İLK BAKIŞ

BÖLÜM 5: "ÖZAN"

YAZAR: ANONİM. NOT: BU HİKAYEYİ CEYDA ASLAN YAZMAMAKTADIR! 

Arkadaşlar lütfen beğendiyseniz ve diğer bölüm için vote verin:)

Bölüm şarkısı; Selena Gomez - Love Will Remember. (Bu şarkı Jelena çiftine gelsin.)

Eve geldiğimde babama bir yalan uydurup direk odama çıktım. Onunla bu konuyu konuşamayacak kadar yorgun , düşünceliydim. Bir sürü soru vardı aklımda! cevapları olmayan sorular. Ve benim merakım. 

Babamı terslemiştim bana bir şey demeden yolumdan çekilmişti. 17 yaşında kızdım bana karışamazdı hele bana yaptıklarından sonra! BİZE. Bunları düşünmek acı versede babamın pişamnlığını gözlerinden okuyabiliyordum. Bunu görmem bile içimdeki buzların erimesine sebep oluyordu ama şimdi babamı düşünemeyecek kadar zihnim dolu ve yorgundu. Yapmam gereken uyumak. Saatlerce yataktan çıkmamak. Ne olduğu ne olacağını umursamadan. Onun işlerini yapmak istemiyordum ama beni açıkça öldürmeye çalışrak yapmam gerektiğini gösylemişti. Hatta bana fikrimi bile sormamış 'ben ne dersem o olur' demişti. Ne tür bir iş yapacağımı daha bilmezken ben nasıl onun teklifini kabul edecektim? ah etmiştim bile ama bundan kurtulabilirdim. 

Ya da kurtulamazdım. Kadere boyun eğip ne olacaksa olmalıydı. Ama ben bunu yapacak kadar ne aptalım ne de o kadar safım. Evet saf olduğum konular var ama hayatın bana gösterdiklerinden sonra artık kimseye güvenmiyorum ve ne yapmam gerektiğini düşünüp tarttıktan sonra o yola giriyorum. 

Eskiden böyle değildi düşünmeden hareket eder kendimi hayal kırıklığına uğratırdım. Bu yüzden ne yapmam gerekiğini şu anlık için bilmiyorum.

Sıcak bir duşun ardından , biraz ağladıktan sonra yaağıma girmeyi başarabilmiştim. Yaağım sıcacıktı. Titremem kaybolduğunda derin bir nefes aldım şimdi sadece uyumalı kalktığımda düşünmeliydim. 

Gözlerimi kapatıp derin bir uykunun beni içine çekmesine izin verdim. 

Gözlerimi kırpıştırarak açtım. Direk olarak saat gözüme çarptı akşamın 8ydi. Kaç saattir uyuyordum böyle? Sabah 10 gibi evdeydim. 10 saattir? ister istemez bir oha çıktı ağzımdan. 10 saat bana göre bir şey değildi ki ben en fazla 5 saat falan uyurum. Oda deliksiz değildir. Yatakta bir o yana bir bu yana bir gözlerim yarı kapalı yarı açık bir şekilde. Her zaman şikayet ederim uyuyamıyorum diye. Bu yüzden ilaçlarımı hep saatinde alırım. 

Ah evet sinir ilaçları. Lanet olası sinir ilaçları beni uyutması gerekirken daha da sıkıntı veriyorlar.  O kadar sıkıldım , yoruldum ki o ilaçları kullanmaktan. Midemi bulandırıyorlar damağımda iğrenç bir tat bırakıyorlar ve bu ne yesem ne içsem geçmiyor. 

Yatakta doğruldum. Dünkü olanlar sanki bir rüyaydı. Beni kaçırmış bir eve götürmüştü. Arkadaşları ya da her kimseler işte benim hakkımda 'Ortadan kaldıralım' gibi şeyler söylemişlerdi. Belki daha fazlası. Ben sadece bu kısmını duymuştum.

Sonra onlara gitmelerini söylemişti ve onlar Meriç'in dediğini yapıp gitmişlerdi. 2 kişi Meriç'ten korkup gitmişlerdi. 

Beni öldürmeye kalkmış , tehtit etmişti. Dediğini yapmalıydım. Babama söylesem kesinlikle polisi karıştıracaktı ve ben ilk başta polise gitmeye kalkışmakla başıma gelenleri görmüşütüm. 

Bu çocuğu tanımıyordum ki ne yapmalıyım bilmiyorum. Gözlerimi ovuşturdum. Dokunduğu yerlere ister istemez ellerimi gezdirdim. Boynumu sıktığını hatırladığımda nefes nefese kaldım. Düşünmemeliydim. Kafamı sallayıp yataktn çıktım babama bir özür borçluydum.