✔Please Have Mercy On Me ~S.M.

50

"Weet je zeker dat ik niet mee moet?" vraagt Cameron als ik hem een kus geef. 

"Nah, niet nodig. Ik red me wel. Ik ben een grote meid," zeg ik glimlachend. Cameron grinnikt. Hij drukt nog een kus op mijn wang en dan loop ik naar buiten. De zon schijnt er is geen wolkje aan de lucht te zien, dus ik ga lopend naar de supermarkt. 

Het gesprek van Shawn zit mij nog steeds dwars. Hij heeft mij geblokkeerd op alle Social Media's en nog steeds heeft hij mijn nummer geblokkeerd. Ik snap gewoon niet waarom. Eerst vertellen dat je nog van mij houdt en mij dan helemaal negeren. Ik heb er zo'n hekel aan. 

Ik loop de winkel binnen en haal het lijstje met spullen die ik moet halen uit mijn zak. Ik pak een klein mandje en pak uit de schappen wat ik nodig heb. Bij de chocolade repen blijf ik staan. De keuze is hier altijd zo moeilijk! Ze hebben enorm veel en alles is zo lekker. Uiteindelijk pak ik dan toch een milka Oreo reep. 

"Goede keuze." Langzaam draai ik mij om en zie hem staan. Net nu moet hij hier ook zijn. 

"Wat doe je hier?" vraag ik zo vriendelijk mogelijk. 

"Boodschappen doen. Net als elk ander die hier komt," zegt hij lachend. Ik glimlach wat en wil langs hem heen lopen, maar hij pakt mij vast bij mijn boven arm. 

"Waarom doe je nou zo?" vraagt hij zacht. 

"Wat denk je zelf?" snauw ik. Niet begrijpend kijkt hij mij aan. 

"Eerst ga je mij appen uit het niets, terwijl je een vriendin hebt en dan ga je zeggen da je nog van mij houdt. Vervolgens blokkeer je mij op app en daarna op alle social media. Wat voor iemand doet dat?"

"I-ik..."

"Ik hoef het niet te horen, Shawn. Ik ben klaar met je," snauw ik. Ik ruk mij los en loop naar de kassa. 

"Lotte!" roept Shawn nog. Ik negeer hem en loop de winkel uit. Bijna rennend ga ik naar huis. Ik zie Cameron al voor de ramen staan en hij kijkt niet erg vrolijk. Ik loop vlug naar binnen en zet de boodschappen in de keuken neer. 

"Is er iets?" vraag ik terwijl ik in de gang mijn jas ophang. Ik loop terug naar de keuken. Cameron staat met zijn rug naar mij toe. "Is er iets?" vraag ik nogmaals. Met een ruk draait Cameron zich om. Hij gooit zijn telefoon naar mij toe, die ik net weet op te vangen. Ik kijk naar het schermpje en zie een foto van mij en Shawn, zoenend. 

"Ben je serieus naar hem geweest?" vraagt hij woedend en vol afkeur. 

"Nee, ik ben naar de winkel geweest zoals je kan zien," zeg ik bot en wijs naar de boodschappen. Dit slaat gewoon nergens op. Ik gooi de telefoon terug naar Cameron, die hij weer vangt. 

"Je hebt hem snel gezien en gezoend in de winkel. Hoe verklaar je anders deze foto?" roept hij en houdt zijn telefoon voor mijn gezicht met de foto dat Shawn net mijn arm vastpakt. 

"We hadden een argument in de winkel. Die foto is van net. Die zoen foto is van toen ik nog met Shawn had. Zo'n ander half jaar geleden of zo. Ik weet het niet eens meer," leg ik uit. 

"Wat een dom excuus!" roept Cameron en gooit zijn telefoon tegen de muur aan. Geschrokken kijk ik hem aan. Ik heb hem nog nooit zo gezien. 

"Het is waar," zeg ik zacht. Cameron komt recht voor mij staan. 

"Slet," zegt hij en slaat mij met de vlakke hand. De tranen springen in mijn ogen. 

"Hoe durf je," zeg ik zacht. Ik draai mij om en ren de gang in waar ik mijn jas pak en mijn autosleutels van het kastje gris. Ik ren door naar buiten en stap in de auto. Zo snel als ik kan start ik de auto en rij naar huis, mijn eigen huis. Nog nooit ben ik zo gekwetst geweest, door niemand.