Το κόκκινο ροδο του χειμώνα

Βρικολακας

 (μεριά αγνώστου προς το παρόν )

Χιόνι αγνό, καθαρό σαν την ψύχη μωρού παιδιού, απείραχτη από την κάκια και τον πόνο, οι άνθρωποι πάντα προσπαθούν να ξεφύγουν από την μοίρα τούς με αποτέλεσμα να την προκαλούν ακόμα περισσότερο. Οι άνθρωποι είναι αδύναμα οντά δεν μπορούν να αντέξουν τον πόνο για αυτό και θα πάρω μακριά τούς τον πολύτιμο θησαυρό μου πριν τον μολύνουν με τα άπληστα χεριά τους.

Βρικόλακες πλάσματα αιωνία αθάνατα καταραμένα από τον θεό να ζουν αιωνία . Ο θάνατος δεν τα πλησιάζει. Το ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει το αποφασίζουν μονοί τους.

Για χρονιά οι άνθρωποι καταγράφουν ιστορίες με βρικόλακες, αυτά τα μοναχικά πλάσματα που κυκλοφορούν ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως της νύχτας διψασμένα για αίμα και κάτι άλλο που οι άνθρωποι δεν μπορούν να τους προσφέρουν απλόχερα γιατί το φοβούνται.

Ρεντ

Πάει σχεδόν μια εβδομάδα και ακόμα τίποτα και δυστυχώς το σχέδιο φυγής ναυάγησε γιατί το χιόνι μας απέκλεισε εδώ. Δεν είμαι σίγουρη όμως πλέων αν όσα μου είπαν οι γονείς μου αληθεύουν

flashback

- Όλα έγιναν πριν 14 χρονιά, ο πατέρας σου και εγώ ήμασταν κυνηγοί κεφάλων και είχαμε σκοτώσει πόλους από δαύτους. Όμως εκείνη την μέρα μας είχε ανατεθεί μια περίεργη αποστολή, αντί να σκοτώσουμε έναν βρικόλακα μας είχαν αναθέσει να τον προστατέψουμε. Πράγμα εντελώς ανήκουστο άλλα καθώς δεν μπορούσαμε να φέρουμε αντιρρησίες στους ανώτατους μας δεχτήκαμε με μίση καρδιά. Μικρή παύση . Εκείνη την μέρα χιόνιζε πολύ άλλα δεν ήταν δύσκολο να τον βρούμε έτσι όπως που ήταν ντυμένος στα μαύρα, άλλα όταν μας πλησίασε κρατούσε στα χεριά του ένα μικρό κοριτσάκι ντυμένο στα λευκά.

- Στην αρχή τρομάξαμε νομίζαμε πως σου είχε κάνει κακό και ετοιμαστήκαμε να του επιτεθούμε όμως εκείνος μας πλησίασε σαν να μην συνέβαινε τίποτα.. Συνέχισε να λέει ο μπαμπάς μου... μας έδωσε εσένα και μας είπε<< κράτιστε την και προσέξτε την σαν την ζωή σας όταν είναι ώρα θα γυρίσω να την πάρω >>

- Εγώ και ο πατέρας σου στην αρχή είχαμε μείνει στήλη άλατος, καρφώνει στην θέση μας και όταν συνήλθαμε αυτός είχε εξαφανιστεί. Αν και στην αρχή ήταν δύσκολο για μας να φανταστούμε την ζωή μας με ένα παιδί εσύ μας έκανες να αναθεωρήσουμε τα πάντα και σε αγαπήσαμε με όλη μας την καρδιά. Τελείωσε η μαμά μου έτοιμη πάλι να κλάψει.

Τέλος flashback

Δεν είμαι σίγουρη αν έκανα κάλο με το να έρθω στην ζωή τους. Παντός τούς ευχαριστώ ολόψυχα και τους δυο. Η ώρα είναι 7.00 ακόμα να νυχτώσει τέλειος , έξω χιονίζει, δηλαδή αυτό φαντάζομαι γιατί όλα τα παράθυρα έχουν σφραγιστεί από μέσα και απέξω ακόμα και η καμινάδα.. κάνει κρύο τώρα που δεν ανάβουμε το τζάκι ...

<< Φοβάμαι οι βρικόλακες θα με φάνε >>

άντε πάλι αυτή η παιδική φωνή !!οι παλμοί της καρδιάς μου αυξάνονταν ζαλίζομαι !!

<< κόκκινο παντού κόκκινο >>

Σταμάτα επιτελούς !! ούρλιαξα καθώς κοίταξα τα χεριά μου να είναι λερωμένα με αίμα! Πήγα γρηγορά να τα πλύνω όταν άνοιξα όμως το φως του δωμάτιου τα πάντα ήταν γεμάτα αίμα, στους τοίχους στο πάτωμα παντού οπού και να κοιτάξω τι συμβαίνει έμοιαζε με φρικιαστική σκηνή βγαλμένη από θρίλερ ένιωσα το στομάχι μου να ανακατεύετε έβαλα τα χεριά μου κοντά στο στόμα μου για να καταπνίξω μια στριγκλιά και γύρισα γρηγορά στο δωμάτιο μου.

Το παράθυρο ανοίγει με βρόντο και οι κουρτίνες πετάγονται ψηλά από τον κρύο αέρα και το χιόνι που μπαίνει μέσα, ενώ μια σκούρα μορφή διαγράφετε στην μέση του παράθυρου.

Η Ρεντ σοκαρισμένη κάνει ένα βήμα προς τα πίσω όμως οι δυνάμεις της την εγκαταλείπουν. λιποθύμα άλλα πέφτει πάνω του, την παίρνει στην αγκαλιά του και ετοιμάζετε να φύγει όταν από το ισόγειο ακούγονται φωνές

- Ρεντ ! αστή κάτω !! φωνάζει η μαμά της που μπαίνει με φορά μέσα στο δωμάτιο κρατώντας ένα όπλο για βρικόλακες. Ενώ λίγο αργότερα μπαίνει μέσα ο πατέρας της και η γιαγιά.

- Το καθήκον σας τελείωσε. Τους απάντησε ήρεμα και γύρισε να φύγει όταν ένας πυροβολισμός έσκασε λίγο ποιο δίπλα από το μάγουλο του.

- Άφησε την κάτω, ένα παιδί είναι ακόμα την, την χρειάζεσαι !! ούρλιαζε η μητέρα της.

- Δεν σας άφορα! και τώρα είναι ώρα να φύγω. Τους απάντησε πάλι ήρεμα ενώ τα μάτια του πήραν πάλι αυτή την κόκκινη λάμψη τους βυθίζοντας του όλους σε έναν βαθύ ύπνο.

( μεριά βρικόλακα )

Πολύ σύντομα όλα αυτά θα τελειώσουν .Ο ουρανός είναι τόσο γαλήνιος τώρα που τα σύννεφα έχουν φύγει, τώρα που την κρατώ ξανά στα χεριά μου αν και μεγάλωσε η καρδιά της συνεχίζει να είναι σαν την μέρα που την συνάντησα αγνή.