✔Please Have Mercy On Me ~S.M.

1

"Kom op, Lott, je moet mee." Ik zucht en kijk mijn beste vriendin, Rose, teleurgesteld aan.

"We zouden naar 'The Girl On The Train' gaan," zeg ik.

"Maar het is Shawn Mendes waar ik het over heb. Je moet met me mee! Je weet dat ik niet alleen mag," zegt ze dramatisch.

"Goed dan, maar ik heb nog wat van je te goedt dan." Rose Knikt en ik tover een kleine glimlach op mijn gezicht. Ze geeft mij een dikke knuffel en gaat dan achter de computer zitten om de kaartjes te scoren. Eerlijk gezegd heb ik helemaal geen zin in het concert. Straks ziet Shawn mij of whatever. Maar goed, voor je beste vriendin moet je soms iets over hebben.

"We hebben kaarten!" gilt Rose dan. Ik schrik op en zie dat ze zelfs tranen in haar ogen heeft. Soms kan ze zo overdreven doen.

"Te gek!" probeer ik zo enthousiast mogelijk te zeggen. Rose glimlacht.

"We zitten helemaal vooraan!" Ik zucht en glimlach alleen maar. Ik wil helemaal niet naar Shawn...

"Wanneer is het eigenlijk?"

"1 mei. Dat is over 4 maanden pas." Rose zucht teleurgesteld.

"Maar je gaat heen. Dat is wat telt!" Rose knikt en glimlacht.

"En nu gaan we naar de stad!" gilt ze blij. Ik glimlach en ze trekt mij mee. We nemen de bus naar de stad en lopen als eerste naar de Pull&Bear.

"Hoe gaat het met Louis?" vraagt Rose terwijl ze allemaal shirtjes uit het rek trekt. Louis is mijn oudere broer en Rose heeft altijd al wel een crush op hem gehad.

"Ja, goed. Met zijn studie gaat het top en met zijn vriendin ook."

"Hij heeft een vriendin!?"

"Ja, Rose. Al de hele zomervakantie. Jade heeft ook een vriendje alleen ik ben nog single." En dat vind ik helemaal prima.

"Misschien is Shawn wel wat voor je. Nee hij is al van mij. Sorry," ratelt ze. Ik schud lachend mijn hoofd en loop de winkel door. Voor het eerste vind ik dat ze hier weinig leuks hebben. Rose gaat de pashokjes in zes stukken kleding en al snel staat ze weer buiten.

"Op naar Starbucks," gilt ze en trekt mij mee.

"Wil je niks mee?" Rose schudt haar hoofd en we lopen naar de Starbucks. We bestellen wat en gaan dan aan een tafeltje zitten.

"Maar hoe gaan we dat doen met het concert? Hoe gaan we heen?"

"Rose, dat zien we dan wel. Het duurt nog 4 maanden..."

"Goed. Goed. Maar waarom ben je niet zo enthousiast? Aan alles kan ik zien dat je er niet zoveel zin in hebt. Kom op. Hij is knap, kan goed zingen én hij is van onze leeftijd."

"Ik weet het niet Rose, echt niet." Rose grinnikt.

"Het komt wel en als dat gebeurt zal je mij bedanken." Dat zullen we nog wel eens zien..

Hier is dan eindelijk deel 2