Prologue
‘Pagmamahal’ ang sarap pakinggan. Pero masakit maramdaman.
Bakit napaka-unfair ng love? Yung mahal mo, may mahal na iba pero yung mahal mo na may mahal na iba hindi naman siya mahal kasi may mahal ding iba. Magulo ano? Ganyan ang ‘Love’ eh. Magulo. Darating sa buhay mo para guluhin ang nananahimik mong buhay.
Yung taong mahal natin, yun pa yung taong nananakit satin. Bakit nga ba sila ganun? Dahil ba, mahal natin sila kaya nagagawa nila tayong saktan? At dahil mahal natin sila kaya hindi natin sila maiwan, kaya sila ang nang-iiwan.
Putspa ! naman kasing pagmamahal yan, nauso pa! ang sabi nila ‘Bitterness is a simple way to move-on’ kaya heto. Pinaninindigan ko. Ayoko ng masaktan at umiyak sa taong walang ka-kwenta-kwenta. Taong minahal ko ng totoo pero niloko lang ako. Ayoko ng magmahal at hindi na ako magmamahal pa!
Pero, paano kung makilala ko ang isang lalaking… matatawag na ‘Mr.Perfect’ sa panlabas na anyo at kalooban? Kakayanin ko kayang panindigan ang mga nasabi ko?
Well, basahin mo para malaman mo!
Author’s Note:
Hello po! Pasensya na po kayo kung matagal-tagal akong hindi nag-a-update dito. Sa totoo lang, nag-nilay talaga ako kung papaano ko gagawin ito. Alam kong maraming ‘errors’ ang story na to. Kaya sana po maunawaan ninyo ako. Well, sa totoo lang, binago ko ang ‘Plot’ ng story. Sinulat ko muna sa papel ang buong ‘detalye’ ng sa ganun ay maayos ang patutunguhan ng storya. Tingin ko kasi yung gawa ko, walang patutunguhan, though may mga nababasa akong ‘Comment’ na maganda. Pero hindi parin sapat ang ginawa ko. Kaya may binago ako sa story na ito. Specially sa ‘Plot’. Sana po ay patuloy niyo parin itong basahin.
Don’t worry! Sila pa rin po ang characters. Though may nadag-dag at may nawala. Pero ‘JohnFaith’ parin po tayo. Salamat po.
P.S: Don’t forget to VOTE&COMMENT
I_LIKE_VIOLET
