I kill people for a living

Lekker fris stap ik uit de douche en wikkel een handdoek rond mijn natte lichaam. Ik loop de kamer binnen, maar dat deed blijkbaar dus juist ook.

'Harry!' zeg ik geschokt en pak mijn handdoek stevig vast.

'Sorry.' zegt hij en kijkt weg.

'Het is niks, maar waarom ben je hier?' zeg ik.

'Om je vuile kleren te komen halen, je bleef zo lang weg.' zegt hij nog steeds zijn ogen gericht op de grond. 'Ik kom straks wel terug.'

'Harry nee, wacht, ik geef ze je wel en ik heb een handdoek rond me, je kan me heus wel aan kijken hoor.' zeg ik.

'Oh oké.' zegt hij en kijkt naar me. Ik glimlach en verdwijn in de badkamer. Met de vuile kleren in mijn hand kom ik terug en overhandig ze aan Harry.

'Tot straks.' zegt hij dan en verdwijnt uit mijn kamer. Ik glimlach nog als hij weg is, ugh wat doet deze jongen met me? Dit zou niet mogen gebeuren, ik zou niet verliefd op hem mogen worden. En toch gebeurde het, wat als ik me niet kon inhouden? Dan zou alles echt gewoon mislopen. Wat als Jensen hem in de zaak zou willen betrekken, of erger, wat als Jensen hem als een bedreiging ziet? Ik schud me mentaal door melkaar en pak propere kleren om daarmee naar de badkamer te lopen en me snel af te drogen en aan te kleden. Als dat gebeurd is droog ik mijn haar en verlaat mijn kamer om naar beneden te gaan. Daar zat iedereen al in de zetels. Als ik zie hoe Louis vuil naar me kijkt zucht ik en loop naar het terras waar ik naar buiten ga. Ik trek mijn schouders wat naar boven, het was ondertussen al 5 uur geworden en het werd al iets kouder. Ik adem de frisse lucht in en laat mijn ogen glijden over het terrein. Er was hier een terrasje met een tafel en wat stoelen, ook een barbecue en zelfs een jacuzzi. Voor de rest was het gewoon gras dat aan het bos grensde. Het was hier zo rustig, zo vol vrede. Dat had ik echt een keer nodig, al dat moorden, het putte je uit, het begon aan je knagen, al die mensen dat je al het leven hebt ontnomen. Het was misschien voor een goed doel, maar daar was je niet altijd zeker van, wat als mensen een dossier hadden gesaboteerd? Je was nooit zeker, maar ik moest mijn gevoelens en gedachten op nul zetten. Als ik zwakheid toonde was er een grote kans dat je zelf een kogel door je hoofd zou krijgen. En dat kon ik niet riskeren. Ook kon ik nooit een klus weigeren, Jensen was degene dat het onderdak van mij en Marcus betaalde. Elektriciteit ook, het enige dat we zelf moesten betalen was ons eten, en zelfs dat was niet echt met ons geld, want we kregen natuurlijk loon. En bonussen als de klus Jensen veel geld op leverde. Maar dat nam allemaal niet het feit weg wat ik die mensen aan deed, wat mijn job was, ik vermoorde mensen. En dat zal heel mijn leven nog aan me knagen, daar ben ik zo bang voor. Wat als ik later met iemand trouw of kinderen heb? Zal ik dan nog steeds deze job hebben? En zou ik wel kunnen stoppen? Het gaf me vaak wel een kick, maar die kick verdween als ik besef wat ik had gedaan. Ik ga op één van de stoelen zitten en kijk wat rond terwijl ik mijn knieën helemaal optrek en mijn armen rond mijn benen slaag. Langzaam vallen mijn ogen toe en val ik in slaap zonder het te beseffen.

Ik schrik op uit mijn dutje door een hand dat op mijn schouders wordt gelegd. Ik draai me om en zie dat Harry degene was die me had wakker gemaakt.

'Caroline, het is al 8 uur en het begint donker te worden, zou je niet bij ons binnen komen zitten?' vraagt hij. Ik wrijf in mijn ogen en knik dan. Langzaam sta ik op en slof achter Harry aan.

'Marcus en Louis zijn de tv aan het aanschakelen, dus tv kijken zal niet lukken, maar mijn vader heeft nog een oude collectie boeken als je graag leest?' zegt hij als we binnen zijn.

'Waar staan ze?' vraag ik. Ik had wel iets voor oude boeken, die pagina's die al wat ouder waren, ik vond gewoon dat dat iets had.

'Daar.' zegt Harry en wijst naar een grote boekenkast dat ergens in de eetkamer stond. Ik knik dankbaar en slof op de grote oude kast af. Met mijn wijsvinger ga ik over de ruggen van de boeken tot ik een interessante titel vind en dat boek dan mee neem. In de woonkamer terug aangekomen pak ik een deken en zet me op zetel. Terwijl Marcus en Louis met de tv bezig waren probeerde Harry de haard aan te steken. Als dat hem gelukt was lichtte de woonkamer wat meer op en kon hij het licht uit doen.

'Dit is gezelliger.' zegt hij en glimlach. Ik glimlach terug en open het boek.

'Ik geef het op, laten we het morgen maar nog eens proberen want dit lukt zo niet.' zucht Marcus dan opeens. Ik kijk op van mijn boek en zie Marcus recht staan samen met Louis.

'Pff dan ga ik naar boven en daar een film kijken op mijn pc.' zegt hij.

'Ik ook.' zegt Marcus. Niet veel later verdwenen de twee jongens naar boven en kon ik in alle rust terug verder lezen. Na zo een tiental minuutjes van lezen kijk ik nieuwsgierig naar Harry die ook op de zetel zat. Enkel mijn ogen kwamen boven het boek uit. Zelf zat Harry ook te lezen. Ik moet toegeven, het was schattig hoe hij daar zat. Ook met een deken over hem geslagen en zijn wenkbrauwen gefronst in concentratie. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht. Maar als Harry dan juist zijn hoofd op heft richt ik mijn ogen terug op de woorden van het boek. Maar echt veel lezen deed ik niet meer, ik zat met mijn gedachten meer bij Harry...