I Waited for him

Chapter 10

Chapter 10

Ako na mahaba ang hair chos haha. Nagpaayos lang ako tapos ngayon lang niya ko sinabihan ng ganon? Ts. Isang malaking HMP!

Pupuntahan ko si lolo. Hindi 'to dapat mangyari. It's not funny. Ngayong nakakamove on na ako, ngayon pa gagawin ni lolo ito? No way! It can't be.

I'm on my way to my grandpa's house. I should stop this. Hindi naman ako mahal ng lalaking pakakasalan ko kung papakasalan ko nga. Ang hirap kaya nun. Paano 'pag hindi kami nagkasundo sa isang bagay? Tapos hindi ka pa mahal? Mahirap 'yun.

Nang makarating na ako sa bahay ni lolo ay nagtuluy-tuloy ako hanggang sa office niya.

"Oh, karin. You're here." nakangiting sabi ni lolo.

"Lolo, about the marraige. Stop that thing. Maginvest na lang kayo. Bakit kailangan pang may kasunduan na ganon?"

"I can't, apo. Tumatanda na ako. Gusto pa kitang makitang makasal."

"But.."

"No more 'buts', karin. Please, pagbigyan mo na si lolo."

"But, grandpa!"

"I have lung cancer. Stage 3."

"What!?" naiiyak na nga ako sa planong pagpapakasal ni lolo sa amin, lalo pa ako pinaiyak ni lolo but his serious.

"Yes, karin. Kaya gusto ko pang makitang kang masaya sa lalaking papakasalan mo because I know the only man you love is Zech Buenzalido. Kaya magiinvest ako kapalit ng pagpapakasal mo kay zech. Ikaw lang ang kaisa-isa kong apo. I want you to be happy for the rest of your life."

"You must be kidding, grandpa. Hindi ka pupuweding magka-cancer. Diba sabi niyo, you're the strongest grandpa in the world? No, grandpa. NO!"

Basa na buong mukha ko dahil sa luhang patuloy na pumapatak. I love grandpa. So much. Hindi ako makapaniwala.

"Karin, make me happy too. Huwag kang umiyak. Walng magagawa ang luha na yan at 'wag kang OA di pa ko mamatay."

"Lolo naman e." tapos niyakap ko siya. Kahit ganito yung situation nakakapagbiro parin si lolo. He's the best man alive.

"Stop this drama, karin. Now, I'll ask you. Want to agree or disagree?"

"For the sake of your happiness. Okay, as soon as possible habang hindi ka pa patay."

"Gusto mo na ba akong mamatay?"

"Wahahaha. Hindi naman lolo. Love kita e. The best ka e."

"Okay. Pumayag kana rin. Layas na."

"Wow! Layas agad? Di ba pweding pakainin mo muna ako 'lo?"

"Matakaw!"

"Ito namang si lolo oh! Sige na, lalayas na ako pero wala ka bang regalo sa akin? Or what?"

"Regalo? Birthday mo ba?" sabi ni lolo na naaasar ang ngisi pero ang putla niya. He don't deserve to have a cancer.

"GRANDPA!"

"Okay, okay. Get want you want."

"Psh, alis na lang ako."

"Kala ko ba may gusto ka pa?"

"Hindi na lolo. Alis na lang ako." paiinarte ko. Ito yung ayaw ni lolo. Yung nagtatampo ako sa kanya hihi.

"No. Come here. Bakit kaba kasi agad nagtatampo, apo?"

"Sige na nga. Sasabihin ko na. Gusto kong mag-date kami ni zech bago kasal." dire-diretso kong sagot.

"Jusko, yun lang pala. You're free!"

"Pero lolo ikaw na magsabi pero huwag niyong sabihin na pinapasabi ko."

"Sige na sige na."

YES! Now, let the battle begin!

Maghintay ka, zech buenzalido. I waited for you for a years but now, maghintay ka rin.

Mapapaibig kita hanggang sa mabaliw ka sa akin.