Προσπαθούσα να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά καθώς οδηγούσα στους σκοτεινούς δρόμους και με την μόνη πυγη φωτός, το φεγγάρι. Γύρισα και κοίταξα την τετραχρονη κόρη μου, με το αρκουδάκι στα γόνατά της να κοιμάται . Σήμερα φύγαμε από το παλιό μας σπίτι. Μου θύμιζε την γυναίκα μου, την αγαπούσα πολύ αλλά ο Θεός μου την πήρε καθώς πέθανε στην γέννα. Βέβαια μου γέμισε το κενό με την Aurora (Αουρόρα) την κόρη μου. Aurora Ήταν ένα από τα αγαπημένα ονόματα της γυναίκας μου και έτσι ήθελε να βγάλει την πρώτη της κόρη. "Aurora η προσωποποίηση της αυγής, ξέρεις η αρχαίοι την θεωρούσαν σαν μια όμορφη γυναίκα που πετάει πάνω από τον ουρανό αναγγέλλοντας την άφιξη του ήλιου. Ήταν η αδέλφη του ηλίου και της σελήνης. Είναι απλά το τέλειο όνομα." Την θυμάμαι να λέει κάθε φορά που πιάναμε συζήτηση για ονόματα.
Σκουπισα τα δάκρια που είχαν κυλήσει στο μάγουλο μου και ξανά κοίταξα την κόρη μου.
Της είχε πέσει το αρκουδάκι. Άπλωσα το χέρι μου το έπιασα και το έβαλα πάλι στην αγκαλιά της. Η Aurora το αγκάλιασε πιάνοντας μαζί και το χέρι μου, δεν το κουνησα για να μην την ξυπνήσω, απλά γύρισα πάλι στον δρόμο. Ξαφνικά ένα φως είδα μπροστά μου που μου πόνεσε τα ματια προσπαθούσα να καταλάβω τι είναι, αλλα ... ξαφνικά σκοτάδι.
