63

790 47 3
                                    

Point of view Shawn

Ik loop naar de spoedeisende hulp en ga daar in de wachtkamer zitten. De vrouw achter de balie vertelde mij net dat ze nu met haar bezig zijn. Louis en Karen, haar moeder, zijn onderweg. 

"Shawn?" Ik kijk op en zie Madison en Cameron het ziekenhuis in komen rennen. 

"Wat doen jullie hier?" vraag ik verbaasd terwijl ik op sta. Madison knuffelt mij terwijl i haar wat akward over haar rug wrijf. Dit voelt niet goed. Ik laat Madison los en kijk haar aan. 

"Er staat van alles op het nieuws. Aangezien we weten dat Lotte hier vlak bij woont, zijn we meteen deze kant op gekomen. Is het waar?" Ik knik en kijk naar de grond. 

"Het komt wel goed. Lotte is een sterke meid. Dat weten we allemaal." Ik knik en ga weer op de stoel zitten. 

"Ik ga koffie halen," meld Cameron en loopt dan weg. Madison komt naast mij zitten en legt haar hand op mijn schouder. Als ik opkijk komen Louis en Karen in stilte aan lopen. Ze gaan naast ons zitten, maar zeggen niets. 

Uren gaan voorbij. Niemand zegt iets. Niemand doet iets. Iedereen wacht. Mensen huilen in de wachtkamer. Het besef komt binnen dat het  ik hier zo kan zitten straks. Ik haat het. 

"Ik ben even een frisse neus halen," zeg ik zacht en loop zo snel als ik kan het ziekenhuis uit. Ik ga op een bankje zitten en kijk voor me uit. Ik kan niet zonder Lotte. Ik heb haar nodig. 

"Ze haalt het wel." Ik kijk op en zie Louis staan. 

"Ik kan gewoon niet zonder haar," zeg ik zacht.

"Niemand. Ze is de zon in ons leven." Ik glimlach en knik. 

"De dokter kwam net langs. Als je wilt mag je naar Lotte toe." Meteen sta ik op en loop met hem mee naar binnen. "Ze ligt hier," zegt hij en wijst naar een deur met 126 erop. Ik loop naar binnen en zie Lotte slapend in bed liggen. Ik ga naast haar zitten en pak haar hand vast. Langzaam gaan haar ogen open. 

"Hey," glimlach ik. 

"Hi," zegt ze zacht en hoest. Ik wrijf over haar hand.

"I love you so much," fluister ik. 

"I love you to." 

"Ik weet dat dit niet het goede moment is en ik ga het zeker overdoen, maar wil je met mij trouwen?" Lotte glimlacht zwakjes en knikt. Ik sta op en druk een kus op haar voorhoofd. 

"Rust wat. Je hebt het nodig," zeg ik zacht. 

"Je blijft toch?" 

"Altijd. Je zit nog heel lang aan mij vast." Met een glimlach op haar gezicht sluit Lotte haar ogen.

✔Please Have Mercy On Me ~S.M.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu