Pardon, Weet U Misschien Welk Jaar Het Is? (Langzame Updates)

I Bloody Told You So!

"Gaffel, ik geloof dat dit niet één van je beste plannen was." Fluisterde Sirius terwijl hij nerveus om de hoek keek.

"Kom op, dit word geweldig!" Zei James enthousiast. "Ik weet het zeker."

James keek verder de gang in om te zien of er iemand aan kwam en liep de kasteeltuin in.

Zweinstein was altijd al indrukwekkend, maar er was iets speciaals als je er 's avonds rond liep. Of sloop.

"Wat gaan we nou eigenlijk doen?" Geeuwde Remus. James drukte zijn hand tegen de mond van Remus.

"Kan je nog harder gapen? We proberen dit stil te doen, ja?" Siste James. Hij trok zijn vrienden mee achter het Zwerkbalschuurtje en haalde iets glimmends uit zijn zak.

Remus was opeens klaarwakker. "Is dat..?" James knikte grijnzend.

"Hoe kom je daar aan?" Fluisterde Peter. Sirius pakte het aan en hield het dichter bij z'n gezicht alsof hij zeker wou weten dat het echt dat was wat hij dacht dat het was.

"Ge..vonden," zei James aarzelend. "In Anderlings kantoor. Toen ze er niet was. Ik heb het gevonden en als ik het terugbreng, is ze me vast heel dankbaar, omdat - omdat ik het gevonden heb."

Peter kuchte: "Leugenaar." James rolde met zijn ogen.

"Geef hier, kijken wat we ermee kunnen."

"Je gaat het toch niet echt gebruiken, hè?" Vroeg Remus. "Weet je wel niet hoe gevaarlijk dat kan zijn? Je kan ergens terecht komen en vast komen te zitten! Of - of.."

"Relax, Maanling. We gaan alleen een paar minuten terug. Gewoon voor de lol. Ja toch?" Zei Sirius hoopvol.

James had dezelfde schittering in zijn ogen die hij heeft als hij een plan heeft. "Nou, ik dacht meer aan een paar dagen?"

"Potter!" Hoorden ze opeens. James trok de Tijdverdrijver uit Sirius' handen en stopte het vlug terug in zijn zak.

Hij keek omhoog en zag de liefde van zijn leven, ookal wist zij het nog niet, Lily Evers uit haar slaapkamerraam hangen. Haar vuurrode haar hing van haar schouder tot de vensterbank en zat in een losse vlecht.

"Dag schoonheid," fluisterde hij. "Hebben we je wakker gemaakt?" Hij grijnsde toen hij zag dat ze met haar ogen rolde.

"Wat zijn jullie daar aan het doen?" Siste ze. "Kan dat niet wachten tot morgen ochtend?"

De jongens schudden hun hoofd. "Sorry, Evers, dat kan niet," Zei Sirius. "Het moet nu, anders zien mensen het. Mensen zoals jij."

Lily zuchtte. "Ik kom naar beneden en neem professor Anderling mee. Daar zullen jullie hopelijk naar luisteren." En daarmee eindigde ze het gesprek door haar raam weer dicht te doen.

"Wat nu, James?" Vroeg Peter nerveus. "Ik heb geen zin om in de problemen te komen, jongens."

Sirius klopte zijn kleine vriend op zijn schouder. "Het komt allemaal goed, Wormstaart. Wij zorgen dat alles goed komt."

"Echt niet," zei Remus. "Ik ga naar bed."

James en Sirius keken elkaar aan en trokken Remus op hetzelfde moment terug. "Kom op, Maanling. Je laat ons toch niet zo maar in de steek? Je bent onze linebacker, onze beschermengel, onze.."

"Je wilt dat ik blijf zodat ik met Lily kan redenen."

"Nou.. ja. Eigenlijk wel," Zei James. "Kom op, het komt allemaal g-"

"Potter!" Hoorden ze weer een bekende stem zeggen. "Waar denk jij wel niet mee bezig te zijn?"

Peter schrok van de stem en veranderde snel in zijn faunaat-vorm, een rat, en sprintte weg.

"Peter!" Fluister-riep Remus hem na, maar hij was al te laat. Peter was al lang weg.

James wachtte totdat hij de voetstappen van zijn geliefde achter hem hoorde, en draaide om.

"Hey, Lily! Ik had je niet gezien. Mooie avond is het hè?" Zei James grijnzend. Lily kon de humor er niet van inzien.

"Het is 2 uur 's avonds, James. Wees blij dat ik professor Anderling heb laten slapen en dat ze er hier niet bij is!" Fluisterde ze. "Wat zijn jullie in hemelsnaam aan het doen?"

James grijns veranderde in een mysterieuze blik in zijn ogen en hij haalde de Tijdverdrijver uit zijn zak.

"Zeg me niet dat.." Lily viel stil toen ze zeker wist wat ze zag geen illusie door slaaptekort was. "Nee, heb je serieus.. James!" Ze gaf hem een klap op zijn arm met wat hij de Tijdverdrijver vasthield.

"Voorzichtig," zei Remus en hij schoot haar voren toen er wit zand van James' hand viel. "Jongens, hij lekt."

Lily keek op van haar doodstaar naar James en zag Remus op zijn knieën, handen bijeen gevouwen onder James, zand dat van zijn handen viel, op te vangen.

"Doe dan iets!" Zei Sirius paniekerig. "Straks gebeurd er echt iets!"

Er was een flits van goud-wit licht en Lily gilde. "James.." begon ze boos toen ze geland waren.

"Ik zei het toch!"