Hope {one direction fanfic}

hoofdstuk 3 het hele verhaal

*stephanie p.o.v

Samen met de andere jongens zit ik in de auto van Liam onrustig kijk ik rond Louis die langs me zit word er helemaal gek van en slaat een arm om me heen om me te kalmeren.'Wat is er nou?' vraagt Zayn ongeduldig. 'nou..' begin ik. ze kijken me allemaal nieuwschierig aan (behalve Liam natuurlijk) ik twijfel even maar begin dan toch te vertellen.

' Mijn kleine zusje Rosie heeft al vier jaar een hersentumor, ze was bij een vriendinnetje spelen toen ze flauwgevallen was, dat kan niet veel kwaad maar ze moet eigenlijk wel zo snel mogenlijk naar het ziekenhuis, de moeder van dat vriendinnetje belde me dus om te vertellen dat ze flauwgevallen was en dat de ambulance zou komen en ze vroeg of ik zo snel mogenlijk naar het ziekenhuis wou komen voor Rosie' zeg ik terwijl ik ze een voor een aan kijk.

'Wow.. dat is wel heftig zegt Harry. Louis trek me dichter tegen zich aan alsof hij daarmee wil zeggen dat hij me steund. ' Moeten je je ouders niet even inlichten of weten ze dit al?' zegt Niall. Ik slik even eigenlijk heb ik het er nog best moeilijk mee dat mijn ouders er niet meer zijn maar dat laat ik niet merken ik hou niet van medelijden.

' ehm... mijn ouders zijn 7 jaar geleden gestorven aan een auto ongeluk..' zeg ik terwijl ik naar mijn vingers staar. ik voel ze allemaal staren, ik geef ze een glimlach en dan ontspannen ze weer. 'hoe oud is Rosie nu dan?' vraagt Louis nieuwschierig. ' Toen mijn ouders overleden was ze net 2 dat is 7 jaar geleden dus ze is nu 9 maar ze ziet eruit alsof ze 5 is in verband met haar tumor' zeg ik.

ze kijken me aan alsof ze aliens zien en ik voel me daardoor vrij ongemakkelijk.. ' dus je hebt haar alleen opgevoed?' vraagt Zayn ik kik en zeg dat het wel mee viel maar ze voelt wel als een soort van kind van me. 'We zijn er' roept Liam ik zucht en doe de auto deur open.. hier gaan we dan..