~StAy ALivE~

~21~

"Αγαπη μου!?"

"Ναι μαμά!?"

"Πήρες τα αρκουδάκια σου!?"

"Ναι τα έχω στην πολύχλωμη τσαντα που μου έδωσες..."

"Μπράβο την πριγκίπισσα μου"

Μοιράστηκαν μία αγκαλιά και μπήκανε στο αυτοκίνητο.

Την έβαλαν στην ζώνη προσεχτικά και της έδωσαν την πιπιλα που εδώ και καιρό θα έπρεπε κανονικά να σταμάτησει.

Μπηκανε και οι δύο τους μέσα και ξεκίνησαν.

Στον δρόμο ή μικρη δεν έλεγε να καθίσει υσηχα.

"Έλα αγάπη μου ηρεμισε θα πάμε σε λιγο να πάρουμε και τα υπόλοιπους φίλους σου "

Την καθησύχασε ή μητερα.

Ο πατέρας δεν μιλούσε οδηγούσε απλος σιωπηλός.

"Ποιους φίλους!?"
Ρώτησε ή μικρή και ξανά έβαλε την πιπιλα.

"Τον Νικο τον σταυρό την κολλητή σου την δεσπο και τον αχιλλεα και την βίκτορια..."

"Σούπερ " Φωναξε.

Στην υπόλοιπη διαδρομή κοιμήθηκε.

Οι γονείς ηταν πολύ αμήχανη και κάποιες συζητήσεις τις φώναζαν.

"Δεν έπρεπε να σανειστουμε εκείνα τα χρήματα"

"Ναι αλλα πως θα αναθρευαμε την κόρη μας όπως έπρεπε. Και οι δουλειά που μας έδωσαν ήταν υπεροχη. Οπότε μην στεναχωριεσαι."

"Τις επιπτώσεις δεν της βλέπεις όμως."

"Τις βλέπω και το αξίζουν κανένας δεν μας βοηθησε"

Χτύπησε το τιμόνι με αποτέλεσμα να σταματήσουν να μαλώνουν και να επικεντρωθούν στον δρόμο.

Φτάσανε στο πρωτο σπίτι.

Μεγάλο και επιβλητικό , το σπίτι της Βίκτοριας και του Νικου.

"Ξύπνα μικρη φτασαμε"
Είπε η μαμά και  την  σκουντηξε. 

Αυτή άνοιξε τα αγουροζυπνημενα ματάκια της και χαμογέλασε στην μητερα.

Τα παιδιά μπήκαν με χαρά μέσα.

"Γεια σου αυλα" είπε η βίκτορια. Φορούσε όπως πάντα το ρζο φορεματακι και μια μικρή τσαντουλα.
Είχε βαμμένα τα μικρά  νυχια της ροζ και τα ξανθά μαλλιά της μαζεμενα.

"Γεια σου μωλο είσαι πολύ σέξι σήμερα" είπε ο αχιλλεας .

Οι μεγάλοι γέλασαν ενώ ή αυλα δε κατάλαβε τίποτα στην υπόλοιπη διαδρομή μέχρι το σπίτι της δεσπο μιλούσε με  την  Βίκτορια και μαλλονανε για το πια έχει τα πιο ωραια μαλλιά και αρκουδάκια.

Μόλις φτάσανε εκεί τους περίμεναν έξω οι γονείς τους με αθλητικά. 

"Γεια σου ντεμπορα"
Έτσι την καλούσε ή αύρα από μικρή αλλά μεγαλώνοντας το άλλαξε σε δεσπο.

"Γεια σου κολλητουλα"
Ειπε και αγκαλιαστηκανε.

"Μας έμειναν τα δυδιμα και φεύγουμε ."

Ανακοίνωσε ή μαμά και όλα τα παιδιά από πίσω πυρλιαξαν από χαρά.

Εκτός το οτιια φτανανε στον προορισμό τους τα δυδιμα ήταν κι τα αγαπημένα γιατί τα μπερδευαν και τους φαινότανε αστείο.

Φτάσανε επιτέλους και στο πολύ μικρό σπιτι των δυδιμων. 

Ήταν έξω με τον μοναδικό πατέρα τους.

"Σας αγαπώ και τα κάνετε ότι θέλετε από εδώ και πέρα "

Τους είπε ο πατέρας τους και μπήκανε μέσα.

Οι γονείς της αυρας τον αγριοκοιταξαν και ξεκίνησαν.

Μόλις μπήκαν τα μικρά μέσα. Ειπα όλοι οι άλλοι μαζοι "Γεια σας Νικο και Σταυρό"

"Γεθας σας παιδιά"

Πως τους το κάνουνε αυτό;;;

Χει

Χίλια συγνώμη αργησα υπερβολικά πολύ να ανεβασω 😞

Αλλά επεστρεψα με ένα περίεργο κεφάλαιο 😂

Τεσπα μπορεί να εναβσω και αύριο ...😉

Σκέφτομαι να γραφτω χιπ χοπ έχω κάνει ξέρω πως είναι αλλά θέλω γνώμες εσείς τι λέτε;;;

Θα ανεβασω καστ και για τους επόμενους χαρακτήρες😉❤....κάποτε !!

Σας αγαπώ!!

Τα λέμε στο επομενο.