I've never been this nasty 2 (MITCHELL SANDERS)

Chapter 18

I’VE NEVER BEEN THIS NASTY 2 (MITCHELL SANDERS)

 

Chapter 18

Breaking up with him was never easy for me. I love him, but he’s right, I don’t love him enough to fight for us. I am a coward for backing out.

I may be crazy for breaking up with Mitch, heck, yes I am crazy. He’s too perfect, he’s everything I could ask for, but the fact that I am hurting someone by being so happy makes me feel so guilty. It is so foolish of me, I know that, but I can’t bear that in my conscience. Ayokong maranasan pa ng ibang tao ang naranasan ko, lalo pa kung ako ang magdudulot ng sakit na iyon.

I was once hurt, a love of mine was once stolen from me and believe me it hurts like hell. Spencer and I were never friends, but she’s right, Mitch was hers first, I know what she feels, I understand her now. Hindi man siya naging mabait sakin, hindi ko naman dapat ipagkait sa kanya ang kasiyahan na talaga namang sa kanya, babae rin ako, higit sa lahat, dinanas ko ang dinadanas niya ngayon.

Alam kong hindi dapat ako apektado ng ganito, pero hindi ko kaya. Mahina nga siguro ako, natakot, naduwag, pero hindi ko kayang dalahin sa konsensya ko na ako mismo ay nakakasakit, I’m not being self –righteous pero hindi ko lang talaga kaya.

I know he will forget about me sooner than later, he’s always been with someone, he has his friends. Baka nga hindi niya naman talaga ako mahal, baka akala niya lang, pero hindi naman talaga, I know he can get through this. He’s strong.

Tumingala ako upang pigilan ang mga luhang ayaw tumigil sa pagpatak. Mula sa bahay ni Mitch ay dumeretso ako sa isang hotel para palipasin ang magdamag, bukas ay babalik na ako ng Amerika.

Goodbye Mitch.

-

“He’s not fine, you can see that he’s not fine” rinig niyang sabi ni Morris sa mga kaibigan niya sa labas ng kwarto niya. Inaaya siya ng mga ito na lumabas at mangingisda daw sila pero wala siya sa ayos para lumabas kasama ang mga ito.

“Someone please asked him what happened!” si Miller

“Si James dapat, he’s his “BFF”” si Jeff.

“Fag! Fine, I’ll ask him.” Si James na iyon, alam niyang ano mang oras ay papasok na ito sa kwarto niya pero hindi siya kumibo mula sa pagkakasalampak sa sahig. Kagabi pa siya doon, simula ng umalis si Sydney ay di na siya halos kumibo.

Narinig niya ang pagbukas ng pintuan.

“Did you have a fight with Sydney?” Tanong nito sa kanya.

“We broke up.” Tugon niya.

Patlang.

“You want a drink?” tanong nito maya –maya.

“Sure …” tumayo siya. Agad siyang napatuon sa gilid ng kama, nanghihina siya.

Anim na pares ng mga mata ang tumutok sa kanya nang lumabas siya ng kwarto. Walang nagsalita sa mga ito. Inabutan siya ni James ng isang glass ng scotch. Naupo siya sa tabi nito sa bar counter. Walang salitang namagitan sa kanila. Tahimik din ang iba nilang kaibigan. Tanging sound lang na nagmumula sa T.V. ang ingay sa bahay niya.