' เฮ้ออ เหนื่อยชิบหายเล้ยย ' เสียงของ คนร่างเล็กผมสีชมพูบานเย็นดังขึ้นพร้อมตามมาด้วยคนร่างสูงผมสีโกโก้เข้ม ทั้งคู่พึ่งกลับ มาจาก มหาลัย ร่างเล็กวางกระเป๋าแล้ว ขึ้นไปบนเตียง เตรียมนอน
' บอกแล้ว อย่าหนัก ' ร่างสูงอมยิ้มเล็ก น้อยกับการกระทำที่ขี้เกียจของ ' เพื่อนสนิท ' เขา เบส..
' มึงคงไม่ได้ซ่อนกล้องเหมือนครั้งที่ แล้วใช่ไหมเอก ' ร่างเล็กถามร่างสูงอย่าง หวั่นๆ เขาไม่อยากโดนเอาไปลงยูทูปอีก
' มึงอะ ไม่ไว้ใจกูอะเบส ' เอกส่งเสียง ทำท่าน้อยใจ ทำให้เบสหัวเราะเบาๆ แล้วนอน ลงเหมือนเดิม เอกก็ตามลงมานอนข้างๆอย่าง ทุกที
' เบส มึงเชื่อเรื่องด้ายแดงปะ ' เอกถาม พร้อมหันมามองด้านหลังของคนตัวเล็กกว่า
' อะไรของมึงอีกเนี่ยเอก '
' ตอบกูที ' เบสหันกลับมามองหน้าเอก
' ก็ เชื่อนะ '
' นี่ เขามีความเชื่อว่าคนเราอะ จะมีด้าย แดงอยู่ที่นิ้วก้อยของเราทุกคน แต่คนเราอะ มองไม่เห็น อีกด้านของด้ายจะเป็นเนื้อคู่ของ เราเว้ย '
' อืม แล้ว ' เบสตอบเอือยๆเพราะตัวเอง ง่วงเต็มทน
' ซึ่งกูเชื่อว่าสักวันกูต้องเจอคนนั้นเว้ย เบส '
' อาจจะเป็นผู้หญิงอึ๋มๆก็ได้นะเอก '
' กูว่าต้องเป็นคนผมสีชมพูแน่ๆ ' จาก ตอนแรกที่เบสนอนหลับก็โพลงสายตาขึ้นมา มองหน้าเอก ที่มองกี่ทีเขาก็หลงในสายตาที่ดู กวนๆตลอดเวลา ฉายแววขี้เล่นและน่าค้นหา
เขาก็อยากคิดเข้าข้างเขานะว่าเป็นตัวเขาเอง หรือเปล่า แต่.. ไม่ดีกว่า
' เรวี่หรอ ที่เป็นผลไม้ '
' ถุย! นั่นมันกีวี่ เรวี่ที่หน้า ' พวกผมสอง คนหัวเราะออกมา
' แต่กูว่าไม่น่าใช่เรวี่นะ ' อยู่ๆเอกก็ทำ หน้าจริงจังจนเบสตกใจเบาๆ แล้วเบสก็เลิ่ก หน้าขึ้นมอง
' คนผมชมพูที่กูรู้จักมีแค่2คน ในเมื่อไม่ ใช่เรวี่ก็ต้องเป็น.. ' เบสหน้าขึ้นสีเล็กน้อย เขา ไม่อยากหลงตัวเองเลยแต่ ผมของเขาสีชมพู..
' เป็น.? ' เบสก็อยากรู้คำตอบจึงถามไป
' หึ ' เอกยิ้มมุมปากออกมาก่อนจะหลับ ตาลง อ้าว เบสทำหน้าเหวอก่อนจะเอามือผลัก อกคนตรงหน้า ซึ่งแรงก็ไม่ใช่น้อยๆ ทำให้รัก สะดุ้ง
' อะไรครับคุณเบส ? ' เอกทำหน้า เหลอหลา
' ใครอะ ' เบสพยายามคาดคั้นคำตอบ จากคนตรงหน้า เขาอยากรู้จริงๆนะ
' กูบอกไปขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีกหรอ ครับ '
' กูไม่ได้ฉลาดเหมือนมึงนิ ! '
' ก็ผมชมพูที่กูรู้จักมีแค่มึงกะวี่ ในเมื่อวี่ ไม่ใช่ ก็จะเป็นใครล่ะครับ? อะ ผมนอนละ ฝันดีครับ ' เอกพลิกตัวหนีหน้าคนตรงหน้า แต่ เขาเห็นหน้าเบสแวบนึง หน้าของคนตรงหน้า ขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้ห้องจะมือแต่ก็มี แสงเล็กๆจากโคมไฟข้างเตียงทำให้พอมอง เห็นอยู่ดี คาดคั้นให้เขาพูดอยู่ได้ เขาก็เขิน เป็นนะ !
ในทางด้านของเบสที่ตอนนี้หน้ากลาย เป็นสีชมพูเกือบแดงเหมือนกุหลาบ เขาแค่ไม่ แน่ใจเฉยๆ แต่ในเมื่อเจ้าตัวพูดมาสะขนาดนี้ เขาก็รู้สึกดีใจนะ :) เขาคิดเรื่องนี้สักพักจน เผลอหลับไป แต่ร่างสูงนั้นยังคงไม่หลับ แต่ ได้ยินเสียงหายใจที่สม่ำทำให้เขารู้ว่าร่างเล็ก หลับแล้ว เขาก็พลิกกลับมามองคนตรงหน้า
ผมสีชมพูที่มองกี่ทีก็น่าสัมผัส ใบหน้าที่ เข้าโครงกันสวย ตาที่พริ้มขนตายาวบางๆ แก้มที่เหมือนทาบลัชออน บางๆตลอดเวลา ปากที่อมยิ้มเล็กน้อย แสดงว่าฝันดีแน่ๆ
เอกมักมองเบสในตอนหลับเสมอเพราะ เป็นแค่เวลานี้เท่านั้นที่เขาจะได้มองหน้าเบส ใกล้ๆได้ มันทำให้เขามีความสุข
เอกเชื่อจริงๆนะว่าด้ายแดงของเขา เชื่อมกับเบส ไม่มีใครทนเขาได้เท่ามัน และไม่ มีใครทนมันได้เท่าเขาแล้ว รู้จักและผูกพันธ์ มาตั้งนานด้วย คืนนี้ก็ผ่านไปอีกวันที่ดี ตอนนี้ เอกพร้อมจะหลับไปพร้อมกับเบสแล้ว
ฝันดีนะครับ :)
* ขอบคุณรูปจากพี่ซันว่านะคะ *
