Pardon, Weet U Misschien Welk Jaar Het Is? (Langzame Updates)

Remus' Furry Little Problem

Ze geven hier even geen commentaar. Dat doen ze weer in het volgende hoofdstuk :)

》3de jaar《

"Remus? Wat heb jij voor je Toverdrank verslag?" Vroeg James. Remus gaf geen antwoord. "Ik had een Slecht, bedankt voor het vragen."

Hij gaf nog steeds geen antwoord.

"Remus? Hey!" James schudde hem aan zijn schouder en Remus schrok wakker uit zijn dagdroom. "Waar was je heen, vriend?" Lachte hij.

Remus gaf hem een klein glimlachje. "Ik had.. uh, ik had een Boven Verwachting."

James trok zijn wenkbrauwen op. "Geen Uitmuntend?" Remus haalde zijn schouders op

Sirius en Peter kwamen terug met elk 2 boterbier in hun hand en zette het neer op de tafel met James en Remus.

"Remus! Waarom slaap je zo? Het is zaterdag avond! We gaan straks pas echt weg!" Zei Sirius lachend naar zijn vriend die half op de tafel lag te slapen.

Remus gaapte. "Ik denk niet dat ik vanavond meega, jongens. Ik -" hij gaapte weer. "Ik heb niet goed geslapen gisteravond en dat maakt me erg chagerijnig."

"Zeker weten?" Zei Sirius. Remus knikte.

"Ja, anders bederf ik het toch alleen maar voor iedereen. Vecht maar om mijn boterbier als je wil."

Remus liep sloffend de Drie Bezemstelen uit en de drie andere jongens keken hem na. "Wat is er met hem?" Vroeg Peter.

"Geen idee.." zei Sirius. "Shotgun!" Hij wou naar Remus' Boterbier grijpen op hetzelfde moment dat James dat deed. Ze gooiden het glas om en het knalde kapot op de harde houten vloer.

"Aah!" Hoorden ze iemand gillen. James en Sirius keken op van het glas op de vloer naar een rug van een meisje dat onder het Boterbier zat. Het was niemand minder dan Lily Evers. Ze draaide om en leek alsof ze hen wel kon vermoorden.

"Stelletje idioten! Kunnen jullie niet kijken wat je doet?" De eigenaresse van de bar betoverde een bezem die de rommel op de vloer opruimde en nam Lily mee naar achter.

"Je weet wel indruk te maken, hè James?" Plaagde Sirius.

...

"Laten we maar gaan kijken wat Remus aan het doen is."

De drie jongens betaalden voor de drankjes die ze hadden gedronken en liepen de bar uit. Ze kwamen op school en James klopte op hun gezamelijke slaapkamer.

"Remus? Mogen we binnen komen?" Er kwam geen antwoord dus James ging ervan uit dat hij sliep.

Hij opende de deur en wat ze zagen beviel hun niet. De grond was bezaait met kleding, boeken en andere schoolspullen.

"Wat is hier gebeurd?" Vroeg Sirius. "Is er een bom ontploft of zo?"

"Waar zou Remus zijn? Hij zei dat hij moe was, dan zou hij toch moeten slapen?" Vroeg Peter.

James pakte zijn jas weer op en rende de deur uit. "James? James!" Riep Sirius. Hij en Peter grepen hun jassen en rende achter James aan.

"James, waar ga je heen?"

James rende het kasteel uit en stopte pas toen ze op een pad in de kasteeltuin liepen. "Misschien is hij ergens in slaap gevallen! We moeten hem vinden, Sirius!" Sirius knikte.

"Waar wil je hem gaan zoeken dan? Het is 2 uur 's nachts. Alles is dicht en Remus zal niet naar de plekken gaan die nog open zijn." James zuchtte.

"Dan volgen we zijn weg. Hij loopt toch altijd dezelfde weg naar De Drie Bezemstelen?" Sirius en Peter knikten. "Nou, dan gaan we zijn weg langs."

Ze liepen helemaal terug naar De Drie Bezemstelen en liepen de weg waarvan ze wisten dar Remus die altijd naar Zweinstein nam. "De enige plek waar hij langs komt is die oude Beukwilg."

James en Sirius keken elkaar aan. "Wat denken jullie?" Vroeg Peter nerveus.

Ze renden naar de Beukwilg en die hoorde ze al aankomen, dus begon met haar grote knots takken te slaan. James, een goede jager in zwerkbal, kwam er makkelijk door. Sirius en Peter hadden wat moeite. Peter gaf het op een gegeven moment op.

"I-Ik zie jullie zo wel!" Riep hij nadat hij bijna verpletterd werd door een tak.

Sirius en James gleden door een gat waar ze Remus' schoenen zagen liggen. "Waarom zit hij in de Beukwilg? Ik wist niet eens dat je hier in kon."

Er klonk een zacht gekreun en James en Sirius keken op. "Kom op!"

Ze slopen door het een soort van hutjes onder de grond. In een van de kamers lag Remus op een half kapot bed. "Remus!"

Ze stapten naar voren en Remus draaide zijn hoofd om. Zijn ogen werden zo groot als schotels. "Nee.." fluisterde hij. "Ga weg.."

"Wat?" Vroeg Sirius. "Maar we hebben je net gevonden.."

"Ga weg! Nu! Ik leg.. ik leg het later wel uit."

"Maar-"

"Weg!" Gromde hij.

James en Sirius keken elkaar aan en rende de Beukwilg uit. Net toen ze weer bij het kasteel waren hoorden ze een zacht wolfgehuil.

-------------------------------------------------------

Ik weet dat het lang geleden is, maar de examens zijn voorbij dus kan ik nu weer schrijven!!! Hopelijk qas dit hoofdstuk weer leuk en blijven jullie lezen!! ♡

xx C