Erina's POV
Deretcho kami sa isang restaurant sa may Cubao malapit sa Getway.
Kanya kanya ng order ang lahat, alam mong gutom na gutom na ang mga ito.
"Erina, may naisip ka na bang Plano para sa anniversary ninyo?" Rye ask me.
"Meron pero I don't know kung pwde siya." I want to be perfect kaya naisip ko ay out of town. I don't know kung pwde siya. May naisip din akong plan B para kung hindi uubra ang plan A.
"And what is it? Para alam namin kung p'pwede." Curious na tanong ni Chel.
At kinuwento ko sa kanila ang mga plano ko. Yung una ang lahat sila ay disapproved. Mabibigo lang daw ako. Kaya ayon plan B ang napili ng lahat. Kahit si Cliff ay mas gusto ang plan B, at tutulong din daw siya sa akin.
"Just call me EJ if you need anything to your plan. It's 2 week time, kailangan na paghandaan ang lahat. Kausapin ko si Vince kung pwde sa place nila para wala ka na problema. Their place is perfect for your plan." Si Vince lang din ang naisip ko sa Plano na iyon.
"I count in you Cliff. Thank your for your help." Inakbayan ako nito at iniharap sa kanya.
"It's all for you EJ." He pinch my cheeks. Si Cliff ang pinaka close ko sa mga kaibigan ni Aldrich, dahil matagal na din kami magkaibigan noon pa. Ang pamilya niya ay kaibigan ng mga magulang ko. At lumaki din kaming magkaibigan kaya ganito ako ka lapit at comfortable sa kanya.
Humalik ako sa pisngi niya at bumaba ng sasakyan. Nag wave pa ako sa kanya, at umandar na ang sasakyan nito.
In 2 weeks now ay 4th anniversary na namin. I'm so excited.
I've been waiting for him, umaasa ako sa sinabi niya sa akin kanina na dito siya matutulog ngayong gabi.
It's 10:00pm already and still wala pa din siya, hindi nga din niya sinasagot ang text at tawag ko. Siguro ay nasa kalagitnaan pa ito ng tapping nila.
Seconds, minutes ang hour had past, its almost 12midnight na, halos makatulog na ako sa sofa kung saan ako naghihintay sa kanya. I grab my phone at wala din siya responce sa mga text ko. I feel ache on my heart, naninikip ang dibdib ko. Ayoko magalit sa kanya, dahil pilit ko siyang iniintindi, pero sana naman magsabi man lang siya.
Masama ang loob kong tumayo at pumasok sa kuwarto ko para doon na matulog. Nawalan na ako nag pag asa na darating pa siya.
I really tried my best para intindihin siya, madalang lang ako magalit at hanggat maaari ay pilit ko siyang iniintindi kahit na marami na siyang pagkukulang.
Pagkukulang na hindi na siya tumutupad sa mga pangako niya, hindi naman siya ganito dati. He always make time for me, hindi pwdeng wala siyang time for me dahil hindi siya maka tiis na hindi ako nakikita kahit sa isang araw lang. Ngayon, kahit abutin ng ilang araw ay nagagawa na niya.
Everything had change.
And everything is a blur now.
I really don't know what to do now. Lagi may pangamba para sa akin. Pero ang kaya ko lang gawin sa ngayon ay intindihin siya.
I hope that everything has worth it. My sacrifice and my understanding will not waste.
Nakatulog ako ng masama ang loob ko. Nagising ako kinabukasan na bigo pa din. I check my phone and still nothing. Doon bumuhos ang luha ko, hindi ko na mapigilang maging emotional.
