KANKA

İKİNCİ ßÖLÜM

#SELENİN AĞZINDAN#

"Ne diyorsun sen be!" ona öyle sert baktım ki tipimi düşününce gülesim geldi ve kahkaha atmaya başladım. "Kızım sorması ayıp sen kişilik bozukluğu mu yaşıyorsun?" Ne diyon sen be? "Sanane" dedim ve koridorda yürümeye başladım. Aslında yürümüyordum. Kaçıyordum. Utançtan.

Ben gerizekalı mıyım acaba? Kızlar tuvaleti yerine erkekler tuvaletine girmek. Yok ya ben üniversiteye uygun değilim. Atsınlar beni yada ben istifa edeyim. Lan okuldan istifa edemezsin. O zaman okula gelmeyim.

"Lanet olsun" dedim kendi kendime yerde oturup ağlayan Cereni gördüğümde. Koşturarak yanına gittim ve bende yere oturup sırtımı duvara yasladım. Kolumu omzuna attım ve "Neden ağlıyorsun?" diye sordum. Bana "Beni okuldan attılar." diye cevap verdi. Ne onu okuldan mı atmışlardı.

"Nasıl?" onu ilk defa böyle görüyordum. Ağlarken. "Betül'ün teyzesi profösör ve onu tehtit ettiğimi öğrenince nedensiz attı." dedi. Bu olamazdı. O dik duran olabilir ama bende zeki olanım. "Seni okuldan atamazlar kanka" bana öyle bir umutla baktı ki. "Seni nedensiz okuldan atamazlar ama biz onu attırırız." dedim ve ona mutlu bir gülüşle baktım.

Bana kocaman bir umutla baktı ve "Attırır mıyız gerçekten? " diye sordu ve bende "İkisinin birden attırırız." dedim ve ikimizde dekanın odasına doğru yürümeye başladık. Dekana şikayet ettik mi? İkisi de boku yiyecek ve biz ikimizde intikamımızı almış olacağız.

Dekanın kapısını çaldık ve kapıyı açtık.

#CERENİN AĞZINDAN#

Kapıdan içeri girdiğimizde içeride bir çocuk vardı. Revirdeki çocuk. Alerjisi olan. Yanında da annesi . Ezik ya. Dekan saçı kısa beyaz saçlı bir kadındı. Tipi çok sinir bozucuydu. Beyaz ve kısa mı? Klişe. Ama cool da duruyordu. Çocuk ve annesi odadan çıktılar.Bu çocuğun adı neydi ya? Eren.

Selen hocaya baktı ve konuşmaya başladı.

1 SAAT SONRA

İkimizde bankta oturuyorduk ve ağlıyorduk. Çünkü üniversitenin ilk gününden okuldan atılmıştık. Bu acınası bir durumdu. Eve nasıl gidecektik. Burada da kalamazdık. Bir iş bulup çalışacağım annem ve babama da üniversite okuyormuş gibi yapacağım. "En iyisi kendimize yeni bir okul aramak" dedi Selen. Hayır. Ben bir dağa üniversitenin soğuk bahçelerine girmeyecektim. "Sen git ve oku. Ben bir iş bulup çalışacağım." Bana değişik bir şekilde baktı ve aniden "Sapık" diye bir erkek sesi geldi.

Selenin yanakları kızarmıştı. Arkasında da bir adam vardı. Ayağa kalktım ve "Sanırım bizi biryle karıştırdın" dedim. Bana yüzsüzce baktı ve "Yo. Bu sapık." dedi. Selene baktım. "Ne diyo bu?" bana baktı ve "Tamam sana her şeyi anlatacağım. Ama sen ne istiyorsun oğlum" adam ona baktı ve "Okulu niye ilk günden ektiniz?" diye bir soru sordu.

"Sana ne be? Kanka hadi." ikimizde banktan kalktık ve yürümeye başladık. "Bana olan biteni ne zaman anlatmayı düşünüyorsun?" bana saf, saf baktı.

#SELENİN AĞZINDAN#

Ona her şeyi anlatmıştım ve o sadece gülmüştü. Ne olduğunu anlayamadan ikimiz başka bir banka oturup hiç konuşmadan düşünmeye başlamıştık. Benim aklımda tek olan şey ise nasıl bir üniversite bulacağımdı. Onun ne düşündüğünü tahmin bile edemiyordum.

"Biz sanırım acıların çocuğuyuz kanka" ikimizde aniden kahkahalar atmaya başladık. Kalacak bir yerimiz yok. Biz burada oturmuş düşünüyoruz. Biz üniversiteye gelmeden önce planımız yurtta kalmaktı. Ama üniversiteden atılacağımız aklımızın ucundan bile geçmemişti.

"Buldum" neyi buldu bu yine. Yeni bir plan mı? Bu seferde dünyadan atılalım dimi? "Sen plan yapma" dedim ona bakarak. Çünkü yaptığı planlar bizim alehimize bitiyor. "Bu sefer beni dinle. Benim teyzem buralarda bir yerde oturuyor. Onda kalabiliriz. Bir iş bulana kadar." dedi.

Bu beni anlaya mıyor mu? "Ben okuyacağım." dedim ona ve ayağa kalktım. Oda ayağa kalktı. Bu ikimizin de ilk birbirimize karşı gelişiydi.

OY VERİP YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN...

HAFTAYA CUMARTESİ GÖRÜŞÜRÜZ...