Hope {one direction fanfic}

hoofdstuk 9 badnews or goodnews?

*Louis p.o.v*

Karlijn en Stef komen de kamer in oke hoe gaan we dit vertellen? we zijn al best close na die paar dagen. Enja nu moeten we zeggen dat we weg moeten?

dit is best.. emjaa.. moeilijk omdat ik ze niet wil kwetsen. Karlijn en Stef kijken ons nieuwschierig aan. Stef heeft een ondeugende twinkeling in haar ogen, daar ben ik dol op, die ondeugende blik. ik grinnik.

maar nu moeten we het toch maar gaan vertellen.

*Stephanie p.o.v*

oke Louis staart me aan en reageerd niet, ik vind het best eng.. dan begint Liam te vertellen.

'we waren eigenlijk hier in nederland voor een kleine vakantie, maar nu het managment erachter is gekomen dat we niet in een hotel slapen maar bij iemand in huis maken ze zich zorgen. Conclusie we moeten over 2 dagen terug naar Londen...' zegt Liam terwijl hij naar de grond kijkt

weg.. owja daar had ik nog helemaal niet aan gedacht.. ze zijn ook nog beroemde sterren. ik knik maar vind het best kut, oke ik ken ze 2 dagen maar we zijn best close geworden.

'maar..' zegt Zayn. Ik kijk hem nieuwschierig en hoopvol aan. 'we hebben het managment een beetje om kunnen praten en als jullie willen kunnen jullie een tijdje bij ons wonen' zegt Liam.

Mijn mond valt open. zou het echt kunnen? denk ik bij mezelf. Ik bedenk bij mezelf hoe het zou zijn. Elke morgen wakker worden langs Niall... Nee Stef ik kan niet verliefd worden..

ik word uit mijn gedachte gehaald door Zayn die voor mijn ogen zwaait. Ik schud mijn gezicht. 'wat was er?' vraag ik. 'of jij en Karlijn dat willen?' vraagt Harry die in omhelzing is met Karlijn. ik grinnik

'als dat mag' zeg ik blozend. 'tuurlijk mag dat !' schreeuwt Louis bijna. wow.. ehm.. dat kwam ehm.. er nogal wanhopig uit. Ik trek me er niet veel van aan. Ik glimlach breed. 'dankjewel jongens'

ik knuffel ze allemaal. Ze gaan allemaal naar de keuken, alleen Niall en ik blijven open 'wat is er? je bent zo stil?' vraag ik bezorgd. hij kijkt me aan met zijn hemelsblauwe ogen, ik verdrink er bijna in.

'ow niets, ben gewoon niet zo spraakzaam vandaag' probeert Niall. Ik doe mijn wenkbrauwen omhoog en kijk hem betrapt aan. Hij zucht en kijkt me dan diep in mijn ogen.

'ik.. vind het gewoon leuk dat jullie mee gaan naar Londen' zegt hij met een brede glimlach. 'oke' zeg ik en glimlach terug.

stef denk eraan niet verliefd worden waag het als je verliefd worden. altijd als ik iemand lief heb gaan ze dood of raken ze gewond, ook Karlijn heeft een keer in het ziekenhuis gelegen door waarschijnlijk mijn ongeluk dat ik heb.

ik schud die gedachten weg, niet meer aan denken stef dat is het verleden en het is afgesloten. Ik pak mijn mobiel en toets het nummer van Sep in.

'met Sep winkelaars' hoor ik aan de andere kant. 'met Stephanie' zeg ik. 'hoe gaat het met Rosie?' zeg ik er gelijk achteraan. 'het gaat prima, ik heb haar net de chemo gegeven want die moest ze toch krijgen' zegt Sep.

'ja dat klopt ik kom straks even want ik moet wat met je bespreken' zeg ik. 'oke' zegt Sep 'maar ik moet gaan, tot straks Stef' voordat ik nog wat kan zeggen heeft hij opgehangen.

ik kijk wat rond, waar is de rest? denk ik bij mezelf dan hoor ik gelach en geschreeuw uit de keuken. ik loop er heen en tref er een ongeloofelijke troep aan.

Karlijn rent met meel in haar handen achter Harry aan. Liam heeft zich verscholen onder de tafel en Zayn en Louis liggen op de grond van het lachen en Naill zit helemaal onder de meel.

ik grinnik. 'jongenss..!' schreeuw ik. Ze blijven stil staan en kijken me allemaal vertontschuldigend aan. 'sorry' mompelen ze allemaal. 'maakt niet uit hoor' zeg ik en glimlach breed. 'ik ruim het wel op, zorg dat jullie klaar zijn zometeen. Ik wil even naar Rosie' zeg ik terwijl ik een doekje uit de kast pak.

Ze lopen allemaal naar boven alleen Louis blijft in de keuken. Ik kniel neer en begin de vloer schoon te maken. Louis zit op de tafel en ik voel hoe hij aan het staren is naar mij.

Ik voel me ongemakkelijk door dat gestaar en als ik klaar ben met de vloer ga ik snel over naar het keukenblad. Ik hoor hoe hij voorzichtig van de tafel af gaat.

Ik hoor hoe zijn voetstappen dichterbij komen. Ik begin me steeds ongemakkelijker te voelen. Ik voel Louis zijn handen op mijn heupen en voel zijn warme adem in mijn nek kriebelen.

Ik krijg er kippenvel van, want ja HIJ IS NIET LELIJK. Ik ben niet zeker over mijn gevoelens voor Niall maar iets zegt me dat dit niet goed is.

ik realiseer me dat ik nogsteeds zo sta. Louis is inmiddels helemaal tegen me aan komen staan. In mijn ooghoeken zie ik Louis, ik draai mijn hoofd een beetje naar Louis. Wanneer zijn ogen de mijne vinden bloosd hij maar daarna glimlacht hij breed.

Ik glimlach kort terug en kijk weer naar voor. Hoe moet dit nu? moet ik meegaan met Louis of wachten op Niall.

'Louis ik..-' begin ik maar hij onderbreekt me door een kus in mijn nek te geven. Ohgod.. hij maakt het me moeilijk. Hij klemt zijn arme om mijn middel.

Nee Stef dit hoort niet dit is niet goed. Ik zucht, dan maar op de harde manier. Langzaam bevrijd ik mezelf uit zijn greep en ga op de tafel zitten. Hij kijkt me verdriet aan. Oneee.. ik ben hier zo slecht in.

Ik kijk hem verontschuldigend aan. Hij komt voor me staan. En kijkt me diep in mn ogen. 'het spijt me' zeg ik zachtjes en medelijdend. Hij glimlacht kort en laat een klein zuchtje ontsnappen. 'Nee Stef het spijt mij' zegt hij terwijl hij naar de grond kijkt.

Ik voel me ontzettend schuldig.. Net als ik uitgebreid mijn excuses wil aanbieden komt de rest binnen. 'we kunnen' zegt Liam. 'wacht 3 seconden' zeg ik en ren naar boven, ik doe een broek aan en een vestje en ren weer naar onder. 'jup we kunnen' zeg ik, we lopen naar buiten en gaan in de auto zitten.

Ik zit aan de buitenkant. Niall zit langs me en daarlangs Zayn. Achter me zitten Harry en Karlijn en Liam rijdt met Louis in de bijrijdersstoel. Op naar Rosie denk ik bij mezelf.