"MY GIRLFRIEND IS A GHOST?!"

CHAPTER XII- BLANK

Kyungsoo POV

Nakatingin lang talaga ako sa kanya habang sya e tuwang tuwa sa niluto ko.

"Oy para kang tuod dyan. Kain na. Ayaw mo akin nalang?" she smiled.

"Tss. Di naman halata na gutom na gutom ka?"

Sumubo muna sya ng kanin bago sumagot.

"Eh kasi nga naman ang tagal ko nang di nakakain ng ganito no. Sinabi ko na nga sayo na nagising nalang ako na nasa may bodega ako madilim tapos nakauniform ako ng ganito. Blank lahat as in wala akong natatandaan. Wala nga akong maalala bat ako nandun bat ako namatay sino mga magulang ko saan ako nakalibing. Kaya nga walang naghahandog ng pagkain sakin."

Napahinto sya sa pagkain nung nagsimula na syang magkwento.

Napansin ko naman na nangingilid na yung mga luha sa mata nya.

Damn! Eto nanaman ako!

I dont want to see her crying!

"Alam mo ba yung feeling na sa daan matutulog. Tapos sa pagkain naman minsan magnanakaw pa ko. Minsan nga nakagat pa ko ng aso dahil nga sa pagnakaw ko /sob; Alam mo yun? Tatlong taon ko nang ginawa yun!"

Then she start crying. Shit! 3years nyang ginagawa yun? Why i feel sorry to her?

"Thats why nung nag kiss tayo at may naalala ako. I know na may possibility na matulungan mo ko sa problema ko kaya im here."

Para tuloy nakaramdam ako ng konsyensya ng malaman ko ang lahat.

"Aissh stop crying! Baka anong isipin nila na ginagawa ko sayo."

"Ikaw naman nagsimula ah!" then she pout.

She pout

She pout

She pout

She pout

"Burppp. Thankyou for the food!" pagkatapos nun e tumawa sya.

"Tss. Pumunta ka dun maglilinis ako."

"Okay po." pagkatapos nun e bumalik na sya sa sala.

Ako naman niligpit ko yung pinagkainan namin.

After 1234567788years natapos din akong maglinis.

Pinuntahan ko naman si Eunha sa may sala.

Mahimbing syang natutulog sa may sofa.

Dahan dahan akong lumapit sa kanya.

Kinuha ko yung maliit na unan at dahang dahang nilagay sa ulunan nya.

Then suddenly i stop.

I stocked loooking at her angelic face.

Her eyes

Her nose

Her pink lips that i alread-----

"Shit!" i whispered.

Umalis na ko sa sala at pumunta na sa kwarto ko. Alas kwatro palang ng hapon may oras pa para magpahinga ako bago sumabak ulit sa laban.

Laban sa mga multo.