✔Please Have Mercy On Me ~S.M.

8

Ik ren het ziekenhuis in en zie een vrouw van middelbare leeftijd staan naast de balie.

"Lottie?" vraagt ze? Ik knik een beetje buiten adem.

"Karen. Ze zijn net klaar met Shawn." Ik knik. Ik loop achter haar aan en we gaan naar een kamer. Ik schrik als ik Shawn zie liggen.

"Lottie," zegt hij zacht. Ik glimlach zwakjes. Karen duwt mij voorlichting in Shawn zijn richting. Ik schuifel naar voren en ga op een stoel naast het bed zitten. Shawn zoekt naar mijn hand die ik vast pak.

"Hoe voel je je?" vraag ik.

"Goed. Denk ik. Het voelt nog steeds als een droom," zegt Shawn. Ik knik.

"Weet je nog wel wat er gebeurt is?" Shawn schudt kort zijn hoofd.

"Hopelijk word je nu beter."

"Ja. Ben je echt helemaal vanuit LA hier heen gevlogen?" 

"Ja. Dat had ik gezegt. Ik maakte me zorgen om je." Shawn glimlacht en sluit dan zijn ogen. Ik druk een kus op zijn voorhoofd en loop dan de kamer uit.

"Hoe gaat het met hem?" vraagt Karen.

"Goed. Zelf kan hij er weinig over zeggen. Hij beseft het nog niet helemaal denk ik." Karen knikt.

"Hij slaapt hé of niet?"

"Ja." Ik ga zitten en Karen loopt de kamer in. Waar is zijn vader eigenlijk? Mijn telefoon gaat. Het is mijn moeder. Ik zucht en neem op.

"Hoi mam."

"Lottie, waar ben je?" roept ze. Ik zucht.

"In Toronto. Een vriend heeft een ongeluk gehad en ik ben meteen heen gevlogen."

"Wanner ben je terug?" vraagt mijn moeder zuchtend.

"Geen idee. Als het beter gaat? Of als Louis naar huis gaat?"

"Dat regel je zelf maar. Je mag zelf een smoes voor school bedenken. Succes nog en wens je vriend sterkte." Nog voor ik wat kan zeggen heeft mijn opgehangen. Ik stuur Louis meteen een appje met de vraag wanneer hij naar huis gaat.

Lou: over 2 dagen. Waarom?

Me: omdat ik ook in Toronto ben.

Lou: Waar?!

Me: Toronto Hospital. Een vriend heeft een ongeluk gehad. Kan ik over 2 dagen met jou mee naar huis komen?

Lou: Natuurlijk!

Me:🖒

Lou: ik moet weer door. Byee

Me: byee