I kill people for a living

part 32

Louis Tomlinson

Verveeld eet ik van mijn spaghetti en kijk soms een keer naar Caroline. Ja, ik had mijn excuses aangeboden aan haar, maar enkel voor Harry. Ik wist dat hij het beu was dat we de hele tijd ruzie maakte, dus had ik een deal gemaakt met Caroline, nou ja, de duivel eerder. Ik wou echt gewoon naar huis gaan en nog wat tijd door te brengen met Eleanor, niet hier met Caroline, Marcus was nog wel leuk, spijtig dat hij Caroline haar beste vriend was. En Harry was natuurlijk ook oké, hij was mijn beste vriend.
'Nou zeg, geen ruzie een hele avond lang! zegt Harry en grijnst. Ik zet een nep glimlach op en Caroline ook.
'Nou ja, die ruzies moesten toch ooit eens stoppen.' zegt Caroline en kijkt mij aan.
'Ja, dat is niet leuk, voor niemand.' doe ik er eens schepje bovenop.
'Fijn dat jullie dat in zien.' zegt Harry. Oh als je eens zou weten wat er echt aan de hand was Harry... Dan zou hij pas kwaad worden en ik had geen zin in een preek, alweer. Nu dat ik erover na denk, ik was altijd degene dat de schuld kreeg. Caroline was altijd het 'slachtoffer'. Ze was net zo schuldig als mij!
'Klaar.' zeg ik als mijn bord leeg is.
'Marcus, Louis, jullie ruimen op.' zegt Harry dan.
'Waarom?' vraag ik en frons.
'Omdat ik en Caroline gekookt hebben.' zegt Harry en staat recht samen met Caroline.
'En ik heb niet vrijwillig gekozen om te koken.' zegt Caroline nog voor ze verdwijnt in de woonkamer met Harry.
'Dat is niet eerlijk.' zegt Marcus en trekt een pruillip terwijl hij de borden pakt.
'Weet ik.' zeg ik en pak een pan om het maar de keuken te brengen. Als we klaar zijn lopen we naar de woonkamer.
'Geef me die afstandsbediening.' zegt Caroline die op Harry zijn rug ligt en probeert de afstandsbediening te pakken.
'Nee, jij hebt al de hele namiddag kunnen kijken.' zegt hij.
'Geef hem hier.' zegt ze.
'Nee.' zegt Harry. Ik zucht en ga samen met Marcus op de zetel zitten terwijl we naar de tv kijken. Opeens vallen ze van de zetel en komt er een 'oef' uit hun monden. Caroline ziet haar kans en pakt de afstandsbediening die op de grond lag.
'Ha!' zegt ze en wijst naar Harry.
'Nu is ie van mij.' zegt ze en gaat op de zetel staan.
'Van mij van mij van mij..' verder geraakt ze niet want Harry was op gestaan en lag inmiddels weer op haar.
'Niet zo snel mevrouwtje.' zegt hij en houdt dan de afstandsbediening omhoog. Caroline laat een grommetje uit en Harry staat recht.
'Geef hier.' zegt Caroline en probeert de afstandsbediening af te pakken. Harry lacht en houdt de afstandsbediening heel hoog waardoor Caroline moet springen. Na een tijd geeft ze op en gaat op de zetel zitten met haar armen gekruist.
'Ga je nu eindelijk kiezen?' vraag ik dan geïrriteerd.
'Ja ja.' mompelt Harry en gaat naast Caroline zitten.
'Maar Caroline mag kiezen.' zegt hij dan en grijnst. Caroline glimlacht breed en geeft hem dan een kus op de wang.
'Dankje.' zegt ze en neemt de afstandsbediening over om zich daarna tegen Harry te nestelen. Misschien zou Caroline toch niet zo een slechte vriendin zijn voor Harry?

'Zet die pop muziek af!' schreeuwt Caroline opeens als ik de radio volle bak zet in de keuken. Harry en Caroline hadden mij en Marcus gedwongen om de afwas te doen.
'No way!' schreeuw ik terug om na even Caroline in de keuken te zien verschijnen.
'Ik haat pop muziek.' zegt ze.
'Ik niet!' zing ik en begin af te wassen.
'Af zetteeeeuuuh!' zeurt ze.
'Neeeeee.' zeg ik terug.
'Dan doe ik het.' zegt en loopt op de radio af.
'Sorry, maar dit is een goed liedje.' zegt Harry en slaagt zijn armen rond haar middel en trekt haar terug.
'Laat me los.' zegt ze en probeert zich los te krijgen, maar Harry heeft haar stevig vast en trekt haar mee naar de woonkamer. Ik zie Marcus glimlachen en zijn hoofd schudden.
'Wat is er?' vraag ik en doe verder.
'Die twee.' zegt hij en begint af te drogen.
'Wat is er met hen?' vraag ik.
'Ze zijn zo schattig samen, ik kan niet wachten tot dat ze toe geven dat ze bij elkaar horen.' zegt hij. Ik bevroor even, nee, ze mogen niet bij elkaar komen.
'Louis?' vraagt hij dan opeens. Mijn hoofd schiet omhoog.
'Ja?' vraag ik.
'Je was er even niet bij, is er iets?' vraagt hij. Ik zucht.
'Ik weet het niet, ik weet nog steeds niet zo goed of ik Caroline kan vertrouwen, het spijt me.' zeg ik.
'Het is oké Louis.' zegt Marcus. 'Jij kan er niets aan doen, je moet haar gewoon leren kennen en zij jou. Caroline is ook niet de persoon die snel iemand vertrouwt, je moet bewijzen dat je geen bedreiging bent.'
'Dat zal zij ook bij mij moeten doen, ik wil weten of ze Harry echt geen pijn wilt doen.' zeg ik.
'Geloof me, dat wil ze echt niet. Zo hard dat ze niet eens met hem op een tweede date wilt gaan omdat ze denkt dat ze hem pijn gaat doen.' zegt Marcus terwijl hij verder aan het afdrogen was.
'Wat?' vraag ik en kijk hem met grote ogen aan 'Dat meen je toch niet?'
'Toch wel Louis.' zegt hij 'Waarom?'
'Ik heb haar verkeerd ingeschat.' mompel ik. Heel verkeerd.