BENİM HİKAYEM

3.BÖLÜM Kıskançlık

ELİF
Yakubun söyledikleri ve rahat tavrı hepimizi şaşırtmıştı evdeki kimse meseleyi tekrar açıp konuşmamıştı.Fakat ben içten içe merak ediyordum neden olmadığını Yakup'un neden böylesine mutlu olduğunu bir şeyler farklılaşmış ve bu benim oldukça dikkatimi çekiyordu.Hiranın yardımıyla kahvaltı masasını hazır edip evin diğer üyelerini masaya buyur ettik. Yakuptan hiç görmediğim şeyleri görüyordum şuan sanki daha önce hiç kahvaltı görmemiş gibi her lokmasın da elif harikasın herşey çok güzel diyordu.İlk başlarda afiyet olsun demiştim fakat şuan gülümseyip geçiyordum.Hira koluma dokunarak
"Hala yakup abi için bir şeyler daha mı hazırlasan?"dedi şaşkınlıkla ona dönerek tuhaf tuhaf baktım bu esnada yakup
"Yok yok gerek yok zahmet etme .Başka zaman yaparsın."dedi boş olmayan ağzına bir şeyler daha tıkıştırarak
"Tabi yaparım."dedim bende ayıp olmasın diye bu bir daha bize gelecek anlamına mı geliyordu?
"Bugün halamı sizden çalıyorum planlarımız var gezicez."dedi hira kararlılıkla bende gülümseyerek babama baktım oda kafasını sallayıp onay verdiğini ifade etti.
Yakup"Nereye gidiyorsunuz ben götüreyim hatta bende geleyim sizinle kafa dağıtırm."dedi bu bir soru değildi kesinlikle
Hira bir anda atıldı
"Olur gel."dedi masanın altından kolunu sıktım bir anda
"Ahh hala yapıyorsun?"dedi Yakup'ta dahil annem babam bana bakıyordu.Yakup
"Elif senin için sorun oluyorsa gelmem ben dün için kafa dağıtırım diye düşünmüştüm."dedi ama acıtasyon yaptığı nasıl da belliydi dün de istemiyordu bu evliliği bu sabah bize açıklarken de güle eğlene açıkladı hayır dediklerini.Bir haller var bu adamda diye düşündüm fakat Yakup'un benden bir cevap beklediğini az kalsın unutuyordum.
"Hayır yakup abi gel tabi."dedim gülümseyerek
Kahvaltıdan kalkıp hazırlanmak için odama geçtim hira da kendi evine geçti.Yakup abim babam ise kahvelerini içiyorlardı.Ne giymem gerektiği hakkında çok kararsız kaldım. Heyecan yaptım Yakup'un gelmesini bir yandan çok istiyordum bir yandan da tuhaf oluyordum onun yanında.Kıyafetlerimi seçip yatağımın üzerine koydum ve hazırlanmaya başladım son olarak siyah şalımı takıp çıktım odadan.Hira da gelmiş beni bekliyorlardı.Bekletmenin verdiği rahatsızlık yüzünden utandım biraz.
"Hadi o zaman bize müsade dayı."dedi yakup abi ayağa kalkarak
"Müsaade sizin koçum.Dikkat edin."diyerek yanıtladı babam
"Geç kalmadan getiririm aklın kalmasın dayı."
"Tamam oğlum allaha emanet olun."dedi babam yakup abi bize bakarak
"Hazırsanız çıkalım hanımlar."dedi bende ona doğru yürüyerek çıktık evden.Arabanın arka koltuna geçip oturacak ken
"Hala sen öne geç eslem bizi buralara yakın bir yerde bekliyor."dedi
"Canım eslem direk geçmeyecek miydi?"dedim bende
"Demek eslem hanım da geliyor."diye atıldı yakup
"Bizi abisinin götürdüğünü söyleyince benim neyim eksik bende araba konforundan yararlanıcam dedi ben bilmem artık abi kardeş aranızda halledin."dedi ve küçük bir kahkaha atarak arabaya attkendini bizde yakupla birbirimize bakıp güldük.Arabaya bindik.15 dakika sonra Eslemi de bizi beklediği yerden aldık fakat bana biraz farklı bakıyordu. Eslem hali hareketleri bi şey mi oldu? diye sorduğum da bugün çok güzel görünüyorsun demişti bunlarda bir haller var fakat anlamadım.Hira
"Hala Fikret abiyi de çağırsak aslında güzel olur yakup abime arkadaş olur ."dedi ben daha cevap vermeden yakup
"Kim dedin hira fikret mi o kim?"dedi kaşlarını çatarak benim araya girmem gerektiği net şekilde belliydi.
"Arkadaşım."dedim sesimin kararlı çıkmasına özen göstererek
"Nasıl bir arkadaş bu söyle bakalım."
"Anlamadım şuan neyin hesabını soruyorsun bana?" gerçekten sinirlenmiştim neydi bu napıyordu bu adam
"Hesap falan sormuyorum elif siz bana dayımın emanetisiniz başınıza bir şey gelse benden sorulur ve bu herif bizimle gezicek kadar yakınsa sana,sorarım kim olduğunu."dedi sinirle
"Fikret sadece arkadaşım yakup abi ve bugün nişanlısı Ayşegül le beraber gelicekler eğer sorun çıkarmazsan evlenme arifesinde ler alış veriş yapacaklar."dedim sinirle kimin ne haddine şuan bana bunları sormaya ortamın gerilmesiyle bir sessizlik oluştu.
"İyi tamam gelsinler."dedi özellikle mi yapıyordu acaba düşünmedim değil,sanki ondan izin isteyen vardı.
"Sağol ya yakup abi."dedim kinayeli bir şekilde sırıtarak Eslem ve Hıra kendilerini tutamayıp güldüler
Eslem"Ya siz ne güzel didişiyorsunuz böyle."diye ortaya bir laf attı ortam tam ısınacak ken bir an tekrar gerildi. Fikretlerle de sözleştiğimiz AVM ye geldik bu esnada ben tam arabadan inecek ken kapıyı yakup açtı ve indikten sonra kulağıma yaklaşıp
"Sinirlenince ayrı güzel oluyorsun."dedi ve tabiki de kızarmama sebep oldu bu manzarayı Hıra ve Eslem'in görmediğine şükrettim yoksa 2 saat laf yapacaklardı buna adım kadar emindim.
"Kızlar nerede "diyerek konuyu değiştirdim.Yakupta
"Buyrun Elif hanım onlar içeriye çoktan girdiler."dedi avm'nin kapısını gösterdi ve
Biz de avm ye doğru yürüdük
"Ne zamandan beri tanışıyorsunuz Fikretle?dedi Yakup ben soru yağmuru bitti sanarken asıl şimdi başlıyor olduğunu fark ettim derin bir iç çekerek
"10 yılı aşkındır tanışıyoruz."dedim ilk sorusundan yırtarak
"Benim niye haberim yok bu 10 yılı aşkın arkadaşlıktan acaba?"dedi
"Senin herşeyden haberinin olacak diye bir durum yok çünkü."bu cevabım onu afallatmış olacak ki yüz ifadesi epey bir değişmişti.
"Yakup abi korumacılık yaşadığım bir durum yok Fikreti ailemde tanıyor ve seviyor bugün nişanlısıyla beraber gelecekler ve onlara ben vesile oldum zamanın da o yüzden bu tepkiye gerek yok."dedim en sonunda yeter diye düşündüm bu kadar gereksiz tepki.Cevap verme gereği duymadı sanırım girişe doğru yürüdük.
YAKUP
Bu fikret denen herif'te kimdi böyle Elif bana onu savunabiliyor.Belki sadece arkadaşlardır ayrıca adamın nişanlısı vardı ama Elif'in bir erkek arkadaşı falan olmazdı.Elif benim duygularımı bilmiyordu evet ama böylesine tepki vermesi içime oturdu.Benim karşıma geçip başka adamdan bahsetmesi çok ağır oldu ne kadar da aralarında bir şey olmasa da ben onu kendi gözümden sakınırken başka birini adını onun ağzından duymak beni parçalamıştı.Son cümlesini söylemiş ve giriş kapısına doğru ilerlemiş ve girmiş bir adım arkasında ise beni bırakmıştı.Yukarı kata çıkıp kahve içmek için oturduk.Kızlar kendi aralarında konuşuyorlardı ara sıra Elif'le göz göze geliyorduk.Fakat doğru düzgün bakmadan gözlerini kaçırıyordu benden.Elifin telefonu çaldı bu esnada
"Efendim fikret."dedi ve biz yine göz göze geldik.
....
"Üst kattayız."
.....
"Tamam hadi gel bekliyoruz."dedi ve telefonu kapattı.
Yine durmadım ve sordum"Gelmiş mi?"
"Evet arabayı park ediyormuş."
Kahvelerimizi yudumlarken karşıdan bir adam bize doğru geliyordu zannettiğimden daha iyiydi tipi şuan daha çok nefret ettim bu adamdan içimdeki kıskançlık duygusunu bastıramıyordum.Elif bana hiç gülümsemediği gibi gülümsedi bu herife sarıldılar bana hiç sarılmadığı gibi sabredemedim ve araya girdim.
"Ben Yakup."dedim elimi uzatarak
"Memnun oldum bende Fikret."dedi elimi sıkarak şimdiden ortam gerilmişti.
ELİF
Fikreti görünce ne kadar özlediğimi fark ettim o benim can dostumdu 10 yıl dile kolay.Sarıldım sıkı sıkı bu esnada rahatsız edici Yakup'un bakışlarını gördüm isteksizce geri çekildim direk yakup atıldı tanışmak için fakat bu tanışma eğiliminde ki sözleri pek dostça değildi.Fikret Ayşegül le beraber gelmemişti daha sonra katılacağını söylemiş Fikrete, fikrette kendine bir kahve söyledi. Kahvelerin tazelenmesini beklerken,eslem
"Abi siz ayrı biz ayrı takılsak Hırayla birkaç mağazaya bakacağız."dedi aynı zamanda hira da benim gözlerimin içine bakarak cevap bekliyordu biz zaten evde konuştuğumuz için sadece karşılık olarak gülümsedim ve kafamı salladım.Yakup ise sözlü olarak yanıtladı
"Tabi gidin ama sizi aradığım da telefonuna ulaşabileyim."dedi
"Tamam abicim."diye yanıtladı Eslem kızlar gözden kaybolana kadar masa yine sessizdi sonra yakup Fikrete dönüp
"Ne işle uğraşıyorsun?"dedi
"Güvenlik görevlisiyim."dedi kendinden emin bir şekilde bu sırada ben araya girdim
"Nasıl gidiyor ayşegül ile."dedim ortamı düzeltmek için bu esnada garson gelip kahveleri bıraktı.
"Her şey güzel gidiyor güzelim biliyorsun bizi didişiriz falan ama ikimizde birbirimizden kopamayız."diye açıkladı
"Güzelim?"derken diye çıkıştı yakup
"Anlamadım ne var bunda?"dedi şuan yapmaması gereken şeyi yapıyordu .
"Nasıl ne var ?"dedi yakup olay büyümeden bi şeyler yapmam gerekirdi ama ne yapacağımı bilmiyordum bu esnada Ayşegül'ün bize doğru geldiğini gördüm.
Ayağa kalkıp yanına gittim seni allah gönderdi diye fısıldadım anlamsız bakışlarını yüzümde gezdirdi.
"Hoş geldin canım nerede kaldın?"dedim kalktığım yere oturarak
"Trafik vardı biraz.Kusura bakmayın."dedi fikrete sarıldıktan sonra yakupla selamlaştılar şuan ortam daha iyiydi.Ayşegülle beraber tuvalete gitmek için kalktık.
YAKUP
Elif'le Ayşegül tuvalete gittiklerinde fikret bana dönerek
"Kıskanılacak bir şey yok sakin ol biraz."dedi kinayeli bir şekilde
"Kafandan bir şeyler uydurma kıskandığım falan yok hem öyle olsa bile bundan sanane."
"Her şey o kadar net ki aslında yakup ."dedi fikret oflayarak geriye doğru attım kendimi kafayı yiyecektim resmen ne oluyordu bana böyle kendime sahip çıkamaz hala gelmiştim son bir saatte.Elif gelmiş
"Bir sorun yok değil mi?"demişti içimden aklıma sahip çıkamıyorum senin yüzünden demek istedim seni öyle çok kıskanıyorum bu karşımda ki heriften hatta sadece bu adamdan da değil o güzel gözlerin ile baktığın her yeri kıskanıyorum sesinin tısını duyan her şeyden kıskanıyorum kokunu içine çeken herkesten seni içinde ben olmadığım herşeyden kıskanıyorum diye geçirdim fakat sadece içimden geçirdim o ise bana
"Yakup abi?"diye seslendi herkes ayaklanmıştı
"Hadi alışverişe başlayalım akşama kalmayalım."dedi elif sözünü tamamlayarak
"Başlayalım bakalım."dedim derin nefes alarak
Bir saatten fazla olmuştu geziyorduk.Beyenmekte sıkıntı olmuyordu fakat fiyatları görünce fikret biraz geri çekiliyordu ayşeğülünde morali bozulmuştu tabi şuan girdiğimiz mağazanın yöneticisini tanıyordum ve ayak üstü sohbet ediyorduk.Fikretlere güzel bir indirim yapacağını söylemişti fakat bunu benim aracı olduğum için yaptığınızı bilsin istemiyorum Fikret in kötü hissedeceğini biliyordum bende bir erkek olarak onu anlayabiliyorum.Tam arkamı döndüğüm de Elif'in bana gülen o yüzünü gördüm.
"Sen nasıl bir adamsın böyle?"dedi elimin üzerine elini koyarak.Şuan benim için zaman durmuş sadece Elif'in elimi tutan elini hissediyordum.
"Elif?"dedim sesim kısık çıkmıştı
"Duydum,yardımın için teşekkür ederim."dedi ve elini çekti ve arkasını dönüp Fikretlerin yanına gitti orda kala kalmıştım ne güzel bir hisdi Elif'in yaşattıkları.Tek bir hareketiyle ne hale geliyordum.Onsuz nefes alamaz olmuştum huzurum olmuştu ruhumu tekrardan harakete geçiriyordu bana her dokunuşuyla bakışıyla beni tekrar yaşatıyordu hayata direnmem için yeniden bir sebeb veriyordu kalbim beynim zikrim hep onu sayesinde dayanabiliyordu.Ruhuma işlemişti resmen.Ben bu duyguları yaşarken karşımdaki kadın bana abi diyordu başka adamlarla arkadaşlık ediyordu onu arkadaşı da eşi de dostu da ben olurdum.Elif benim her şeyim olmuştu nefes alma sebebim her güne elif için uyanıyordum elifi asla kaybetmeye niyetim yoktu....
Eslemleri de aldıktan sonra herkes evlerine gitmek için ayırılmıştı.Bende kızları eve bırakıp eslemle bize doğru yol aldık.
BÖLÜM SONU