Your Love ⚘ Deel 1 ⚘ Harry Styles

35.

Pov Loiza.

Ik word wakker van wat pijn en ga rechtop zitten. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het half acht is. Ik loop naar beneden, doe wat lampen aan en leun tegen het aanrecht. Ik zucht als ik pijn in mijn buik voel. "Ga je eindelijk komen?" Vraag ik en wrijf over mijn buik. Ik puf zacht als mijn buik weer pijn doet.

"Is het begonnen?" Vraagt Harry die bij de deur ingang staat.

"Ik weet het niet.. ga maar weer slapen. Ik red me wel." Zeg ik glimlachend en loop naar hem toe.

"Je staat tegen het aanrecht te puffen en je redt je wel?" Vraagt hij fronsend.

"Ach, het is gewoon om de pijn te verlichten en om ontspannen te worden. Ik red me echt wel." Zeg ik en leg mijn hand op mijn buik.

"Ik hoop dat het nu echt gaat beginnen.." Zegt hij zacht.

"Dat hoop ik ook. Ik ben klaar met deze negen maanden en ik wil de baby knuffelen." Zeg ik en pak zijn hand vast.

"Ja.. denk je dat het een jongen of een meisje is?" Vraagt hij.

"Ik weet het niet. Ik denk een..-" Zeg ik, maar knijp mijn ogen dicht als ik weer pijn voel in mijn buik en iets nattig langs mijn benen voel lopen.

"Heb je pijn?" Vraagt hij.

"Valt mee, maar.." Zeg ik zacht. "Ik denk dat mijn vliezen zijn gebroken."

"Wat?!" Vraagt hij met grote ogen. "Moet ik iemand bellen?"

"Je moeder." Zeg ik en puf zacht.

"Niet jouw moeder?" Vraagt hij.

"Nee, ik hoef haar niet bij mijn bevalling te hebben en ik denk dat jouw moeder me beter kan helpen." Zeg ik.

🌸
Time: 10:06 AM.

"Het wordt steeds pijnlijker.." Zeg ik als ik weer een wee op voel komen.

"Je doet het heel erg goed." Zegt Harry's moeder. Ze was heel blij toen ze hoorde dat ze bij de bevalling mocht zijn. "Je hebt nu al langer dan twee uur weeën, dus ik denk dat het handig is om de verloskundige te bellen."

Harry knikt en loop de kamer uit om haar te bellen.

"Auwh." Mompel ik en knijp in Anne's hand.

"Puf maar, ik doe wel met je mee." Zegt ze en we beginnen samen te puffen.

Misschien ziet het er idioot uit, maar het helpt echt.

"Anne?" Vraag ik zacht wanneer de wee weg is.

"Ja?" Vraagt ze.

"Bedankt dat je hier bent.. het is echt fijn dat je me kan helpen." Zeg ik zachtjes.

"Ach kindje toch, daar hoef je me niet voor te bedanken. Ik zie je als mijn tweede dochter en ik help je graag." Zegt ze glimlachend en ze wrijft over mijn wang.

🌸

Het is nu een paar uur later en de verloskundige is hier. Ze had mijn ontsluiting gemeten en ik heb nog maar vier centimeter ontsluiting. "Wil je misschien in bad zitten? Dat verlicht de pijn." Zegt ze

"Helpt dat?" Vraag ik.

"Ja." Zegt Anne meteen. "Je ontspant meer in bad door de warmte."

Ik knik en loop naar de badkamer.

Harry vult het bad met lekker warm water en slaat zijn armen om me heen.

Ik glimlach naar hem en leg mijn hoofd tegen zijn borstkas. Als het bad gevuld is trek ik mijn bikini aan. Ik weet dat de verloskundige vaak naakte vrouwen ziet, dat Harry mij naakt ziet en dat Anne haarzelf ook wel eens naakt ziet en dat het dus niet uit maakt of ik wel of niet naakt ben, maar het voelt voor mij fijner als ik een bikini aanheb. Ik stap in bad en merk dat ik meteen ontspan door het warme water.

"Zal ik bij je komen zitten?" Vraagt Harry.

"Ja." Zeg ik en voel een wee opkomen.

Harry trekt zijn zwembroek in de slaapkamer aan en komt dan achter me zitten. "Heb je er eentje?" Vraagt hij.

Ik knik en ga op mijn knieën zitten.

Harry's handen glijden over mijn rug. "Gaat het nog?" Vraagt hij zacht.

"Jawel.. alleen ik ben nog maar op de helft van de weeën en het gaat nog lang duren.." Zeg ik zacht.

"Het komt goed.. voor je het weet ligt het kindje in je armen." Zegt hij.

Ik knik en kijk op als de verloskundige de badkamer binnen komt lopen.

"Ik wil straks je ontsluiting even meten." Zegt ze glimlachend.

Ik knik en sluit mijn ogen als ik een wee voel opkomen. Na een aantal minuten stap ik uit bad en Harry helpt me met afdrogen. Ik trek mijn bikini uit en doe een groot shirt aan van Harry. Ik loop naar de slaapkamer en ga op het bed zitten.

"Ga maar liggen, dan kan ik je ontsluiting meten." Zegt de verloskundige.

Ik knik en ga liggen. "Krijg ik niet zo weer een wee?" Vraag ik zacht.

"Ik denk het wel, maar ik kan gewoon je ontsluiting meten." Zegt ze met een kleine glimlach en ze doet wat ze moet doen.

Ik sluit mijn ogen en leg mijn handen op mijn buik. Het voelt niet prettig als ze de ontsluiting gaat meten.