Het is een gruwelijk thema voor velen. Ik zie het als een deel van een traditie en cultuur.
Voor veel stammen was het een iets dat verbonden was aan oorlog. De winnaar at de verliezer op. In de meeste gevallen direct na die oorlog. Voor de Maori was je vijand opeten een belediging. In iemands maag belanden was het laagste van het laagste.
Voor de eter was het meer iets van: "ik eet je op en jouw kracht wordt nu ook de mijne."
Dat betekende ook het uitsteken van de tong. Mensen bang maken. Het was om te zeggen; "ik zal je overwinnen en daarna eet ik je op". Een regelrechte belediging voor je tegenstander.
In sommige gevallen werden de krijgsgevangenen vetgemest, kregen ze zelfs een rouw toegewezen alvorens ze werden opgegeten. Daar ging enige tijd over.
Anderzijds heb je ook stammen die de hersenen van familie leden opaten na een overlijden.
Dit om de gedachte en de herinneringen van die persoon levend te houden. In de zin van dat een familie lid ze "overneemt". Een soort van troost eigenlijk. Het niet vergeten worden.
En uiteraard heb je die zieke geesten nog die het doen omdat ze zwaar gestoord zijn.
JE LEEST
Wat Je NIET Leert In De Geschiedenis Les.
Non-FictionIedereen weet dat Julius Caesar een romein was, dat de Grieken goede beeldhouwers waren en dat de eerste wereldoorlog van 1914 tot 1918 duurde. LEES ONDERSTAANDE INFO!!! Maar deze toffe/bizarre/grappige.... feiten staan NIET in jouw geschiedenis boe...
