BENİM HİKAYEM

2.BÖLÜM İçime İşleyen Bakışlar

Eylül biz oradayken bir cevap vermemişti, müsade isteyip Eylüllerden ayrıldık klasik kız evi naz evidir demeye getirdirler mevzuyu halam ne kadar üzüldüğünü belli etmemeye çalışsa da anlaşılıyordu. Yakup abim ise elleri cebinde arkamızdan yürüyordu.Yüz ifadesi saatler öncesine göre çok daha iyiydi.Rahatlamıştı sanki.Eslem yanımda arabaya doğru yürüdük.Saat geç olmuştu fakat Hira'ya mesaj attım Halamlarla beraber bize geçiyoruz Sende gel diye.Hiranın mesajıma geri dönüş yapması oldukça kısa zaman sürdü.Arabalara yerleşip yola koyulduk.Annem halamın ne kadar üzüldüğünü anladığı için kafası dağılsın diye bize davet etti."
"Son anda bir şey mi oldu acaba?"diye bir soru yönelti babam ise
"Kızın istemediği belli oluyordu."Diye cevapladı annem.Gerisi ise yol boyu sessizlikti.
Hep birlikte eve girdik.Halam biraz daha iyiydi. Yakup abim yol boyu sakinleştirmiş olsa gerek diye düşündüm.Hayırlısı dedim içimden.Hayırlısı.Ben çay suyu koyup yanına da aperatif şeyler hazırlamak için mutfağa gittim Esleme annesinin yanında kalmasını ona destek olmasını söyledim.Dolabı açıp neler hazırlayabilirim diye göz attım bir kaç bişey çıkardım arkamı döndüğümde mutfakta Yakup abi vardı içime işleyen bakışlarıyla bana bakıyordu.
"Yardıma ihtiyacın var mı? "dedi o görmeye değer gülüşüyle
"Hallederim ben Yakup abi sen geç içeriye."dedim yüzünde ki gülüş bi anda soldu
"Abi demek zorunda mısın Elif?"dedi
"Nasıl yani anlamadım? "Dedim şaşkınlıkla
"Neyse tamam sen işine bak bişey olursa seslen.dedi ve çıktı mutfaktan ne demek istedi ki şimdi abi demem sorun mu oluyor?"Kafam karışmıtı kafamın karışıklığına aldırış etmeden bir şeyler hazırlamaya koyuldum.
Aradan yarım saat geçmiş biz çaylarımızı yudumluyorduk.Halam eskiye dönmüştü.Yakup abim halama bu kadar canını sıkma anne bana kız mı kalmadı? espirisyle izah etti.
YAKUP
Eve geldiğimde direk odam'a gidip yatağıma uzandım üstümü değiştirmeden kolumu başımın altına koyup düşündüm bu gece olanları Allah yardımcım olmuştu ben kızla konuşmayı düşünürken kızda zaten bu işe razı değilmiş.Buna sevinsem de annemin üzülmesine dayanamadım. Elif'e de sebepsiz yere çıkışmıştım onun bir suçu yok biliyordum aslında ama bana abi demesi canımı nasıl yakıyor.Sabah bir şekilde söylemeliyim aklıma koymuştum.Bu işin başka yolu olmazdı.Beni evlendirmelerini bir şekilde engel olurum ama ya Elif'i evlendirirlerse diye aklımdan geçirdim.Böyle bir olasılığı düşünmek bile beni deli etmeye yetiyordu.Bu akşam her zaman ki gibi yine saf güzelliyle karşımda duruyordu ve ben ona bir metreden daha fazla yakın değildim.Güneşin bir an önce gökyüzünü aydınlatıp sabah olmasını diledim.yatagımın hemen yanındaki çekmeceyi açarak Elif'in atkısını elime aldım seneler önce bende unutmuştu bende geri vermedim geceleri düşüncelerden boğulduğum zaman alıp kokusuyla huzur buluyordum yine elime alıp kokladım göğsüme bastırdım yastığın üstüne koyup kalktım üstümü değiştirip tekrar yatağa yattım ve uykuya daldım.
Güneş odamı aydınlatması aynı zamanda alarmın çalmasıyla uyandım.Dün gece düşündüklerim geldi aklıma ve hızlı bir şekilde hazırlandım aşağıya inmek için.Elifin de en sevdiği renk olan siyah takımımı giydim.Kravatımın seçimini de siyahtan yana kullandıktan sonra aşağıya inmek için hazırdım. Gözüm yatağın üzerindeki atkı da takılı kaldı annem şimdi bunu görmemeliydi çekmeceyi açıp tekrar yerine koydum.Merdivelerden usulca inerken annemin sesini duydum.
"Anladım Pervin hanım keşke bu işin olmayacağını daha önce haber verseydiniz ne biz oraya kadar zahmet ederdik ne de siz"dedi aksi halde.
....
"İyi günler Pervin hanım."dedi ve sinirle kapattı telefonu yanına gidip elimi omzuna koyarak
"Günaydın sultanım nedir sizi Böyle sabah sabah üzen şey?"dedim az buçuk tahmin ederek benim yüzümde ki mutluluğu görünce.
"Yakup istemiyordun değil mi? "Dedi
"Ne yalan söyleyim anne içim pek el vermiyordu ben dün seni kırmamak için öyle ."dedim zamanla ben sizi vazgeçerecektim .dedim sırıtarak
"Seni haylaz madem istemiyordun söyleseydin oğlum."
"Aman anne bırak artık ben sana daha önemli bir şey söyleyeceğim bu üzüntüne sevinç olur."dedim heyecanla
"Korkutma beni oğlum hadi söyle nedir? "seni böyle heyecanlandıran.ciddi ses tonuyla ben devam ettim.
"Anacım,benim yüreğim tutuştu.Alevler içerisinde ne söndürebiliyorum ne de başka bir şey eğer dün kız evet deseydi yangına körükle gitmiş olacaktım."
Gözleri dolu dolu bakıyordu annem
"Sen ne diyorsun oğlum kim Canını böylesine?"
-Sakin anacım Sende kendisini çok iyi tanıyor ve seviyorsun.Elif anne,Elif'i ben çok seviyorum onu her gördüğüm de yüreğim kanatlanıyor. Dün gece bana tam bir eziyetti sevdiğim kız karşımda bana kız isteniyordu.En kötüsü de anne Elif'in hiç bir şeyden haberi olmadan bana abi demesi Canımı öylesine yakıyor ki anlatamam.dedim gözümden bir damla yaş süzüldü içim feraha kavuşmuştu biraz olsun.Annem şaşkınlıkla bana bakıyordu.En sonunda gülümseyip
"Her zaman ki gibi doğru kararı vermişsin oğlum fakat Amcanlarla konuşmadan bir şey yapmayız.Elifin tepkisini bilmiyoruz o kız seni hep abisi olarak gördü şimdi bi an da nasıl deriz nasıl olur görüştüğü biri varsa?"dedi çaresizce
fakat son cümlesi benim çıldırmama sebepti.
"Ne diyorsun anne öyle bir şey yok olamaz da."dedim sinirle ayağa kakmış evi turluyordum resmen, başka biri ne demek biriryle falan görüşemez elif o benim ve benim olacak.
"Oğlum bunlar bir ihtimal hemen dellenme böyle."dedi annem babam ve Eslem de sesimizi duymuş olacak ki telaşlı bir şekilde yanımza geldi.
"Noluyor hanım ne bu gürültü?" dedi hiçbir şeyden haberi olmayan babam
"Oğlumuz gönlünü kaptırmış."Eslem küçük bir çığlıkla dikkati üzerine topladı.
"Kime kaptırdın abi söyle hadi,söylesene."dedi
"Kızım abin şuan sinirli bir dur yerinde."
"Sizde insanı çatlatmayın söylesin o zaman."dedi eslem heycanla
"Elif'e aşığım oldu mu küçüklüğünden beri seviyorum ."dedim en sonun da, annem şaşkınlığı atmıştı üzerinden şimdi sıra eslem ve babamdaydı.
Babam "Oğlum nasıl olur böyle bir şey elif'e nasıl deriz o kız sana abi diyor."dedi
"Biliyorum baba ve sizde şunu bilin bu beni senelerdir kahrediyor ama artık zamanı geldi herkes ögrensin içimde ki yangını konuşacağım artık. dedim ve çıktım evden

ELİF
Dün yorulmuştum her gün belli düzeyde hareketlere alıştığım için fazlası olduğu zaman ayağım ağrıyabiliyordu.Yakup geldi bir anda aklıma mutfakta söylediği şey ve tavrı akılıma takıldı.Kahvaltıyı hazırlmak için mutfağa geçtim.Babam yanıma gelip sabah öpücüğümü yanağıma kondurdu.
"Özel bir şey ister misin kahvaltıya?"dedim
"Senin şu melemenine hasret kaldık aslında bi yapsanda midemiz bayram etse."dedi elini karnının üzerinde gezirerek bu hali güldürmüştü beni
"Tamam babacım yaparım tabi."dedim domatesleri dolaptan çıkarırken
"Heyecanla bekliyoruz annenle."dedi içeriye geçerek o sırada annem girdi mutfağa
"Yardım ediyim mi kızım?"
"Yok annem siz şimdi geçin oturun nasıl olsa bugun izinliyim genelde sen bana hazırlıyorsun bugun de istısnalar kayideyi bozsun ve ben hazırlayayım sen sadece hirayı çağır beraber yapalım."
YAKUP
Dayımların evinin önüne gelmiş arabanın içinde 5 dakikadır bekliyordum.İçeriye hangi bahaneyle nasıl girsem diye düşünüyordum kara kara son anda içeri girince bişey söylerim diye düşündüm ve çıktım arabadan.
Kapıda hirayla karşılaştık.
"Yakup abi senin ne işin var burada?"dedi
"Dayımı görmeye geldim."dedim aklıma ilk gelen bahaneyle
"Dün beraberdiniz."dedi bilmişçe
"Hesapn sorman bitti mi küçük hanım artık içeri girsek güzel kokular geliyor."dedim kaytarmaya çalışarak
"Elif ablam yine yapmış yapacağını."dedi kapıyı çalarak yengem karşısında beni görünce şaşırdı.
"Yakup ,oğlum hayırdır?"
"Yenge sen de mi ya buraya felmem herkesi neden böyle şaşırttı istenmediğimi düşünücem."
"Estağfurullah oğlum sende bu evin bi oğlusun buyur geç kahvaltı ettin mi?"
"Yok yengem etmedim kurt gibi açım."dedim içeriden elif seslendi
"Kim geldi anne?"sesi bile huzurdu bu kadının
"Ben geldim elif kurt gibi açım valla ona göre hazırla bence."dedim seslenerek mutfaktan kafasını uzatarak
"Hoş geldin kaynanan seviyormuş seni."dedi neyi ima ettiğini anlamıştım
"Bence o kadar da sevmiyor çünkü vazgeçtiler bu sabah aradılar."
BÖLÜM SONU