- บทที่ 4 -

2.7K 51 3
                                    

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่จะมีใครบางคนเปิดประตูเข้ามา ร่างบางลืมตาขึ้นมองคนที่เข้ามาในห้องนี้

"ทานข้าวก่อนนะคะคุณหนูแล้วก็อย่าลืมทานยานะคะ รออีกสักเดี๋ยวนายท่านก็จะกลับมาจากที่ประชุมแล้วล่ะค่ะ"คุณป้าแม่บ้านส่งยิ้มให้ผมก็ที่จะเดินออกไป

ผมดันตัวเองที่นอนราบอยู่กับเตียงมาพิงหัวเตียงหยิบถาดที่คุณป้าวางไว้ให้แล้วค่อยๆตักข้าวเข้าปากอย่างช้าๆคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยโดยเฉพาะวิธีออกจากห้องนี้ ขั้นแรกต้องปลดโซ่ออกก่อนโซ่นี้ยาวประมาณสองเมตรไปได้ไกลสุดก็แค่เข้าห้องน้ำแต่ประตูที่จะออกจากห้องนี้หนทางยังอีกยาวไกล... แต่อย่างน้อยก็ยังใจดีที่ให้ยาวไปถึงห้องน้ำได้อยู่หรอกนะ -*-

กินข้าวกินยาเสร็จก็วางถาดไว้ที่โต๊ะข้างๆเหมือนเดิมผมมองไปทางนาฬิกาที่แขวนอยู่ตอนนี้เวลา8:15AMครับ ผมควรจะทำอะไรดีล่ะ?

ผมต้องออกจากที่นี้พอผมคิดได้ผมดันตัวเองให้ลุกขึ้นอีกครั้งผมมองไปรอบๆเพื่อหาสิ่งที่จะมาเอาโซ่ออกจากข้อเท้าของผมไปให้ได้ ผมไปสะดุดตากับแจกันดอกไม้ถ้ามันแตกคงจะกรีดเท้าผมออกได้สินะ(?) ไม่เอาๆเราจะไม่ทำร้ายตัวเอง
  
   ผมคลานไปที่ตู้ที่อยู่ใกล้ๆไล่เปิดหาลิ้นชักต่างๆไล่หาของต่างๆอย่างละเอียดทีละชั้นผมไล่หากุญแจต่างๆและลองเอามาไขที่ข้อเท้าของตัวเองแต่ก็ไม่ได้สักอัน

ก็นะใครมันจะโง่ใส่กุญแจไว้ในลิ้นชักกันล่ะจริงมั้ย? แต่ผมก็ไม่ล้มเลิกความพยายามยังหาที่ลิ้นชักตู้อื่นต่อไปอย่างมีความหวังแม้จะเป็นเพียงเสี้ยวเดียวก็ตาม
แกร๊ก

"หาอะไรของนาย"....
"!!!!!"

• คุยกับนักเขียน •
เอโยจีจี้(?) เรากลับมาอัพแล้ว~ จริงๆก็อยากต่อให้ยาวกว่านี้ แต่กลัวมันจะออกนอกเส้นทางพล็อตที่วางเอาไว้เลยแต่งแค่นี้5555 อย่าลืมติดดาวกับคอมเม้นน้าาาาา
1 เม้น = 100 กำลังใจ
1 ดาว = 1000 กำลังใจ
เจอกันตอนหน้าน้าาาา

[BTS] มีตัวเป็นเดิมพันTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang