~StAy ALivE~

~23~

Έκλεισα τα μάτια μου και αφεθηκα στο νερό . Γύρισα με το κεφάλι να βλέπω την επιφάνεια του νερου.

Ανοιξα τα μάτια μου και είδα της ακτίνες τους ηλιοβασιλέματος να περνανε και να διαχέονται στο νερό.

Μου πονεσαν τα μάτια έτσι τα έκλεισα.

"Μαμά γιατί μας πήρες όλους;;;" Ρώτησε ενα μικρό κοριτσάκι.

Μου έμοιαζε αρκετά μπορούσα να πω.

"Παμε σε ένα καινούργιο σπίτι γιατί οι γονείς τωβ φίλων σου δεν μπορούν να τους ανατρέψουν για πολύ σε λιγο θα είναι στον ουρανό !!"

"Στο ουρανό!? Γιατί" ρώτησε το μικρό κοριτσάκι και εβαλε την πιπιλα της.

"Γιατί εμ να δεν μας πολύ άκουσαν και άμα δεν πήγαιναν στον ουρανό θα πήγαινες εσύ αγάπη μου"

Κάποια χειλι εισπνεαν στο στόμα μου.

Το νερό είχε κολλήσει στον λαιμό μου και δεν έλεγε να βγει.

Ξαφνικά άρχισε να βγαίνει με αποτελεμσα να ανοιξω τα μάτια μου.

Το πρωτο πράγμα που αντίκρισαν ήταν δύο γαλανα μάτια.

Ρε παιδιά όλοι γαλανα μάτια έχουν σε αυτήν την ιστορία;;;

?-Εισαι καλα.
Αναφώνησε αυτός ο νεαρός αναουφισμενα.

Α-Γιατι τι έγινε;
Τον ρωτησα πέρνοντας αναπνοες.

?-Επεσες με φόρα μεσα το νερό και νομιζα ότι πηγές να αυτοκτονήσεις.

Α-Οχι καλε πρός θεου .
Του είπα και πήγα να σηκωθω.

?-Ασε θα σε πάω εγω σπίτι. Παρεμπιπτόντως με λένε Χριστο εσένα;;

?Αύρα .

Χ(ριστος)-Ουαιυ ωραίο όνομα.

Πέρασε τα χέρια του προσεχτηκα πίσω από την πλάτη μου και με σήκωσε.

Πως με σήκωνε ένας θεος ξέρει τόσο λεπτός που ήτανε.

Έβαλα το κεφάλι μου στο λεπτό του στήθος και έκλεισα τα μάτια μου.

Αναμνήσεις ήρθαν από την βουτια μου , το τραγούδι και το όνειρο !?

Το ονειρο !?

Αυτή , αυτή ήμουν εγώ.

Τι έκαναν οι γονεις μου ;;;

Πρεπε να το μάθω.

Χ-Δεν σου έκανα μία σημαντική ερωτηση που είναι το σπίτι σου;;;

Αφού του εξήγησε με πήγε εκει με το αυτοκίνητο του .

Άνοιξε την πόρτα και πήγε να με ξανά αγκαλιάσει αλλά τον πρόλαβα...

Α-Ξερεις τωρα μπορώ .

Χ-Μα ναι φυσικά.
Αντίο Αύρα ελπίζω να τα πούμε σύντομα.

Πήγε να φύγε αλλα τότε με έπιασαν οι καλοσυνες.

Α-Ει Χριστο μπες μέσα άά θες να σε ξεχάσω κάτι μιας και με έσωσες.

Χ-Δεν χρειάζεται γλυκά.

Α-Οκ του είπα κι κατευθηνθηκα.

Έβαλα τα χέρια μου στη τσέπη και συνηδητοποιησα ότι ήμουν βρεγμενη οχ το κινητό που πηγε!?

Εψαξα καλημέρα και είδα ότι δεν είχα ούτε κλειδί.

Οχ, εσπρωξα με δύναμη την πόρτα και προς έκπληξή άνοιξε.

Μπήκα σιγά σιγά μέσα μη είναι κανένας δολοφόνος , βιαστης...

Υπήρχε φως στην κουζίνα.

Οι γονείς μου , θα επέστρεφαν σήμερα.

Υπέροχα

Α-Μαμα !? Μπαμπά;;
Φωναξα.

Καμιά απάντηση.

Ετρεξα με δύναμη προς τα εκεί.

Και το θέαμα που είδα με προκάλεσε εμετό.

Οι γονείς μου.

Ή μητερα μου με ορθανοιχτα μάτια και το κεφάλι της μέσα σε μία κατσαρόλα με βραστό νερό.

Και ο πατέρα να κρατάει το χέρι της μητέρα μου και το κεφαλι του να είναι κομμενο.

Και ενα γράμμα χαραγμένο στα ρούχα τους Ε .

"Οχιιι"
Ήταν τα λόγια μου πριν λιποθύμησω..