İKİZLER(ECEL&SONUMUT)

Acı

Bayilmiomusum. Ama olsun yinede iyi değilim. Ona olan hislerimin üzerinden yıllar geçse de şu son bi kaç günde anlam veremediğim bi şekilde içimde bi istek vardı. Keşke gelse dediğim her an kendime engel olmaya çalışıyorum. Ama olmuo be.  Nefes alışım zorlasio. Boğazım kuruo ama alev alev yanio. Midem kasilio. Ellerimi hissetmiorum. Canım acio be.

**2saat sonra**
Hala çöktüğüm ağacın dibindeyim. Öldüğünü duyduğum andakinden bile beterim. Dizlerimi karnıma doğru çektim. Hiçbirşeyi kafam almıyor. Düşünemiyorum. Hissedemiyorum acı hariç hiç bi duyguyu. Pişmanmiyim? Evet. Keşke onu cagirmasaydim beni kurtarması için. Belki olmezdi ha?. Belki o kaza hiç yaşanmamış olurdu. Hepsi benim suçum. Benim. Soğukkanlı olamıyorum bi türlü. Herkes buradayken bağıra bağıra aglayamadım. Gozlerimden akan yaşlar saatlerdir dinmedi ama gıkım çıkmadı. Kerem ve kağan onlarla eve dönmem için ısrar etti ama kabul etmedim. Şimdi kimse yok. Tam istediğim gibi şimdi gidip toprağına istediğim kadar dokunabilirim istediğim kadar haykirabilirim. Yavaşca ağaçtan destek alarak ayağa kalktim. Minik adımlarla ilerlemeye başladım dizlerinm tutmuodu. Yavaş yavaş düşe kalka mezarın yanına geldim. "Can, beni goruyo musun duyuyo musun bilmiyorum. Ama eğer duyuyosan.." derin bi nefes aldim. Konuşabilecek gücüm dahi kalmadı. Goz yaslarim zaten sesimin titremesine yol aciodu. "Bak can seninle o kadar çok şey yasadimki. İlk aşkım sendin bana ilk öyle sarılan, öyle öpen , öylesine değer veren , en önemlisi... beni ilk öyle seven sendin Can. Beni bidaha kimse öyle sevemezmis gibime gelio. Kimseyi seni sevdiğim gibi sevemezmisim gibi. Hatirliomusun Can bi keresinde bahçedeki salıncakta uyuyakalmistik. Sabah kalkiyim derken dusmuştum ve dizimi kanatmistim. Sen ona pansuman yaparken canım yanmıştı ve sende beni öpüp demiştinki ' her Canın acidiginda yanında olucam ve acini hafifleticem' diyip pansumani bitirmiştin ve canımın acısı geçmişti. Peki ya şimdi neden yanimda değilsin can?? Hani bana soz vermiştin, hani her canım acidiginda yanımda olup acimi hafifletecektinnn??!!" Son cumlemden sonra daha çok ağlamaya haykirmaya başladım elimle topragini sıkıyordum. Biraz daha sakinleştim."Hatirliomusun  seninle beraber aldığımız beyaz mavi bi pike vardı. Hep onun altına beraber girer sarılıp film izlerdik. Peki ya şimdiki ortunden memnun musun, kara topraktan. Söylesene can usuomusun orda? Korkuo musun karanlıktan? Korkma ben burdayım. " Dedim ve toprağa iyice yaklaştım. Sarılıyodum. Ona son kez sarılmak yerine toprağına sarılıyorum. Onun geleceğini dusunurken midemde uçan kelebekler şimdi öldü. Onunla beraber tüm umutlarım , tüm hayallerim öldü...