WRETCHED

I

"Ano?!!"

"Oo anak, mawawala na sa atin ang restaurant" nanlulumong sabi ng aking papa sabay tungga ng alak

"Papa, paano naman nangyari iyon? Hindi ba hinuhulugan naman natin iyon ng tama at naayon sa kontrata? Di ba't 2 years na lamang ay sa atin na ang lupa? At maayos naman ang takbo ng restaurant natin!" Naguguluhan talaga ako sa mga nangyayari, maayos ang takbo ng restaurant namin, araw-araw at kumikita naman ito at kahit kailan hindi pa naBankrupt

"Magtatayo raw ng isang condominium doon sa lugar ng restaurant at kailangan na nating umalis sa loob ng tatlong buwan" he disappointedly said

"This is not right! Papa. if they'll gonna do that, we can file a case! This is a breach of contract!" I angrily said

"Napag-usapan na namin yan. Sinabi nilang babayaran na lang daw ng panibagong bibili ang mga kailangang bayaran pati ang mga naihulog na na natin, desidido silang makuha ang lupa. Wala na tayong magagawa kahit lumaban pa tayo. Griego ang kalaban natin, ang pamilya na iyon ang pinakawalang puso sa lalo na pagdating sa negosyo. Siguro maghahanap na lang tayo ng panibagong lupa para pagtayuan ng restaurant natin, malaki naman ang makukuha nating halaga at siguro kasya na yun para makapagsimula tayo ulit." Pilit na pinasigla ni papa ang boses niya, pero kitang kita ko ang mga luhang palihim na sunod-sunod ang pagtulo

Ang restaurant ang pinakamahalagang lugar ng aming pamilya. Ito ay itinayo ng aking mga magulang ng sila ay ikinasal, dito sila bumuo ng pangarap at dito rin nila iyon unti-unting natupad. The restaurant became successful and my parents were so happy about it. Almost one year rin ng dumating ako sa kanilang buhay at sobrang dami pang blessings na dumating. Ang restaurant na ang tumayong pangalawang tahanan namin. Sobrang saya ng aming buhay, tahimik, mapayapa at kuntento kami ngunit tulad nga ng kasabihan ang sobrang kasiyahan ay may katambal na sobrang sakit at paghihirap. Isang araw, bigla na lamang nahimatay si mama at ng isinugod naming siya sa hospital ay doon namin nalaman na may breast cancer siya at nasa crucial stage na ito. Ilang linggo lang tinagal ni mama at pumanaw na ito, sobrang sakit para sa aming mag-ama iyon lalo na kay papa. 12 taong gulang ako noon, at nagpakatatag ako, kami na lamang ni papa ang magkatuwang sa buhay at wala na rin silang kamag-anak o kung meron man ay hindi nila ito kilala at wala rin akong kapatid, hindi na kase ako nasundan pa. Si papa ang nagtaguyod sa akin mag-isa, alam kong sobra siyang nasaktan sa pagkawala ng aking ina ngunit pilit siyang nagpatatag para sa akin, Kahit na nawala ang aking ina ay hindi nagbago ang samahan naming mag-ama at lalo pa kaming naging malapit sa isa't-isa. Alam kong nagkukunwari lamang siyang malakas para sa akin at itinutok na lamang niya ang atensyon nya sa restaurant at sa akin.

Ang restaurant ang nag-uugnay sa amin sa amin kay mama at Alam kong higit itong pinapahalagahan ni papa

The restaurant was so precious to us

"Papa, I know it is hard for you to let go of the restaurant and don't act like it's alright. Don't hinder your feelings, mas lalo kang mabibigatan niyan pa, Let your feelings all out. I know it's not fine, I also feel so weak and helpless, so let go of those emotions I am an adult now and I understand what you feel. Wag mong sarilinin yan papa, andito pa ako, tayong dalawa na lang ang magkakaintindihan at magtutulungan" then my father cried helplessly and loud, I came to him and hugged him as I also cried

"Anak, ang sakit-sakit at ang hirap. Parang pag pinakawalan ko ang restaurant ay parang papakawalan ko na rin ang mama mo at ang mga ala-ala naming dalawa. Hindi ko iyon kaya, mas gusto ko pang mamatay na lamang at nang magkasama na kami. Mahal na mahal ko ang mama mo" at humagulgol na siya ng iyak, maya-maya lamang ay nakatulog na lamang siya sa kalasingan

Pain, tiredness and stress and was evident in his face, Marami na rin siyang guhit sa mukha na simbolo na tumatanda na siya. Bakas na bakas ang kalungkutan sa mukha ng aking ama, ang kauna-unahang lalakeng minahal ko. Ang superhero, Princecharming at Bestfriend ko.  Pinunasan ko ang mga luhang nasa mukha ng aking ama

Huwag kang mag-alala papa, I'll do whatever it takes just to have our restaurant back and officially ours