Vandalism ๑ soonhoon

045

ASJKDSDJ NGAYON KO LANG NAKITA T^T
HAPPY 2K + RANK 97
IM CRYING OmO THANK YOU ;00;

+parang gusto ko tuloy mag-flood
update kaso baka maabala kayo
sa notif e ;00;

●

Hoshi

Nakatitig lang ako sa mga kaibigan ni Uji habang nakaupo sa gitna ng couch nila. Lahat sila nakatutok sa phone nila habang ngatngat ngatngat ang mga kuko ng daliri nila na parang nga kinakabahan.

Pati tuloy ako nahahawaan.

“Uh,” Pagkuha ko ng atensyon nila pero wala pa rin. Hindi pa rin nila ao pinapansin. Napanguso na lang ako at napahawak sa tyan ko. Buntis— gutom lang pala ako. Hindi pa pala namin nagagawa yun ni Uji ahehehe ( ͡° ͜ʖ ͡°)

“Excuse me. . .” wala ba kayong foodz?

“Jeonghan hyung. . .” penge foodz :((

“Seungkwan?” alam kong marami kang stock, penge ako huhuhu

Nalipat ang tingin ko kay Minghao at Wonwoo na parehas seryosong seryoso ang itsura. Medyo pamilyar ako kay Wonwoo dahil madalas kong nakikita yang kasama ni Gyu pero hindi pa rin kami close :3 Tapos si Minghao naman . . . sikat yan e. Mahilig kasi manakit.

Naranasan na ni Jun hyung. . .

Tumunganga na lang ako at pinanood sila. Ano ba kasing tinitignan nila? Sinubukan kong silipin kanina kaso inambahan ako ni Wonwoo ng vase e. Ayaw ko namang mapukol kaya di ko na inulit.

bAKIT BA GANITO MGA FRENS NI UJI?!!

Ting.

A sound indicating that they received a messaged echoed in the whole living room. Nakita ko kung paano lumipat ang tingin nila sa hawak na phone ni— teka phone ko yun ah?!

“JEONGHAN HYUNG AKIN YAN E!”

“Walang sayo. Saamin muna 'to.”

“MGA BULLY KAYO!”

Nagprotesta pa ako ng nagprotesta pero hindi pa rin nila ibinalik ang phone ko. They were reading my texts at nagr-reply pa ang mga ito. Kingina ah, mga pakealamero lang?

Sumalampak na lang ako ng upo, wala naman akong magagawa pa. At tsaka hindi ako masyadong makaprotesta dahil wala pang laman ang tyan ko. Pagkatapos nito, isusumbong ko sila kay Woozi!

Ginugutom nila future husband ng kaibigan nila :( Bad!

I watched them, their expression changing drastically as another ting sound was heard. From anxious, to angry; from angry, to panicked; then it changed to frightened, all in just a matter of 5 minutes.

Hindi ko maiwasang kabahan ng makita ko ang panunubig ng mga ng mga ito. They're mouthing a name that's so familiar in my ears. My throat dried as cold sweat started forming on my back.

“Did . . . something happen?” Lumingon silang lahat sakin, eyes glistening with unshed tears. The pounding of my heart fastened, it pounded harder and harder until I felt like I was suffocating.

I watched his mouth open, saying the words that took the light out of me. It's only been three days since I left. . .how?!

“Woozi he. . .”

“. . .he's missing.”