《Εσυ; θα το δαγκονες το μύλο 》
Τι; σίγουρα είναι του κοριτσιού το βιβλίο; Δεν... δεν νομίζω.
...
Όλοι την νύχτα καθόμουν και σκεφτόμουν τα λόγια του βιβλίου...και...και το αν θα δαγκονα το μύλο.
Βέβαια ωραίος ο έρωτας και όλα αυτά...αλλα όταν δαγκωσαν το μύλο δεν ήξεραν τι επρόκειτο να συμβεί, αλλά όπως είπε και το βιβλίο κάποια λάθη πρέπει να γίνονται. Αρα ήταν γραφτό να φάνε το μύλο.
Καθόμουν και σκεφτόμουν ...και σκεφτόμουν ...και σκεφτόμουν και....μου ήρθε στο μυαλό ο θάνατος της κόρης μου...λες...λες να έγινε και αυτό για καποιον λογο;...οχι! ΟΧΙ! Η κορη μου δεν έπρεπε να είχε πεθάνει!
Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος με έβγαλε από τις Σκέψεις μου...και κλάματα , κλάματα παιδιού. Ένιωσα Ένα ρίγος και έτρεξα έξω από το σπίτι να δω από που ακούγετε... ακουγόταν από τον πάνω όροφο. Λες να είναι το κοριτσάκι. Κοίταξα τριγύρω, κανένας άλλος δεν είχε βγει να δει τι γίνεται. Μπήκα πάλι μέσα έβαλα μουσική να μην ακούω τα κλάματα. Απλα, απλά ήθελα να ηρεμήσω .
