İLK BAKIŞ

Uçak yolculuğu düşündüğüm gibi olmamıştı ben daha çok , bayılacağımı falan düşünmüştüm neyse ki böyle bir şey olmadan kurtuldum. İlk defa bindiğim için biraz korkmam normal tabii ki de. 

Anneme söz geçiremeyeceğimi bildiğim için binmiştim onu üzmek istmediğim için. 1-2 aya kadar yüz yüze görüşebileceğimi düşünmüyorum aslında. Amerika'ya gitmesi gerektiği için babam ile kalacağım. 

Babamla kalmak benim için zor olacak bir erkekle yaşamak. Uzun süredir annemle kaldığım için bunun nasıl bir duygu olduğunu bilmiyorum. 

İstanbul'a en son 8 yaşındayken gelmiştim. Ve o gün geri dönmek zorunda kalmıştım çünkü anne ve babam anında kavga etmişlerdi. İkisini de seviyorum fakat bir seçim yapmam gerekiyordu.. Annemi seçmiştim. 8 Yaşındaydım beni bırakmayacağını bildiğim için annemle kalmayı tercih etmiştim. Anne kız ilişkisi kuramadık. Beni seviyor bende onu fakat zevklerimiz , sevdiklerimiz aynı değil. O konuşmayı seven biri ben kendi içimde yaşıyorum!

Babamı gördüğümde zorlukla tebessüm ettim. Bütün kıyafetlerimi almamıştım. Acele ile çıktığım için 2 çanta anca yetmişti. Giymediğim her şeyi orada bıraktım böylesi daha iyi. 

Sanırım.

Elimdekileri yere bırakıp babama sarıldım "Seni özledim Arya" 

Benden ayrılırken hala gülümsüyordu bende ona gülümsedim. "Seni görmek güzel baba" 

Babam çantaları alırken yürümeye başladık "Annen nasıl?" 

"Annem hım iyi. Bende seni özledim ,baba." 

Babam elimdeki çantaları alıp siyah Volvonun arkasına yerleştirdi. 

Yolcu koltuğuna geçiğ ellerimi ısttım hava soğuktu ve üzerimde ince bir hırka vardı. Arabanın içi sıcacıktı , güneşi seviyorum. Ankara'da soğuktur kışları çok soğuktur fakat oraya alışık olduğum için buraya alışabileceğimi sanmıyordum. Ben asosyal kızlardanım. Pek çevrem yoktur. 

Emniyet kemerimi taktım. Babam park ettiği yerden çıkarken "Seni bir okula yazdırdım. Buranın en iyi okullarındandır." hafifçe tebessüm ettim "Özel bir okul." 

"Teşekkür ederim baba." 

Bundan sonrası çok sessiz geçti. Babamın konuşmayı sevmediğini biliyordum. Bu yönden ona çekmişim. Annem bu yüzden şikayet edip duruyor. Babasının kızı. Babam gibi asi , inatçı ve konuşmayı sevmeyen biriyim.

Dış görünüş olarakda anneme benziyorum. Siyah saçlar , parlak mavi gözler gibi. 

"Uzun zaman oldu Arya , neler yapıyorsun bakalım Ankara'da?" 

Babamın sorduğu soruya çekinerek cevap vermedim. Onunla konuşmaya alışık değildim. Utanıyordum , ciddi anlamda utanıyordum. Beni konuşturmaya çalışması hoşuma gitmişti bu bana değer verdiğini gösterirdi ama yinede utanıyorum. 

Dudağımı ıslattım "Genelde evde takılıyordum. Ankara'a çok güzel bir şehir ama pek vaktim olmuyor bilirsin evden okula , okuldan eve. Arada annemle parka gideriz pamuk şeker yeriz aslında bunu her hafta yapıyoruz. Ankara'yı özleyeceğim." 

"Burayı seveceğini biliyorum."

"Umarım."

"Bu özel okul işi parası ne kadar?" bütçemin buna yeteceğini düşünmüyordum annemin emeklerini özel okul ile harcayamazdım.