Pardon, Weet U Misschien Welk Jaar Het Is? (Langzame Updates)

Wait, what did you say?!

Sorry, het is tot nu toe alleen nog maar intro, maar ik beloof jullie dat ik snel verder ga met het echte verhaal!! Enjoy! ♡♡♡

Alle vier hadden een andere blik op hun gezichten en Perkamentus bestudeerde ze allemaal even goed.

Remus stond stijfstil en leek alsof hij alles aan zichzelf probeerde uit te leggen.

Sirius keek een beetje bezorgd, maar liet het niet snel merken.

James keek gewoon bang naar de doodsstaar die hij kreeg van Lily die nu meer op een woedende, rode sabeltandtijder leek.

"Ik snap dat jullie verrast zijn-" begon Perkamentus kalm.

"Verrast?" Zei Lily kortaf met een hogere stem dan normaal. "O ja, verrast ben ik zeker!"

"Nou jullie er toch zijn, zal ik het een en ander moeten uitleggen," De tieners leken weer een beetje normaal te reageren, dus ging Perkamentus verder. "Er is veel veranderd sinds jullie weg zijn gegaan uit jullie eigen tijd."

"Zoals?" Vroeg Sirius.

Perkamentus zuchtte. "Nou, de strijd tussen Voldemort en de tovenaarswereld, is losgebarsten net drie jaar na dat jullie afgestudeert zijn en het spijt me met heel mijn hart dat ik dit moet zeggen, maar James en Lily overlijden op Halloween 1981."

James en Lily staarden Perkamentus met lege blikken aan.

"Maar wacht," begon Lily. "Waarom wij twee, begrijp me niet verkeerd-" zei ze snel. "Ik ben blij dat jullie het niet zijn, Remus en Sirius, maar ik bedoel, waren we bij elkaar op die dag? Op dezelfde plek?"

Perkamentus gaf Lily een vriendelijke glimlach. "Dat kan je wel zeggen ja. Jullie waren namelijk in jullie huis, in Goderics Eind, samen met jullie 1 jarige zoontje, Harry Potter."

Lily zette grote ogen op en James begon te grijnzen. Hij wou iets zeggen, maar Lily onderbrak hem.

"Wanneer.."

"Je zat in je zesde jaar zei je?" Zei Perkamentus. Lily knikte voorzichtig. "Volgend jaar."

"Yes!" Fluisterde James. Hij kreeg een high-five van Sirius. "Maar, we hebben een zoon?" Zei hij om het onderwerp te veranderen.

Perkamentus knikte. "Jij en Harry zijn als twee drubbels water.." Lily kreunde. "Maar, heeft Lily's ogen. Felgroen."

Lily gaf een kleine glimlach vrij.
"Hoe is hij? Ik bedoel, is hij aardig? Een goeie jongen hoop ik?"

Perkamentus ging wat rechter zitten. "Harry is.. zeker een goeie jongen, weet hoe hij in de problemen moet komen, gewoon een goeie jongen met een treurig verleden."

Iedereen herinnerden het Halloween gebeuren weer. "Kunnen we hem ontmoeten?" Vroeg Sirius.

"Als peetoom zou je dat recht toch wel hebben, hoop ik." Zei Perkamentus.

Sirius was even stil. "I-ik.. als peetoom? James!" Hij gaf James een stevige knuffel. "Dat is geweldig!" Lachte hij.

"Maar, is dat niet gevaarlijk voor het tijdreizen? Mogen we ze echt spreken?" Vroeg Remus.

Iedereen keek Perkamentus hoopvol aan. "Ik was vergeten hoe verstandig en inzichtvol je in je jongere jaren al was, Remus," Remus keek trots. "Maar ja, dat zou een probleem kunnen zijn."

"Misschien als we niks tegen ze zeggen?" Stelde Sirius voor. "We zouden gewoon door de gangen kunnen lopen en inmengen met de studenten."

"Ja, en ze dan bekijken van een afstandje." Zei James.

Perkamentus dacht na. Hij wilde deze tieners niet teleurstellen om hen zoon en toekomstige vriend te ontmoeten. "Ik weet het niet. Harry is nogal behoed voor nieuwe mensen. Hij heeft een paar slechte ervaringen gehad met mensen die hij niet kende en uiteindelijk probeerden te vermoorden."

Lily hield haar hand voor haar mond en haar ogen stonden open gesperd. "Echt waar?" Vroeg ze bang. "Arme Harry.."

"We zullen echt voorzichtig zijn," Zei James. "We willen hem en zijn leven alleen maar even zien en meemaken."

"Oké," zei Perkamentus uiteindelijk. De vier tieners juichten. "Maar alleen als jullie beloven dat niemand van jullie iemand aanspreekt, vooral Harry niet."

Iedereen schudde enthousiast hun hoofd. "Tuurlijk," Zei Lily. "Alles om iedereen veilig te houden."

Perkamentus stond op en pakte zijn toverstok. "Expecto Patronum!" Een blauwzilverige Feniks kwam zijn staf uit en vloog om Perkamentus heen.
"Voor Minerva Anderling: Minerva, zou je zo vriendelijk willen zijn om Severus op te halen en dan naar mijn kantoor te kunnen komen? Dank je." De Patronus-Feniks maakte een schril, gekras en vloog door de muur waar hij uitelkaar spatte.

"Nu is het wachten.." zei Perkamentus. Hij pakte een handje dropjes van een kommetje op zijn bureau. "Jullie ook?"

De tieners, die wisten wat voor een soort snoep Perkamentus normaal at, slagen het beleefd af.

Na een paar minuten werd er op de deur geklopt. "Kom binnen." Zei Perkamentus met een dropje tussen zijn tanden.

Professor Anderling kwam binnen schuifelen met nog steeds die lijkbleke blik op haar gezicht waarmee ze eerder wegging.
Na haar kwam er nog iemand naar binnen. "Sev! Waarom ben jij ook hier?" Vroeg Lily.

Professor Sneep keek haar aan zonder emotie. "U vroeg om ons, professor Perkamentus?"

Lily ging teleurgesteld weer zitten. "Ja," Perkamentus. "We hebben vier nieuwe leerlingen dit jaar. Lily Evers, James Potter, Sirius Zwarts en Remus Lupos."

Professor Anderling zag eruit alsof ze elk moment kon flauwvallen en ging daarom dus ook snel zitten.
"Alles goed, Minnie? We zijn er weer!" Riep Sirius blij.