KIZIL MELEK

Huzur kokulu:14

Sabah olmuştu uyandım kafamı kaldırıp etrafa baktım alec ve clara kahvaltı hazırlıyolardı ve clara bana dönüp sessizce "günaydın" diyip gülümsedi bende kafamı yana doğru çevirip dominike odaklandım o kadar güzel uyuyorduki saçları gözlerine gelmiş bi eli benim kafamın üstüne diğer eli belimdeydi sonra birden irkildi uyandı ve tek gözünü yarım açtı ve beni görünce gülümsedi ve saçlarını bi yana çekti ilk önce arkasına baktı alec ve clara yi gördü sonra bana dönüp "ne güzel bi sabah dimi"dedi bende gülümsüyerek yanıt verdim bu sefer kulağıma doğru yaklaşıp "bu sabah çok güzelsin prenses" dedi saçımı kulağımın arkasına alıp kafamı eydim yanaklarım kıpkırmızı olmuştu sağa sola bakıyordum ben bunları yaparken birden sarıldı hiç hissetmediğim kadar iyi hissettim çok içten ve sımsıkı sarılıyordu kokumu içine çekti ve sonra "bu anı bölmek istemezdim ama bence bizde kahvaltıya yardım etmeliyiz" dedi bende utancımdan ne yapıcağımj bilemedim yanaklarım kıpkırmızı olmuştu "haklısın yardım edelim" dedim ve yanlarına gittik ikimiz birden "günaydın" diye mutlu nese dolu bi şekilde kollarımızı açarak bağırdık alec ve clara şaşırsada onlarda aynı tepkiyi verdiler ben clara nın yanına geçtim ve dominikte alec in yanına geçti sofrayı hazırladım ve hepimiz masaya oturduk alec "ee siz şimdi nesiniz" dedi bize bakarak dominikle ile bi birbirimize baktık " dominik birden ayağa kalktı sandalyemin yanına geldi "anna güzel kokulu prenses benimle bir ömür boyu yanımda olurmusun başıma bi iş gelse çok kötü durumda olsam derdime ilk koşacak kişi olurmusun hep yanımda ol huzur kokulu prenses önrüm boyunca" dedi ve kafasını eğdi ben hayatımda hiç böyle sözler duymadığım için ellerimle ağzımı kağatıp ağlamaya başladım çok mutlu olmuştum ve çok anlamlı sözlerdi bunlar sonra dominik ayağa kalktı benide kaldırdı ve sarıldı çenesinş kafama koydu anlımdan öptü bende kolarımı boynuna uzatırken kulağına "ölene kadar baş belanım senin hep yanında olucam" dedim daha sıkı ve mutlu sarıldı kemiklerim kırılcaktı sanki sonra göz yaşlarımı sildi" hep böyle güzel şeylere ağla sana gülmek huzur bulmak daha çok yakışıyo" dedi sonra kapı çaldı içeri hıca girdi ve bize kampta sadece 1 günümüz kaldığını söyledi biz hem üzülmüş hemde sevinmiştik üzüldüğümüz tek nokta burdaki gibi aynı evde yaşayamayacaktık okulda ve dışarı görüşe bilicektik clara ve ben masayı topladık dominik ve alecte konuşuyorlardı dominilşn gözü sürekli bendeydi hepimiz mutluyduk bi anda ben tekrar halisinasyon gmrmeye başladım başım ağrımaya başladı sandalyeye tutundum dominik hemen yanıma gelip tuttu beni ve bu seferki halisinasyon diğerlerinden farklıylı mutluluğum yok oluyordu yanımda kimse kalmıyordu böyle hissetiriyodu aslında gözlerim gene bembeyaz olmuştu alec ve clara ilk defa gördükleri için korkmuşlardı dominikte benle aynı şeyleri yaşadığı için biliyodum bi aynanın önüne gittim ve siyah bi yatarık benle konuşuyodu" bi gün ölüceksin ve acı çekiceksin" dedi sonra bu ses kafamın içinde yankılanmaya başladı dominik hemen beni kucakladı ve yatağa yatırdı gözlerimi kapattı acı çeksemde buna dayandım sonra birden uya kaldım uyandığımda ben uykudayken dominik clara ve alece her şeyi anlatmış ve korkmamalarını kimseye söylememelerş gerektiğini söylemiş clara bana bişi oldu korkusundan alecin gögüsünde ağlıyordu bende gözlerimi yavaş yavaş açtım ve domimik "allaha şükürler olsun" dedi kendi kendine aynaya baktığımda ise