Amelia pov
Moe word ik wakker door een geluid. Ik doe mijn ogen open en sla mijn wekker uit. 'Pff vandaag naar Pickering' fluister ik in mijzelf. Ik loop naar beneden en zie dat alles weg is. Alles is verkocht we kunnen alleen nog onze koffers meenemen en een doos met foto's. 'Mam ik wil hier niet weg' zucht ik. 'Het is het beste voor ons allemaal' zegt ze. 'Maar Marietje dan die blijft hier' zeg ik tegenstribbelend. 'Begin daar nou niet weer over en gisteravond leek je nog zo blij dat we weg gingen' zegt mam geïrriteerd. 'Ik had vannacht een droom over Marietje ze huilde dat we haar verlieten' zeg ik. 'Marie gaat met ons mee' zegt ze en ze wijst naar mijn ketting. Ik zucht en eet mijn ontbijt op. Als ik mijn ontbijt op heb komt Daniel vrolijk naar beneden. Ik loop naar boven pak mijn koffers en tassen en loop weer naar beneden. Ik zet mijn spullen in de hal en loop naar binnen.
'Amelia de taxi is er' zegt Daniel achter mij. Met een zucht sta ik op en loop achter hem aan. Ik kijk nog een keer de woonkamer rond en sluit dan de deur. 'Op naar een nieuw leven' zegt Daniel blij. Ik draai met mijn ogen en ga in de taxi zitten. Na een rit van een uur komen we aan op het vliegveld en stappen we uit. Ik zie familie staan. Ik ren naar mijn oma en geef haar een knuffel. 'Ameliatje het gaat je goed in Canada' zegt ze met haar lieve zachte stem. 'Oma ik ga u zo erg missen' zeg ik met tranen in mijn ogen. Na een laatste knuffel met mijn oma moeten we gaan. We gaan door de douane en moeten gelijk naar het vliegtuig. Ik ga naast het raam zitten en kijk naar buiten.
'Ameliatje wakker worden' hoor ik mijn moeder zeggen. Ik op mijn ogen en wrijf erin. Ik sta op en pak mijn tas uit het rek boven mijn hoofd. Het eerste wat mij opvalt als ik uit het vleigtuig stap is de frisse lucht. We lopen weer door de douane en we pakken een taxi. De rit naar het huis duurt 30 minuten. Als ik uit de taxi stap valt mijn mond open. Het huis voor mij is zo groot maar ergens voelt het fout want hier heb ik geen herinneringen aan Marietje. Mijn vader zet mijn tassen naast mij op de grond. 'Kom nou dan laat ik je kamer zien' zegt hij. Met veel tegenzin loop ik achter hem aan. We lopen een trap op en we stoppen voor een deur. Mijn vader opent de deur en mijn mond valt open. 'Vind je het mooi?' vraagt hij. Ik knik en loop naar binnen. Ik laat mijn tassen vallen en loop naar het raam. Geen boom naast mijn raam. Iets in mij is opgelucht. Maar nergens zie ik een foto van Marietje. 'Mam waar zijn de foto's?' vraag ik als ik naar beneden loop. Ik zie mijn moeder haar hand voor haar mond slaan. 'Harry we zijn de foto's vergeten' zegt mijn moeder. 'We gaan nu terug ik moet die foto's hebben' zeg ik. Ik loop naar buiten. Ik ga op de trap zitten en wacht tot mijn vader komt om mij terug te brengen. 'Amelia we kunnen niet meer terug ik heb net je tante gebeld en zij stuurt de foto's op' zegt mam als ze naast mij komt zitten. 'Ik vind het hier niet leuk' zeg ik met tranen in mijn ogen. 'Hey zeg dat nou niet wacht maar af' zegt ze. 'Alles is verkocht de gitaren en de piano en mijn drumstel' zeg ik terwijl de tranen over mijn wangen glijden. 'Ga even met Daniel door de buurt rijden' zegt mijn moeder. 'Rijden?' vraag ik. 'Loop eens mee' zegt ze. 'Daniel' roep ik. Daniel komt eraan rennen. 'Mam heeft een verassing' zeg ik tegen hem. We lopen naar de garage en daar zie ik twee crossmotoren. 'Jullie hebben ze meegenomen?' zeg ik verrast. Mijn moeder knikt. Ik ren naar haar toe en geef haar een knuffel. 'Trek wel jullie pakken aan en zet jullie helm op' zegt ze. We knikken en rennen naar onze kamers. Ik trek mijn kast open en zie mijn helm en pak hangen. Ik trek snel mijn pak en laarzen aan. Ik doe mijn haar in een staart en ren naar beneden. Ik ren de garage in en doe mijn helm op. Al snel komt Daniel ook en rijden we uit de garage waarop Daniel bijna de buurjongen van zn sokken rijd. 'Sorry'roept Daniel over zijn schouders en we scheuren de straat uit
