I kill people for a living

Wacht Caroline ik moet je nog iets vragen.' zegt Harry en pakt mijn pols vast voor ik kan weg lopen. Mijn ogen dwalen af naar zijn hand die mijn pols vast heeft. Een klein prikkeling ging door mijn arm. Ik schud me mentaal door elkaar en kijk hem in de ogen.

'Ja?' vraag ik. 'En ik ga heus niet weg lopen je mag mijn pols los laten.' Harry laat mijn pols los en een blos verschijnt op zijn wangen. Snel schraapt hij zijn keel.

'Waar woon je?' vraagt hij dan. Ik kruis mijn armen.

'Waarom wil je dat weten?' vraag ik achterdochtig. Harry lacht.

'Omdat we vanavond op date gaan, remember?' zegt hij.

'Ik woon in het appartement tegenover je vriendinnen, hebben ze je dat nog verteld?' zeg ik.

'Euhm, nee.' zegt hij begint te wandelen richting de deur. Snel ga ik hem achterna.

'Misschien omdat ik zo gemeen was.' zeg ik en grijns. Harry kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Wat? Ze werkten op mijn zenuwen.' Harry lachte. Ik geef hem een stomp tegen zijn arm.

'Niet met me lachen.' zeg ik.

'Sorry.' zegt hij.

'Maar nu moet ik echt weg.' zeg ik en begin snel te lopen.

'Ik pik je op om 6 uur en draag iets casual!' roept hij me nog na. Snel draai ik me om.

'Wees op tijd!' roep ik terug en begin terug te lopen. Hijgen plof ik in Marcus zijn auto neer.

'Je bent te laat.' zegt hij.

'Sorry, Harry hield me op.' zeg ik. Marcus grijnst naar me en geeft me een wenkbrauwwiebel.

'Begin niet, gewoon rijden.' zeg ik. 'Gaat die meeting lang duren? Ik wil straks mijn lessen nog kunnen herhalen.'

'Een uur misschien en waarom wil je je lessen nu nog herhalen? Je hebt toch nog de hele avond?' zegt Marcus.

'Nou, de hele avond nu niet.' zeg ik traag.

'Wat ga jij uit spoken?' vraagt hij.

'Nou, ik heb een date met Harry.' zeg ik snel.

'Say what?'

'Enkel omdat hij maar bleef aandringen.' zeg ik en zak onderuit in mijn stoel.

'Nou nou, Caroline Epburn die voor de eerste keer op date gaat, dat moet ik vastleggen met een camera.' zegt Marcus. Ik zucht.

'Haha heel grappig, maak me maar nog nerveuzer.' zeg ik.

'Oh kom op Caroline, het gaat heus wel goed lopen.' zegt Marcus en glimlacht me bemoedigend toe.

'Ik hoop het, je weet dat ik nog nooit op date ben geweest.' zeg ik.

'Geen zorgen, Harry ziet me er kei aardig uit.' zegt hij. Hij had wel gelijk, Harry was wel aardig, maar ik mocht hem niet te dicht laten komen, dat zou gevaarlijk worden voor hem ook. Wie weet wou Jensen hem ook opleiden en ik wou Harry niet in dit klotewerk betrekken.

'Caroline, waarover ben je aan het denken? Je denkgezicht staat op.' zegt Marcus.

'Uhm..' zeg ik terwijl ik smoesje aan het bedenken ben.

'Laat me raden, Harry? Chill toch een keer.' zegt hij. Ik zucht.

'Ik wil hem gewoon niet in dit klotewerk trekken, je kent Jensen, wat als hij hem wilt opleiden.' zeg ik.

'Rustig, we zien wel oké, Harry is een lieve jongen, ik ben zeker dat hij je niet gaat pushen om heel je leven te vertellen.' zegt Marcus wijs. Ik glimlach hem dankbaar toe. Maar ik zat wel met een probleem, volgens mij begon ik verliefd te worden op Harry, maar verder dan vrienden zou hij nooit mogen komen.

'Jensen, fijn om je terug te zien.' zeg ik tegen de man achter het bureau.

'Caroline, leuk om je te zien.' zegt hij 'Marcus jij ook.' Ik plof neer in één van de zetels en kijk hem aan.

'Oké, waarom heb je ons nodig?' vraag ik. Marcus komt naast me zitten. Jensen zet zijn ellebogen op het bureau en vouwt zijn handen onder zijn kin.

'Ik heb een leuk aanbod voor jullie.' zegt hij. Ik kruis mijn armen en kijk hem aan.

'Ga verder.' zeg ik met een knikje.

'Het levert jullie een grote som geld op.' zegt hij. 'Het is een heel gezochte man door veel mensen.'

'Wie?' vraagt Marcus nu.

'Caroline, het is de baas van je zus.' zegt Jensen. Mijn ogen worden groot.

'Dus degen die heeft bevolen mijn ouders te vermoorden?' vraag ik. Jensen knikt.

'We nemen het aan.' zegt Marcus voor me. Daarom was Marcus zo geweldig, hij haatte mijn zus ook hard en haar baas en we waren een goed team.

'Goed, ik geef jullie het dossier mee en dan kunnen jullie het thuis bekijken.' zegt hij. Ik en Marcus knikken.

'Tot later.' zeg ik en neem het dossier aan terwijl ik al naar de deur loop.

'Daag.' zegt Marcus en komt me achterna. Eenmaal in de garage van het gebouw klim ik in Marcus zijn jeep.

'Op naar huis.' zeg ik als Marcus ingestapt is en maak ik mijn gordel vast. Tijdens de rit naar huis bekijk ik het dossier een keer.

'Wow deze gast heeft veel moorden op zijn geweten.' zeg ik.

'Hij is dan ook één van de meest gezochte mannen in Engeland.' zegt Marcus.

'Maar gaan we hier niet mee in de problemen komen met de politie?' vraag ik.

'Tuurlijk niet, hij is gezocht in de zwarte markt.' zegt Marcus. Ik knik. De rest van de rit verliep rustig en stil. Als we voor de deur van het appartementengebouw staan zoek ik naar mijn sleutels in mijn tas.

'Zeg alsjeblieft dat je je sleutels niet bent vergeten, want ik ben de mijne wel vergeten.' zegt Marcus. Ik grinnik.

'Typisch, trouwens, je weet dat ik nooit iets vergeet.' zeg ik terwijl ik in mijn tas rommel. Opeens zag ik mijn sleutels.

'Bingo!' zeg ik en hou ze omhoog. Snel doe ik de deur open en ga naar de lift. Als Marcus er in staat druk ik op 10. Als we op onze vloer komen stappen we uit. We lopen door de gang en komen dan aan ons appartement aan.

'Hey, Marcus! Caroline!' horen we opeens een stem. Ik draai me om en zie Zoe voor ons staan.

'Hey Zo!' zegt Marcus vrolijk. Zo? Heeft hij al een bijnaam? Oh god...

'Hoi.' mompel ik en draai me dan terug om om de deur open te doen.

'Kom je Marcus?' vraag ik terwijl ik binnen loop.

'Oké, bye Zoe!' hoor ik hem nog zeggen terwijl ik mijn tas op de grond smijt en mijn schoenen op het schoenrekje.

'Mag ik dat dossier eens?' zegt Marcus.

'Hier, ik ga mijn lessen toch eens herhalen.' zeg ik en pak mijn tas terug op om naar mijn kamer te sloffen en daar op mijn bed neer te ploffen. Snel keek ik even op mijn klok 13:30, nog 4 uur en een half en ik zou op date gaan met Harry, help me.