Her insan farklı yaratılır.Kimi kişisel özellikleriyle farklı kimileri fiziksel,benim farkım fiziksel.Doğuştan gelen bir farklılık sağ tarafımı kullanamıyor.Bu sebeten işim evde. Evde home office olarak çalışıyorum.İnsanın fiziksel sorunları olunca yaşantısı farklı oluyordu ister istemez sağlıklı her insan gibi olamıyorum. Saat 8'de başladım bugün ki mesaiye her zamanki gibi ardı ardına kesilmeyen çağrılar geliyordu. Evde çalışmanın avantajlarından biri ise diğer çalışanlara göre daha rahat olabilmekti.Önümde kitabım çağrılardan vakit buldukça okuyorum.
''Bakarken kıyamamak mı?Yoksa baktıkça doyamamak mı aşk?'"
Özdemir Asaf
yine içime işlemişti iki cümlesiyle aşk neydi gerçekten hiç tatmadığım bu duygu nasıl anlatılırdı böyle bu şekilde anlatılıyorsa eğer yaşayan nasıl yaşıyordu kim bilir?Bende bir gün aşık olur muydum acaba?
Ben yine derinlere dalmışken telefonumun titremesiyle kendime geldim.Şimdilik çağrıda gelmiyordu fırsat bilip açtım çalan telefonumu.
''Efendim anne?"
....
"Evet çalışıyorum.İyiyim sorun yok."
....
"Aaa öyle mi?Tamam gidelim tabi bende gelirim."
Halamın oğluna bugün kız istemeye gidilecekmiş halam benimde olamamı istemiş.Değişklik olur diye bende gitmek istediğimi söledim hem böyle bir günde yakup abimin yanında olmak iyi fikirdi.Evleneceği kız ne kadarda şanslı olacaktı.Yakup abim hem yakışıklı hemde çok iyi bir insandı.Zaman zaman bana bir çok yardımı oluyor.Eksik taraflarımı o tamamlamıştı yeri geldiğinde beni korumuştu.Onun yeri bende hep başkaydı.Düşüncelerimi bir kenera atıp gelen çağrıya cevap verdim.
-YAKUP-
İşten bugün erken çıkıp eve doğru yol almıştım.Annem önemli bir konu hakkında konuşacağını iddia etmiş ve eve gelememi istemişti.Evin önüne arabayı park edip indim.Kapıyı eslem açıp boynuma atladı.
"Hoşgeldin abicim."dedi sulu sulu öpücükleriyle o şekilde öpülmekten hoşlanmadığımı biliyordu ve bilerek yapıyordu.Kaşlarımı çatarak,
"Eslem biliyorsun sevmiyorum niye yapıyorsun?"dedim sesimin tonuna dikkat ederek oda şımarık tavrıyla
"Seni sinir etmeyi seviyorum."dedi ve göz kırparak annemi gösterdi.Annemde bizim halimize bakıp tebessüm ediyordu.Yürüdüm yanına doğru ellerinden öptüm ve oturdum.
"Nasılsın anacım kötü bir şey mi var beni böyle bu şekilde ve çağırdın?"dedim merak ederek
"Çok şükür oğlum iyiyim hayırlı bir iş için seninle konuşmak istedim.
"Nasıl bir hayır işi anne bu?"sanki bir şeyler aklıma geliyordu fakat olmaması için şimdiden dua ediyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİM HİKAYEM
Romanceİnsan kaybetmekten bu denli korkabilir miydi?Sevmek ne tuhat şeydi için de fırtınalar koparken susmak gülüşüyle tekrardan doğmak.Deli gibi severken bir yandan da sevmekten korkmak elinden Bölüm sonu gitmesini düşünememek gördüğünde ilk günkü gibi he...
