Wat Je NIET Leert In De Geschiedenis Les.

59) Creatieve christenen

Er zijn enkele duidelijke evoluties te merken in de manier waarop Jezus afgebeeld wordt.

In den beginne was er een romeinse keizer Constantijn die het christendom legaal maakte.
Heel veel christenen blij, gedaan met de vervolging.

Let wel, Constantijn was geen christen maar een romein!!!!
En die staan er om bekend dat ze enkel dingen doen die hun macht en populariteit doen stijgen.

Jezus wordt op dat moment afgebeeld als een jonge kerel, geschoren en soms als herder.
Maar meestal als Romein.

Dat was niet voor de censuur ofzo, een Kelt, een Germaan, een weet ik veel wie, ze werden allemaal Romeins afgebeeld.

Jezus wordt soms ook als Mercurius aangeduid wat op zijn grote als persoon moet wijzen. Nog steeds, ongeschoren.

Naarmate we dichter tegen de derde en vierde eeuw na Christus komen veranderd ook de manier waarop hij afgebeeld wordt.

Steeds vaker wordt hij afgebeeld in een gewaad gedragen door senatoren, een Romeins burger en dergelijke meer.

Tegen de vierde eeuw komt het beeld van Jezus de veroveraar steeds meer aan bod. De christenen zien hun politieke macht groeien en uiteraard doen ze daar vastberaden in mee.

De klassieke kunst van de Romeinen, de realistische en bewegelijke beelden worden steeds statischer en het spirituele is belangrijker dan de anatomie. Op iconen is dit zeer goed zichtbaar, de handen zijn in verhouding niet juist met het hoofd.
De iconen hebben we dus ook geïntroduceerd ondertussen.

De christenen waren er (omgekeerd aan de Romeinen) niet over eens dat het afbeelden van mensen kon. Enkel Jezus en in sommige gevallen de apostelen komen aan bod.
Maria wordt enkel in mozaïeken als deel van het publiek afgebeeld.

Ondertussen neemt Jezus vaak het beeld aan van keizer, veroveraar of bevelhebber. Keizerlijke gewaden of zittend op een troon. Zo wordt hij in deze periode afgebeeld.
Op slechts een van deze voorbeelden heeft Jezus een baard. Die stond in dat geval voor het keizerschap. Romeinse mannen schoren zich namelijk. Een baard was een machtssymbool.

De negende eeuw naderend komt de Icoon steeds meer aan bod. Maria wordt voor het eerst afgebeeld als jongere vrouw terwijl Jezus als kind op haar arm zit. Dit beeld zal ook steeds populairder worden. Bedenk dat het karakter van Maria in het begin ook maar een bijrol was. Maar de moederfiguur die ze is leverde haar haar populariteit op.

De herhaling wordt vanaf nu geëist. De apostelen worden ook voor het eerst zonder veel problemen afgebeeld in iconen en mozaïeken. Jezus hoofdpersoon blijvende.

Het is op dit moment pas dat Jezus zijn "huidige" uiterlijk van man met het lange smalle hoofd, de wat langere haren en een baard krijgt. Die ene icoon was dus vanaf dan het voorbeeld van Jezus. En bovendien is de mens goed in kopiëren. Het beeld werd dus uiteindelijk los van de icoon algemeen aangenomen.

Iconen blijven anatomisch een probleem. Dat zorgt (waarschijnlijk) voor het lange hoofd, het gebrek aan schaduwen in mozaïeken en iconen zorgt er in de waarschijnlijkheid voor dat Jezus een "blank" persoon is en geen persoon met getinte huid (die hij volgens zijn geboorteplaats etc zou moeten hebben) en dergelijke meer.

Op het einde van de tiende eeuw, begin elfde eeuw. De volle donkere middeleeuwen (deze term is echter niet correct) is de familie van Karel de Grote aan de macht. Deze zetten het christendom op de kaart. Karel de Grote probeert actief mensen te bekeren.
Na het einde van deze familie hun regeer periode zal de Romaanse kunst hoog tij vieren.

Hoe grappig is het ook dat iemand zich ermee bezig heeft gehouden wanneer Jezus een baard heeft gekregen.