Gamze Gündoğdu.
Adımları hızlandırıp otelin resepsiyon bölümüne girdik. Arkamda hemen bir kaç adım verimden gelen Kubilay'ın varlığı, beni geriyordu. Çünkü Akif'le olan kavgaları ve benim Akif'le karşılıklı geçip düzgün konuşamam, bilmediğim birine vermiş olduğum sözümü tutmamışım hissi uyandırıyordu.
Dünden beri bugünün nasıl geçecek diye milyonlarca düşünce baloncuğu uçuşup durdu zihnimde. Sonuçta biri, benim kırılmamda korkan ve beni düşünen bir arkadaşım, diğeri ise her ne kadar aklım itiraz etse de sevdiğim ama kalbimi kıran bir adamdı. Bu durumda ikisini de kaybetmek istemeyeceğim insanlardı sonuçta.
Onun bilmesine gerek duymadığım, fakat gözümün önünde kızlardan uzak olması beni sevindiriyordu.
Bunun dışında dün kahvaltıdan sonra biraz parkta dolaşıp konuşmuştuk. Fazlasıyla sakin ve huzur dolu dakikalardı. Özlemişiz.. Huzurun kollarını.
Inkâr etmek yerine bunu doğruluyorum. Onun yanında huzuru bulduğum gibi sinirlerim de geriliyordu. Sebebi ise, cevap almayan sorularımdı... Başka hiçbir şey değil.
"Tamam Kubilay. Sen git odana dinlen. Her zaman peşinde dolanmana gerek yok."
Kubilay yandan baygınca bir bakış atıp sessiz kalarak cevabını vermiş oldu. Sıkıntılı bir şekilde nefesimi dışarı verdim.
Asansörle birlikte sessizce çıktık. Ben kendi katıma gelince sessizce 'görüşürüz' manasında bir baş selamı verdim. Kapılar iki yana kayarak koridoru gözler önüne serdi. Hemen ilerdeki dönemedi dönüp odaların olduğu koridora çıkmıştı.
Kapıyı kapatıp valizi kapının yanına koydum ve bir süre karşımdaki uzun hole baktım ve düşünmediğim halde ağrıyan kafamı unutmayı denedim.
Gereğinden fazla düşünüyorum..
*
Merve'nin bana sarılan kolları ile bende ona sarılırken bir an kalbimin çarpıntısına şahit olmuştum. Gerçek dostluklar hissedilir.. Her daim.
Hareketleri çocukça gelsede olgun yanıyla beni her zaman şaşırtabiliyordu. Merve'den ayrıldım ve Çiğdem'le sarıldık.
Çiğdem her ne kadar inkar etsede yaralı bir kızdı ve durmayan yaraları yüzünden güçsüzdü, O her ne kadar inkar etsede.
Güçlü olmak için ne kadar acı çektiğinin önemi yoktur. Kendi yaralarını kendin sarıp ayağa kalkabildiğinde güçlüsündür. Bu iki cümle aynıymış (!) gibi gözükse de anlamca zıtlardır.
"İşlerini halede bildin mi?" diyerek konuşmayı başlatan Çiğdem'e baktım.
"Evet, hallettim. Projenin onayı yapıldı ve inşaata başlanılacak. Araziyi daha önce gitmiştik zaten. Sadece yapılacak olan küçük ayrıntıları biraz değiştirdik..."
Kafasını sallayarak beni onayladı ve sessizliğe gömüldü. "Gamze neler oldu neler bir bilsen.."
Hülyalı hülyalı tavana bakıp bakışlarını bana çevirince anlamadığımı ifade eden bir bakış attım. Amacı neydi bilmiyorum ama bu sıralar fazla romantik filimler izlediği fikrine kapıldım. "Böyle bekleyince İlahi falan mı iniyor Merve. Artık söylesende bilsem." Diye yakınırcasına konuştum.
