September 21
dear f,
Ngayong umaga, tinignan mo ako at tinignan din kita pabalik, accidenting nakangiti ka at tumingin ka palayo. You're with her again, ngayon. Pinikit ko ang mga mata ko at nagikot. Yung kaibigan ko tinganong ako kung okay lang ako, sinabi ko sa kanya yung totoo na hindi ako okay . Napapagod na ako. Nakakapagud na mabuhay, nakakapagud nang magmahal. Tapos maiisip mong mawawala yung taong mahal mo? That's the most exhausting thing of all. At dahil duon umiyak ako. Bullshet!. Nakikita mo sya kasama ang iba ang sakit sobra paulit ulit nalang na kailangan ko magpangap na okay ka duon. Pero anong magagawa ko? Kahit umiyak ako nang isang galon di ka parin babalik sakin, hindi mo na ako babalikan at tanggap ko yun at masakit sobra sobrang sakit pero alam ko it will get better, magiging okay lang ito, Diba?
We watched basketball sa school namin at meron ka duon nakatingin pero ang daming tao kaya nawala yung paningin ko sayo. Instead of watching the game mas tinitignan kita kaysa sa laro .
Ps: sa tingin ko nakakatawa malaman na yung mga mata ko ikaw parin ang hinahanap.
