Your Love ⚘ Deel 1 ⚘ Harry Styles

01.

Pov Loiza.

"Eindelijk pauze." Zeg ik en neem plaats in de lunchruimte. Ik pak het broodje uit mijn broodtrommel en neem een hap.

"Inderdaad. Soms gaat de tijd super sloom." Zegt Luna, een collega. "Hoe ging het bij jou?"

"Wel oké, behalve dat de ouders van de jongen op kamer twaalf aan het zeuren waren dat de kamer te klein en te saai is. Hij vertelde me dat hij het zelf geen probleem vindt." Zeg ik.

"Dat de kamer te saai is klopt. Het is alleen maar wit." Mompelt ze. "Maar hoe oud is die jongen?"

"Vijftien." Zeg ik en ik eet mijn broodje verder op. Ik heb Luna ontmoet in het ziekenhuis. In die tijd deden we stage. Nu werken we hier alletwee en we vinden het erg leuk om te doen. We werken op een afdelingen voor kinderen met kanker. We vrolijken ze op als ze verdrietig zijn, we maken lol met ze en we zijn assistentes bij de dokters op deze afdeling. Als ik mijn broodje op heb gegeten ga ik naar Instagram. Ik plaats een foto van mezelf en meteen krijg ik allemaal meldingen binnen. Ik word altijd vol gespamt, omdat ik het zusje van Jesy Nelson ben. Who cares..

"Hoe is het om alleen thuis te wonen?"  Vraagt Sophia als ze aan de tafel komt zitten.

"Fijn! Het is alleen irritant dat je het hele huis in je eentje moet schoonmaken en dat je geen hulp hebt, maar ik heb er zelf voor gekozen." Zeg ik. Ik woon sinds kort alleen. Het is opzich wel jammer als je uit huis gaat, maar alleen zijn vind ik eingelijk super fijn. Je kan zelf bepalen wat je gaat eten, wat je die dag gaat doen als je vrij bent. Niemand die zeurt als je te lang in bed ligt op een vrije dag en zo kan ik nog wel doorgaan.

Jesy woont al langer niet meer thuis. Toen ze met de x-Factor mee deed kreeg ze het druk en ze was bijna elke dag met de andere meiden van Little Mix.

Ik kijk op als mijn telefoon afgaat. "Hey, met Loiza." Zeg ik als ik heb opgenomen.

"Hey, met Jesminda. Ik heb binnenkort een soort van concert iets. Het is lastig om het uit te leggen, maar het lijkt een beetje op de Brits, maar dan zonder prijzen en de meiden van Little Mix nemen hun vriendjes mee, maar mijn Harry kan niet, dus ik vraag aan jou of jij met mij mee wil gaan." Zegt Jesy door de telefoon.

"Moet ik dan nog iets doen wat ik niet leuk vindt?" Vraag ik.

"Nee, het enige wat jij waarschijnlijk spannend vindt is dat we over de rode loper moeten lopen en dan moeten poseren. Daarna mogen we aan een tafeltje zitten met nog een paar andere mensen en dan gaan we avondeten terwijl er artiesten zijn die optreden." Legt ze uit.

"Oh leuk! Ik zou graag meewillen!" Zeg ik blij.

"Leuk, top! Kan je nu naar mij komen? Dan kunnen we alvast jurken kijken enzo!" Vraagt ze enthousiast.

"Ik wil het heel graag, maar ik kan nu niet komen, want ik ben aan het werk." Zeg ik.

"Oh helaas. Kom maar als je vrij bent en wanneer je wil. Bye kleine meid." Zegt Jesy.

"Doei Jessica." Zeg ik grijnzend en hang op.

"Hé kak, de pauze is voorbij." Mompelt Luna. Ze staat op en stopt haar tas in een kluisje.

Ik kijk op het klokje van mijn telefoon en zie dat het inderdaad tijd is. Ik stop alles in mijn tas en daarna leg ik de tas in mijn kluis.

We lopen naar de balie, want er komt vandaag een nieuw meisje van veertien jaar. We gaan haar een rondleiding geven.

"Hier zijn de zusters al." Zegt Bep. Een oudere college die achter de balie werkt. Ze is rond de zestig jaar en ze is heel lief en zorgzaam. Echt zo'n oud vrouwtje die je stiekem wat extra snoepjes geeft terwijl het niet mag, gewoon een schatje dus.

"Hey, ik ben Loiza." Zeg ik glimlachend en geef het meisje een hand. Haar ouders geef ik daarna een hand.

"Hoi, ik ben Luna." Zegt Luna. Ze schudt ook haar hand van het meisje en van haar ouders.

"Ik heet Jasmine." Zegt ze verlegen. Ze heeft donker bruine ogen en lang, gekruld haar.

"Mooie naam." Zegt Luna, waardoor Jasmine begint te glimlachen.

"Bep, weet jij waar dokter Huisman is?" Vraag ik.

"Ik ben hier." Zegt hij achter ons. Meneer Huisman neemt de ouders mee naar een kamer waar ze gaan praten. Dat gebeurd altijd als er iemand nieuw is.

Ik pak Jasmine's hand en glimlach naar haar. Ik loop richting kamer één en Luna en Jasmine lopen mee. "Hier liggen kinderen van drie tot zes jaar." Zeg ik tegen Jasmine.

De kinderen zwaaien blij en gaan daarna verder spelen. De ouders glimlachen en knikken.

Jasmine glimlacht en zwaait terug naar de kinderen.

We lopen nog een paar kamers binnen.

"Mogen je vrienden eigenlijk op bezoek komen?" Vraagt Jasmine.

"Ja dat mag, maar wel alleen als je goed uitgerust bent." Zegt Luna.

Als we klaar zijn met de rondleiding lopen we naar de balie, waar Jasmine's ouders al staan.

"Was het leuk?" Vraagt de moeder van Jasmine. Ze wrijft over Jasmine's rug.

Jasmine knikt.

"Wij gaan naar huis." Zegt de vader van Jasmine. Hij schudt onze handen en ze lopen weg.

"Wanneer wordt ze opgenomen?" Vraag ik.

"Over twee dagen." Zegt Bep.

"Waarom dan pas?" Vraagt Luna. "Nieuwe kinderen moeten toch meteen al blijven?"

"Klopt, maar de ouders wilden dat niet. Ze dwongen meneer Huisman om het pas later te doen." Zegt Bep.

"Uhm, oké." Zegt Luna en ze kijkt me verbaasd aan.

"Willen ze niet dat ze beter wordt of zo?" Vraag ik en trek een wenkbrauw op.

"Ach lekker belangrijk. Volgens mij zijn ze er vroeg bij en het kan altijd goed en slecht aflopen." Zegt Luna, die haar schouders ophaalt.

🌷🌷🌷

Herschreven in 2017.