Pardon, Weet U Misschien Welk Jaar Het Is? (Langzame Updates)

Sirius, where did you go?

Na Toverdranken trok Lily James en Sirius mee het lokaal uit voordat ze de professor aanvielen.

"Hoe durft ie!" Zei James.

"Doe rustig," suste Lily. "Sev had waarschijnlijk gewoon een slechte dag."

Sirius lachte, maar niet vrolijk. "Vast! Zag je hoe die stond te grijnzen met z'n grote, vette kop!"

Lily fronsde. "Nou, dat is niet aardig, Sirius. Laten we gewoon naar de volgende les gaan. Transfiguratie, dat is toch leuk?"

Lily kreeg een grote glimlach op haar gezicht en James moest gewoon ook glimlachen. "Goed zo," Zei ze lachend. "Kom mee!"

Ze kwamen, na best lang zoeken, uiteindelijk bij het goede lokaal uit ("Hoe kon ik nou weten dat ze de lokalen hadden omgewisseld!") en liepen naar binnen.

In het lokaal zat iedereen al te werken en keek om toen ze met z'n vieren naar binnen kwamen.
"Uh," begon James. "Sorry dat we-"

"Ga maar gewoon zitten," Zei professor Anderling stijf. "Hier zijn jullie boeken." Ze tikte met haar stok op een stapeltje boeken op haar bureau, die magisch naar de vier tieners vloog en zachtjes voor hun op hun tafel landde.

Lily zat naast Sirius aan het op een na laatste tafeltje met Remus en James achter hen.

"Vandaag gaan jullie proberen om jezelf onzichtbaar te maken," zei professor Anderling. Sirius en James keken al wat meer geïnteresseerd. "De spreuk is: Conjurus Infarctus. Probeer hem maar eens. Zónder toverstok!" Zei ze snel.

"Conjurus Infarctus!" Riepen de leerlingen op verschillende momenten.

"Oké, oké, genoeg." Zei professor Anderling glimlachend. Haar leerlingen waren soms verschrikkelijk irritant, maar enthousiasme hadden ze genoeg.

"Nu, verspreidt in tweetallen door het lokaal en," Ze zwaaide met haar pols en de tafels en stoelen stapelden zich automatisch op tegen de muren van het lokaal en er vielen een stuk of 15 hoofdkussens op de vloer. "probeer de spreuk eens op jullie kussens."

Lily pakte haar stok op en richtte het op haar kussen. "Conjurus Infarctus!" Haar hoofdkussen verdween gedeeltelijk en Remus gaf haar een kort applausje.

"Nu jij, Remus." Zei Lily.

Remus richtte zijn staf op zijn kussen voor hem en probeerde het en zijn kussen verdween helemaal.

"Als Maanling het kan, is het vast niet moeilijk." Lachte Sirius. Hij wees zijn stok op zijn kussen en zei de spreuk.

Er gebeurde niks.

James begon hem uit te lachen. "Hier, misschien werk je alleen op instinct!" James pakte zijn hoofdkussen en smeet hem naar Sirius' hoofd.

Sirius, die goede reflexen had, hief zijn staf op voordat het kussen hem raakte en riep: "Conjurus Infarctus!"

Het kussen verdween nét terwijl het tegen Sirius aankwam. Opeens stond niemand er meer.

"Sirius?" Zei James. "Ben je daar makker?" Hij begon rond te draaien met z'n armen gespreid en kreeg iets zachts tegen zijn hoofd aan geknald.

"Ik sta hier!" Riep een geïrriteerde Sirius.

"Uhm, professor?" Zei Remus voorzichtig. "We hebben een klein probleempje."

"Wat?" Vroeg professor Anderling. "Wat is er nu weer aan de hand?"

De drie overgebleven tieners draaiden om naar waar Sirius eerst stond.

Professor Anderling leek het te snappen en zei met gesloten ogen: "Zeg me niet dat daar echt iemand staat."

James haalde zijn schouders op. "Oké," mompelde hij. "Dan zeg ik niks."

Professor Anderling liep verser naar achter en nam het groepje mee om im stilte te kunnen praten. "Meneer Potter, we hebben geen tijd voor dit soort dingen, mevrouw Evers, meneer Lupos, zouden jullie meneer Zwarts naar de ziekenzaal kunnen brengen? Madame Plijster heeft vast wel een tegengif."

Remus voelde om zich heen totdat hij Sirius' bos haar voelde en zijn schouder vastpakte.

"Ik kan ook zelf naar de ziekenzaal hoor." Zei de onzichtbare Sirius.

Zelfs zonder gezicht wist professor Anderling dat hij grijnsde. "Nee, want dan kom je overal behalve waar je moet zijn. Meneer Potter blijft hier om de ontzichtbare veren van de kussens op te vegen."

^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^

"Madame Plijster zegt dat het nu goed is, maar dat het nog even kan duren voordat mijn vingers terug komen. " zei Sirius die zijn vingers inspecteerde. Je kon zijn arm volgen, maar bij de toppen van zijn vingers vervaagden ze.

"Je had ook niet zo moeten uitsloven, man." zei James lachend.

"Ach, hou toch op!" Sirius gaf James een por. James duwde hem terug en ze begonnen te stoeien in de gang.

James, die even niet oplette, zag niet dat Sirius op hem af kwam rennen. Hij duwde James die zijn evenwicht verloor en tegen iemand aan botste.

"Oh- sorry.." Hij keek op en zag twee groene ogen.

Was het weer leuk? Mooi :) Niet? Sorry ♡ maar, ga dan  maar ergens anders heen XD