Your Love ⚘ Deel 1 ⚘ Harry Styles

36.

Pov Loiza.
Tijd: 16:02.

Ik lig al een tijdje op mijn zij de weeën weg te zuchten, maar het helpt amper. De weeën zijn sterker en pijnlijker geworden. Ik had zo'n twee uur geleden 6 centimeter ontsluiting. Het schoot niet echt op dus we verwachten dat het nog lang gaat duren.

"Je doet het super." Zegt Anne die al de hele tijd naast me zit.

"Ik wil gewoon nu persen.. waarom steeds die weeën.. het maakt me alleen maar moe." Zeg ik met tranen in mijn ogen.

"Ja, dat snap ik." Zegt de verloskundige. "Ik ga zometeen weer kijken hoe ver je bent en misschien kan ik je helpen met iets."

Ik draai weer op mijn rug en pak Harry's hand.

Hij heeft alle tijd mijn rug gemasseerd.

Ik knijp in zijn hand als ik een wee voel opkomen.

"Ik heb goed nieuws. Je hebt negen centimeter ontsluiting!" Zegt de verloskundige blij.

"Heb je het al gedaan?" Vraag ik.

"Ja, tijdens je wee." Zegt ze glimlachend. "Ik ga alvast wat spullen klaarleggen."

"Je mag bijna beginnen met persen." Zegt Anne glimlachend.

"Het engste van de hele bevalling.." Mompel ik.

"Het is zo voorbij, geloof me maar. Als je de baby vast hebt vergeet je de pijn ook." Zegt Anne en ze wrijft over mijn haren.

Ik knik zacht en leg mijn handen op mijn buik.

"Misschien is het handig als we wat kussens achter je hoofd leggen, dat gaat makkelijker met persen." Zegt de verloskundige. "Of iemand moet achter je zitten."

"Ik ga wel achter haar zitten." Zegt Harry.

"Wil je niet kijken?" Vraagt Anne.

"Nee, liever niet." Zegt hij en hij gaat achter me zitten, waardoor ik een beetje rechtop zit.

Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst en pak zijn handen vast als er een nieuwe wee komt. "Hoe houden vrouwen dit vol?" Vraag ik en puf zacht.

"Je doet het echt fantastisch, de meeste vrouwen gillen het nu allang uit." Zegt de verloskundige.

Ik kreun van de pijn. "Ik denk dat ik moet persen.." Zeg ik zacht.

"Dat kan. Voel je al veel druk?" Vraagt ze.

"Nu niet meer, net wel." Zeg ik. "Ja, nu weer.."

"Als je wilt dan mag je wel een beetje mee drukken." Zegt ze.

"Oké.. heb je nog tips?" Vraag ik zacht en puf zacht.

"Pak bij de volgende week je benen vast en trek die naar je toe, Harry kan ook je benen vasthouden en dan leg je je kin op je borst en dan neem je een grote hap lucht en duw je zo hard en lang als je kunt je kindje naar buiten." Zegt ze.

"Doet het pijn?" Vraag ik bang.

"Ik zou liegen als ik zeg dat het geen pijn doet, maar als je mee perst met de persdrang voelt het niet heel erg. Je kunt eindelijk wat doen." Zegt ze.

Ik knik en voel een perswee opkomen. "Ik krijg er een.." Zeg ik en neem een grote hap lucht.

Harry pakt mijn benen vast en duwt mijn kin naar mijn borst.

Ik duw zo hard en lang als ik kan.

"Neem maar een nieuwe hap lucht en duw maar weer zo lang als je kunt." Zegt ze.

Ik doe wat ze zegt en duw hard verder. Na een tijdje leg ik buitenadem mijn hoofd tegen Harry's borst.

"Je doet het super." Zegt de verloskundige. "Ga zo door."

Ik kijk even omhoog, naar Harry en zie dat hij mij aankijkt.

"Je doet het goed." Zegt hij met een kleine glimlach. Hij heeft me al verteld dat hij het niet leuk vind om me met pijn te zien dus ik weet waarom hij bijna niks zegt.

"Ik moet weer." Zeg ik zacht en neem een grote hap lucht voordat ik begin te persen.

"Heel goed, we zien het hoofdje!" Zegt de verloskundige.

"Ahw!" Zegt Anne blij.

Na de perswee leg ik mijn hoofd hijgend tegen Harry's borst.

"Vanaf nu gaat het meer branden, omdat het hoofdje er nu echt uitkomt, maar je doet het echt super goed." Zegt de verloskundige.

Ik neem een nieuwe hap lucht en duw zo hard en lang als ik kan. Een gil verlaat mijn mond en ik duw meteen mijn lippen op elkaar.

"Het is oké om te gillen hoor." Zegt de verloskundige.

"Ik wil geen geluid maken." Zeg ik zacht en begin te snikken.

"Maar dat mag wel. Een bevalling is niet niks. Je hebt er veel energie voor nodig en na de weeën ben je al uitgeput." Zegt Anne.

Ik knik zacht en neem een nieuwe hap lucht. Ik duw verder tot ik niet meer kan. "Ik kan dit echt.. het doet pijn." Zeg ik snikkend.

"Het doet pijn, dat klopt, maar jij kan dit! Dat weet ik zeker." Zegt de verloskundige.

"Ik wil gewoon dat het klaar is.." Zeg ik zacht.

"Als je bij de volgende wee hard genoeg duwt dan het hoofdje er misschien al uit. Alleen je moet wel goed luisteren als ik zeg dat je moet stoppen met persen." Zegt ze.

"Waarom?" Vraag ik.

"Als het hoofdje er bijna uitkomt en je duwt hard door dan is de kans op uitscheuring groter." Zegt ze.

Ik knik en duw zo hard mogelijk als ik een perswee voel. Ik stop met persen en hyperventileer bijna als ik een nieuwe hap lucht wil nemen, dus ik pers maar niet.

"Duw maar.. dat is beter." Zegt de verloskundige.

"Het brandt zo erg." Zeg ik snikkend en neem een nieuwe hap lucht om te persen.

"Je doet het heel goed! Duw maar door." Zegt ze. "En stop maar even met persen."

Ik begin te puffen en knijp in Harry's armen, omdat hij mijn benen vasthoudt. Ik kreun van de pijn als het hoofdje eruit glijdt.

"Heel goed!" Zegt de verloskundige.

"Zo lief!" Zegt Anne die haar mobiel in haar handen heeft.

"Duw maar verder." Zegt de verloskundige.

Ik begin te duwen en zie dat het kindje uit me glijdt. Ik begin te huilen als ze het kindje op mijn borst legt.

"Zo mooi!" Zegt Anne huilend die foto's van de baby en van ons drieën maakt.

Ik snik door en sla mijn armen om het kindje heen.

"Gefeliciteerd! Het is 17.37." Zegt de verloskundige.

"Ik ben zo trots op je." Zegt Harry.

Ik kijk naar hem en zie dat hij ook aan het huilen is, waardoor ik ook weer begin.

"Willen jullie weten wat het is?" Vraagt de verloskundige.

Ik knik en de verloskundige tilt de baby omhoog zodat we kunnen kijken. "Een meisje!" Zeg ik blij en huil verder als ze mijn dochtertje weer op mijn borst legt.

"Hoe gaat ze heten?" Vraagt Anne.

"Luna." Zeg ik glimlachend terwijl ik door blijf snikken. "Ik ga zo goed voor je zorgen, mijn meisje.."