Taeyong 's POV
"Omma"
ပခုံးမွာတေစာင္းလြယ္ထားတဲ့လြယ္အိတ္ကိုျကမ္းျပင္ေပါ္ခပ္ျကမ္းျကမ္းပစ္ခ်လိုက္ျပီး အေမျဖစ္သူကိုက်ေနာ္ခပ္က်ယ္က်ယ္ေအာ္လိုက္မိတယ္
"Omma လြန္ေနျပီမထင္ဘူးလား "
"မထင္ဘူး ငါမင္းအေမငါမင္းကိုတားျမစ္ခြင့္ရွိတယ္ မင္းဒီလိုပ်က္စီးခ်င္တိုင္းပ်က္စီးလို႔မရဘုး"
"ပ်က္စီးတယ္ဆိုတဲ့စကားကိုမသုံးပါနဲ႕ က်ေနာ္ပ်က္စီးေနတယ္လို႔ေျပာရေအာင္က်ေနာ္သူခိုးလုပ္ေနတာမဟုတ္သလို မူးယစ္ေဆးဆြဲေနတာလည္းမဟူတ္ဘုး"
Jaehyun နဲ႔ေတြ႕ျပီးမွ က်ေနာ္ဘယ္ကသတၲိေတြရွိလာမွန္းမသိ။
"အခုသင္တန္းမတက္ဘဲအေလလိုက္ေနတာလည္းမင္းပ်က္စီးေနတာပဲေလ"
"ဒါဆိုက်ေနာ္ ဘယ္တုန္းကလြတ္လြတ္လပ္လပ္အျပင္သြားခဲ့ရလဲ"
"မင္းးးး---- အေမကိုျပန္ခံေျပာေနတာလား"
"ျပန္ခံေျပာတာမဟုတ္ဘူး အေမ ရသင့္တဲ့လြတ္လပ္ခြင့္ကိုေတာင္းဆိုေနရုံသက္သက္ပဲ"
"မင္းးးးး Lee TaeYong--- အားး"
ျကမ္းျပင္ေပါ္ပစ္လဲမသြားခင္က်ေနာ္အေမ့ကိုအျမန္ေျပးျပီးလွမ္းေပြ႔လိုက္တယ္
တခါမွျပန္မေျပာဖူးတဲ့သားကျပန္ေျပာမိလို႔ေဒါသအထြက္လြန္ျပီးေမ့လဲသြားတာနဲ႔တူပါတယ္
က်ေနာ္လည္းျပန္မေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဒီ့ထက္ဆက္သည္းခံရင္က်ေနာ္ေလွာင္အိမ္ထဲမွာဆက္ပိတ္မိေနေတာ့မွာေလ
"hyung Taeil Hyung"
Taeil ကိုက်ေနာ္အျမန္လွမ္းေခါ္လိုက္ျပီးအကူအညီလွမ္းေတာင္းလိုက္တယ္
"ဟာာာ omma ေဟ်ာင့္ မင္းဘာသြားလုပ္လိုက္လဲ"
"အဲဒါေနာက္မွေမးး အခုေဆးရုံအျမန္ပို႔ျကရေအာင္"
*******
At Hospital
"သတိလစ္သြားရုံေလးပါပဲ ဒါေပမယ့္----"
ဆရာဝန္ရဲ႕ရွင္းျပခ်က္ကို က်ေနာ္ေရာ Taeil ေရာေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေနမိတယ္
"ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လဲ Dr."
Taeil ကစကားေျပာရပ္သြားတဲ့ဆရာဝန္ရဲ႕ေနာက္ဆက္စကားကိုစိတ္ပူစြာနဲ႔ေမးလိုက္တယ္
YOU ARE READING
I Starve Freedom
General Fiction"လြတ္လပ္ခြင့္" ???? "Hak လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုတာ မင္းအတြက္နည္းနည္းေလးမွမတန္ဘူး ဒီမွာ Lee Tae Yong မင္းအရင္ကတည္းက ဝဋ္ ေျကြးပါလာတာေျကာင့္လို႔႔ပဲ သတ္မွတ္လိုက္" -Jaehyun "အင္းေလ ဟုတ္မွာပါ သူ႕လက္ခုပ္ထားကေရ ျဖစ္ေနတဲ့ဘဝကေနဘယ္ေတာ့မွလြတ္လပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး" -Taeyo...
