the cry of the wolves

Chapter 7

Ik loop de badkamer in en word overweldigd door een sterke geur. Het ruikt naar limoen, mijn favoriet. De badkamer is groot en in verschillende tinten blauw en groen geverfd. Ik laat me in het zijdezachte water glijden. Het is precies de goede temperatuur.

In een ladekast naast het bad staan verscheidene shampoos, douchegels, scrubs en sponzen. ik neem van alle producten de limoenvariant. Na me uitgebreid gewassen te hebben droog ik me met een zachte handdoek af. Er hangt een witte badjas aan de muur, die ik aantrek. Ook wikkel ik mijn haar in een handdoek. Ik loop de badkamer uit, de kou van de gang in.

Evi staat me op te wachten. Ze kijkt me bestuderend aan. "Je ziet er fris uit." Ze loopt naar me toe en snuift aan me. Ik moet moeite doen om niet achteruit te deinzen. Ze ziet het. "Sorry, weerwolven trekje! Je ruikt ook fris. Kom, dan laat ik je je kleding zien." We lopen naar een andere kamer. De slaapkamer. Deze kamer is in een rustige, natuurlijke stijl gehouden. De muren zijn wit en de meubels zijn van hout.

Op het witte dekbed ligt de kleding die ik aan moet doen. Ik kuch, en wijs naar de kleren. Evi begrijpt de hint en laat me alleen om me aan te kleden. Ik droog me af en trek mijn ondergoed aan. Dan neem ik de tijd om mijn jurk te bestuderen.

Hij is prachtig. Hij is van zijde en nachtblauw. Als ik de jurk aantrek, merk ik hoe zwaar hij is. Ik draag nooit jurken, en al helemaal niet zulke. De jurk is strapless, met een strak lijfje. Op het lijfje zitten honderden kleine glittertjes, die glinsteren als ik me beweeg. Om mijn taille zit een dun zilver lint, bewerkt met diamantjes. De onderkant loopt uit als in een prinsessenjurk. "Evi! Ik ben aangekleed!" roep ik. Evi komt aansnellen en slaat haar hand voor haar mond.

"Je ziet er geweldig uit! Echt geweldig!" piept Evi met een hoog stemmetje. "Nu is het tijd voor je make-up." Ze neemt me mee naar een andere kamer, die knalroze is. Het doet bijna pijn aan mijn ogen. Het ruikt er sterk naar parfum, en overal staan potjes, tubes, flessen, van alles wat je maar kan bedenken. Ik neem plaats aan een smal bureautje tegen de muur. Aan de muur hangt een enorme spiegel. "Als je je ontspant ben ik over een halfuurtje klaar met je." Zegt evi met een hartelijke glimlach. Dankbaar doe ik mijn ogen dicht.

"Wakker worden, slaapkop! Je bent klaar om te gaan!" Ik open mijn ogen en kijk in de spiegel. Wauw. Mijn huid is perfect egaal, mijn wenkbrauwen zijn bijgewerkt, wat nodig tijd was. Mijn ogen zijn reusachtig en omringt door een volle rij pikzwarte wimpers. Mijn lippen zijn roze gestift. Ik zie er goed uit. Ook heeft Evi mijn haar gedaan. Het is glad en glanzend en is opgestoken met een zilver kammetje. Losse krullen hangen langs mijn gezicht. Evi komt aanlopen met zilveren Stiletto's. Daarop lopen wordt moeilijk. Ze geeft me een zilveren ketting waar een grote blauwe saffier aan hangt. Ook geeft ze me bijpassende oorbellen. "Mag ik deze houden?" "Ja hoor! Normaal krijgt een meisje ze op haar 16e verjaardag. Maar omdat je die niet hier hebt gevierd." Ik moet mijn tranen weg slikken.

Dan word er op de deur geklopt. "Ze komen je ophalen. Veel plezier!" Ik knik en wankel naar de deur, voordat ik hem opendoe draai ik me om naar Evi. "Bedankt Evi, voor alles." Ze knikt en ik loop de deur uit.