Secrets-HP//ON HOLD\\

019: I'm taking my time on my ride...

Helena DeRose/Potter

Een beetje trillend sta ik voor de rand van het verboden bos. Gelukkig had ik al een lange broek aan en een warme hoodie toen ik naar het bos kwam. Ik kende dit bos op mijn duimpje, dus ik denk dat ik wel weet waar Zorlandos en Unique zijn. "Hey, DeRose!" Ik draai me geïriteerd om naar waar de stem vandaan kwam. Malfidus, tuurlijk. "Wat moet je?" Vraag ik kil. "Ik vroeg me af of we eerst jouw paard of mijne gaan zoeken, dat is alles hoor." Zegt hij. Tot mijn verbazing klinkt hij eerlijk. Schrijf dit op, dit is een wereldwonder! Nu pas begin ik na te denken over zijn vraag. Ik denk dat het handiger is om Unique eerst te pakken. En Valentino, als hij bij Unique is. "Unique", zeg ik dan ook. "Dan hebben we meteen Valentino er ook bij." Malfidus knikt begrijpend. Hij gaat lopen, en dan valt het mij op. Normaal kijk ik nooit naar Malfidus. Ik bedoel; ik kijk wel, maar ik kijk niet naar hèm. Ik kijk echt naar Malfidus nu, en een paar grote dingen vallen mij op. Zijn haar is dof en valt verward en vol met klitten op zijn hoofd. Zijn wangen zijn behoorlijk ingevallen, en hij zijn huid is grauw. Het schokt mij om hem in die staat aan te treffen. Malfidus was altijd zó verzorgd qua uiterlijk, en zag er altijd uit als of hij naar een belangrijk dinee ging. Nu zag hij eruit als of hij een week in Afghanistan had geleefd. Ik schudde die gedachte van mij af, en liep het donkere woud in, Malfidus volgend. Ook al ken ik de weg veel beter.

"Nee Malfidus, ik zei rechts. R-e-c-h-t-s. Niet links." Zuchtend loop ik achter Malfidus aan, die constant in een grote cirkel blijft lopen. "Eikel, laat het mij nou gewoon doen! Toevallig ken ik de weg hier beter dan jij hem kent, dus houd nou eens eindelijk je bek en laat mij voor lopen!" Ik begon mijn geduld te verliezen, en liet dat merken ook. We liepen al een half uur, Malfidus mij negerend en ik die probeert tot hem door te dringen en hem te vertellen dat rondjes lopen écht niet de goede oplossing is. "Okay! Ga dan maar voor als je het zo goed weet, mevrouwtje!" Hij kijkt mij boos aan, en ik kijk ijskoud terug. "Boe hoe hoe, moet kleine Malfidus terug naar zijn papa omdat een grote enge mevrouw hem lastig valt?" Spottend lach ik een kort, schel lachje. Wilt iemand mij er even aan herinderen waarom deze gast nog leeft?

Na vijf minuten met mij voorop hoor ik zacht gehinnik. Mijn ogen flitsen even naar wolvenogen, en snel kijk ik naar beneden. Zolang Malfidus niks merkt, ben ik veilig. In mijn hoofd dat herhalend, gebaar ik Malfidus om stil te staan. Hij doet zijn mond al open om luid te gaan klagen, maar ik doe snel mijn hand er over heen. Hij kijkt mij geschokt aan. Ik breng mijn lippen bij zijn oor en fluister: "De paarden zijn hier."

Glanzende, lichtbruine vacht schittert in het zonlicht. Machtige spieren rollen onder de schitterde vacht van het enorme dier. Grote, zwarte met rode wolken zweefden onheilspellend langs de benen van het paard. Dat alleen was al genoeg om je drie keer af te vragen wat je hier kwam doen. Maar die ogen, die waren het ergst. Ze waren goud, en stonden alarmerend slim, en tegelijkertijd ook krankzinnig. Het leek net als of de irissen constant bewogen, zoals een draaikolk. Daarnaast stond het tegenbeeld van Unique, de merrie van Chaos. Een klein, tenger veulentje stond rustig te grazen, zwarte vacht glinsterend in het zonlicht, en met grote, vriendelijke bruine ogen. Ik keek even naar Malfidus, en zag hem met open mond staren naar de twee prachtige paarden.

Heb ik al gezegd dat Malfidus een enorme idioot is? Eersteklas Sukkel? Nee? Dan weet je dat nu. Na bijna vijf minuten alleen maar staren, stapt hij doodleuk naar Valentino toe en begint hij hem te aaien. Ja, dat las je goed. Hij aait het veulen van een van de engste paarden die ik ooit heb gezien. Is hij toen hij jong was op zijn hoofd laten vallen? Moet wel. Na eerst een paar seconden met grote ogen naar hem hebben gestaard, stapt Unique op hem af. Op. Hem. Af. Hij is gedoemd. Dood. Gefaald. Afgekeurd. Ik wil snel een spreuk roepen, wanneer er een stem klinkt.

"Gegroet, sterfelijke. Wat doet gij hier in mijne domein, een dezer dagen der oorlog noch vree?"

Eerst kijk ik naar Malfidus, en dan naar het paard. Uhm, hoort een paard zo te spreken? "Eh, hallo mevrouw. Ik ben hier om.. eh... je te berijden?" Stottert Malfidus. Dat klonk raar op zo veel manieren, ik zou gelachen hebben als het niet zo'n serieuze situatie was. De ogen van Unique, die bijna weer normaal leken, werden opeens weer krankzinnig. De irissen kolkten rond, in een manier die iedereen kon hypnotiseren.

"HAHAHA! Jij denkt toch niet dat ik zo makkelijk over te halen ben, kleintje!"

Dit paard is gestoord. Het is officieel. De toon waarop dit werdt uitgesproken was vrolijk, maar de boodschap niet echt.

"Kom op, kleintje! Laten we eens vechten! De grond zal er weer eens mooi uitzien met een nieuw laagje rood erop!"

Ik keek het paard even aan, en dat was dom. Unique draaide zich nu om naar mij.

"Oooh, is dat je vriendinnetje? Ik hoop dat haar bloed net zo mooi is als haar gezicht!"

Dan betrekt het gezicht van het paard even, nou, zover dat kan bij een paard.

"Laat maar. Ik wil niet met deze vechten. Je kan niet gek maken wat al gek is, HAHAHAHA!"

Het paard keek nu recht in mijn ogen, en opeens was ik ergens anders. De bomen waren..... Groener. Voller. Mooier. Ik zag een klein kindje voor mij, met lang zwart haar, en grote groene ogen. Het kindje was aan het spelen met twee wolvenjongen. Ik keek om mij heen. En toen zag ik het raarste. Er stonden zes prachtige paarden. En ik kende ze. Samandriel, Miraaz, Haven, Nyhx, Zorlandos en Unique waren naar het kindje aan het kijken. Het scenario veranderde. Het kindje was ouder nu, een jaar of zeven. Het zat op de rug van Zorlandos, galopperend door de bossen, met twee wolven naast hun rennend, haar zwarte haren wapperend in de wind. De ene wolf had een prachtige gouden vacht, met intelligente gouden ogen, terwijl de andere wolf een compleet zilveren vacht had, met zilveren ogen. Met een schok kwam ik weer terug in de realiteit, terwijl twee namen door mijn hoofd dreunden

"Aurum en Argentum"

EEN UPDATE!!! Ik heb dit geschreven in een uur tijd, dus sorry voor de spelfouten:) MAAR SECRETS HEEFT BIJNA 1K READS EN IK HEB 60+ VOLGERS!!! HOE IS DAT GEBEURT?? ik heb trouwens ook gemerkt dat sommige hoofdstukken die later komen meer reads hebben dan die daarvoor. Dus goed kijken of ik niet dubbel geupdate heb! Ik ga trouwens vandaag wél dubbel updaten, dus er komt straks nog een online!

Byee

-E