Your Love ⚘ Deel 1 ⚘ Harry Styles

27.

Pov Loiza.

Ik leg mijn hand op mijn warme voorhoofd en voel nog meer maaginhoud omhoog komen, wat ik er meteen uitspuug. Ik ben vandaag twee maanden zwanger en ik heb en zo vaak beroerd gevoeld, als ik niet misselijk was dan was er wel wat anders.

De dokter zei dat dat kan komen door de prik die ik heb gekregen of dat het gewoon bij de zwangerschap hoort.

Ik sta op als de misselijkheid een beetje weggaat en ik trek door. Ik doe snel wat wc-schoonmaakmiddel in de wc en loop naar boven.

"Alweer overgegeven?" Vraagt Harry als ik de badkamer inloop.

"Ja.. ik ben er helemaal klaar mee." Mompel ik en zet de spullen klaar die ik nodig heb tijdens het douchen.

"Je moet nog wel wat eten voordat we naar de jongens gaan." Zegt hij.

Oh ja.. we zouden vandaag met de jongens afspreken. Zij weten nog niet dat ik zwanger ben en we gaan het ze misschien vandaag vertellen. We wilden het ook nog geheim houden voor Harry's moeder, maar zij is er zelf achter gekomen.

"Het komt wel goed." Zeg ik en stap onder de douche.

"Het is zo leuk om al een beetje een buikje te zien." Zegt hij.

Ik glimlach en was mijn haren. Ik heb al een klein buikje, maar het is nog goed te verbergen. Ik vind het wel heel erg leuk om te zien dat de baby aan het groeien is, je raakt toch wat meer verbonden met je kindje. Als ik klaar ben zet ik de kraan uit, droog ik mijn haren en lichaam af en poets in mijn tanden. "Sta je hier nog steeds?" Vraag ik aan Harry.

"Hm, ja. Ik verveelde me." Zegt hij grinnikend. "En je bent snel klaar."

"Klopt." Zeg ik glimlachend.

"Wat wil je eten?" Vraagt hij. "Een cracker met kaas?"

"Ja doe dat maar, verder komt er toch niks in." Zeg ik en doe wat make-up op als hij wegloopt. Ik trek schoon ondergoed aan en daarover een zwarte broek en met een sweater, het is wijd dus hierin zie je mijn buik niet. Ik trek mijn sweater op en kijk naar mijn buik via de spiegel. "Waarom laat je me toch de heletijd overgeven? Mag je mama niet eten?" Vraag ik en wrijf over mijn buik. Ik grinnik, omdat ik me realiseer wat ik net deed.. praten tegen mijn buik. Als ik helemaal klaar ben loop ik naar beneden om twee crackers te eten met kaas.

"Klaar?" Vraagt Harry die met mijn jas achter me staat.

"Ja, zijn we al te laat?" Vraag ik.

"Nee nog niet, maar we komen wel te laat aan." Zegt hij en hij doet mijn jas bij me aan.

"Shit." Mompel ik, doe mijn jas dicht en trek mijn schoenen aan. Ik haat het als ik te laat ben. "Ze gaan zeker weer zeuren dat we te laat zijn."

"Ik denk het wel, aangezien we de laatste keer ook altijd te laat waren." Mompelt hij en hij trekt zijn eigen jas en schoenen aan.

De laatste paar keren toen we gingen afspreken, waren we ook elke keer te laat, omdat ik steeds moest overgeven. We konden daardoor gewoon niet op tijd weg.

"Gaan we het ze vertellen vandaag?" Vraag ik aan hem als we naar de auto lopen.

"Ik weet het niet.. ik wil het ze heel graag vertellen, maar ze kunnen het misschien niet geheim houden voor de media. Er gebeurd altijd wel iets waardoor de media het weet voordat wij het vertellen." Zegt hij als hij wegrijdt.