MY.brother. [kookjin]

LET .ST.4

"สวัสดีครับ คุณพ่อคุณแม่ เดินทางปลอดภัยนะครับ"
"จ้ะลูก ดูแลตัวเองดีๆนะลูก ห้ามดื้อกับพี่จินเค้านะรู้มั้ย"
ทั้งคุณพ่อและคุณแม่โผเข้ากอดจองกุกอย่างหวังจะร่ำลา ก่อนจะผละกอดออกจากกันแล้วเดินห่างออกจากตัวบ้านไปเรื่อยๆ
                ×
ปิ๊งป่อง!!
จองกุกลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างรู้หน้าที่ เขาเอี้ยวมองนาฬิกาที่ผนังด้านข้างพบว่าเวลานี้ก็จวนจะเป็นเวลาที่ซอกจินบอกไว้แล้ว เขารีบสาวเท้าลงจากชั้นสองเพื่อลงไปต้อนรับเพื่อนข้างบ้านอย่างรู้งาน
"สวัสดีฮะจินฮยอง"
จองกุกวาดมือให้ชายในชุดเสื้อยืดสีชมพูเข้มกับกางเกงขาสั้นธรรมดาดูสบายๆ แต่กลับดูดีจนหาที่ติไม่เจอ จองกุกดูตะลึงกับภาพตรงหน้าจนขาดสติ เขายืนมองซอกจินที่สาวเท้าเข้ามาในรั้วอย่างไม่วางตา ก่อนที่ซอกจินจะดึงสติของจองกุกกลับมา
"นี่ไม่เขาบ้านหรอ"
จองกุกสะดุ้งเล็กน้อยแล้วตอบรับกลับอย่างอายๆ
"ฮะ"
.
"นี่ก็บ่ายแล้ว นายทานข้าวเที่ยงหรือยังจองกุก"
ซอกจินถามเด็กหนุ่มที่ตั้งหน้าตั้งตาเล่นเกมในโทรศัพท์มือถืออย่างเมามัน
"ยังครับ"
"งั้น.. อยากกินอะไรล่ะ เดี๋ยวฉันทำให้"
ทันทีที่จองกุกได้ยินถ้อยคำที่เพิ่งจะออกมาจากปากของซอกจิน เขาก็หยุดการกระทำทุกอย่าง เขามองซอกจินด้วยหน้าตาที่เปี่ยมไปด้วยความสงสัย ก่อนจะถามออกไปอย่างไม่คิดชีวิต
"จินฮยอง..ทำอาหารเป็นหรอฮะ"
"เป็นสิ เจ้าเด็กน้อย"
จองกุกนิ่งเงียบไปสักพัก แต่ด้วยความหิว ตอนนี้เขาต้องการที่จะหาอะไรลงท้องซะก่อนที่จะสงสัยพี่ชายของเขา
"งั้น.. เอาอะไรก็ได้ครับ "
"ตามพี่ลงมาที่ห้องครัวตอนนี้จองกุก"
ซอกจินเดินนำเจ้าของบ้านออกจากห้องราวกับที่นี้คือบ้านของตน
"งั้น.. กินสปาเก็ตตี้ได้มั้ย"
ซอกจินพูดระหว่างที่หาวัตถุดิบในห้องครัว
"ได้ฮะ"
จองกุกนั่งมองคนตรงหน้าของเขาที่กำลังลงมือทำอาหารอย่างน่าหลงไหล ซอกจินส่งสายตายั่วยวนจองกุกมาเป็นระยะๆ ทำเอาคนน้องจ้องไม่ลดละสายตา
จองกุกนั่งเฝ้ามองเชฟของเขาสักพักใหญ่ๆได้ ก่อนที่อาหารทั้งหมดจะถูกนำมาวางไว้ตรงหน้า
"ว้าวว จินฮยองทำอาหารได้จริงๆด้วย"
"นายควรขอบคุณพี่ก่อนที่จะพูดแบบนี้นะ ฮ่าๆ"
ซอกจินพูดเชิงหยอกล้อกับน้องชายน่าตาน่ารักน่าเอ็นดูที่อยู่ตรงหน้า
"ขอบคุณฮะจินฮยอง"
จองกุกไม่รอช้า เขาจัดการอาหารตรงหน้าที่ละคำๆ ก่อนจะชักถามคนพี่
"จินฮยองไม่กินด้วยหรอฮะ"
"ไม่ล่ะ ฉันเพิ่งกินมา"
"งั้นผมไปเอาน้ำให้นะฮะ"
จองกุกผลัดตัวออกจากโต๊ะอาหารแล้วเดินไปที่ตู้เย็น พลางถามคนพี่ว่าอยากกินน้ำอะไร
"อะไรก็ได้"
จองกุกเดินกลับมาพร้อมน้ำผลไม้และแก้วอีกสองใบ
จองกุกรินน้ำใส่แก้วให้ซอกจินตามมารยาทพร้อมยื่นให้
"อ๊ะ!" น้ำผลไม้สีสดรดเปื้อนเต็มกางเกงซอกจิน
"ซุ่มซ่ามจริงๆ"
ซอกจินเผลอสบถออกมา ทำให้จองกุกตกใจเล็กน้อย
"ผมขอโทษฮะๆ"
จองกุกพูดพลางยื่นทิชชู่เช็ดให้คนตรงหน้า
"ไม่ใช่นาย ฉันเองที่ซุ่มซ่าม"
จองกุกถูไถทิชชู่ผ่านเป้ากางเกงของซอกจินหลายต่อหลายครั้งทำให้ซอกจินกระตุกร่างด้วยความเสียว
ตอนนี้ท่อนล่างของเขาเริ่มพองตัวขึ้นมาได้ครึ่งทางแล้ว แต่เขาไม่อยากให้เกิดอะไรเลยเถิดมากไปกว่านี้ จึงตัดประโยคขึ้น
"โทษทีนะจองกุก ฉันว่าคงกลับบ้านสภาพนี้ไม่ได้ ฉันขอยืมกางเกงนายเปลี่ยนหน่อยได้มั้ย"
"ได้ครับๆ"
จองกุกนำซอกจินขึ้นไปที่ห้องนอนของตัวเองตามหน้าที่
"เดี๋ยวจินฮยองเข้าไปล้างตัวก่อนนะครับผมจะยื่นกางเกงให้"
ซอกจินไม่ตอบพลางเดินเข้าห้องน้ำเพราะตอนนี้เขาเหนียวไปทั่วทั้งตัว
เขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าส่วนล่างออกทุกชิ้น พร้อมจ้องมองลูกชายของเขาเอง
"ใจเย็นๆนะจิน "
"จินฮยองฮะ คือ!!!"
จองกุกเข้ามาในห้องน้ำหวังเพื่อว่าอีกคนจะยังใส่เสื้อผ้าครบทุกชิ้นและจะมาถามเพียงว่าใส่กางเกงไซส์อะไรแต่ภาพตรงหน้าเค้ากลับปลุกเร้าความคิดอย่างอื่นให้ผบุดขึ้นมาแทนที่
จองกุกล็อกกลอนประตูแล้วเดินเข้าไปหาคนพี่อย่างรวดเร็ว ในขณะที่ซอกจินเองยังไม่รู้ตัว