Το κόκκινο ροδο του χειμώνα

Θελω να βγάλω μια άκρη!

Ρεντ

Θα έδινα όρκο ότι ο Μπραιαν ηταν εδώ αλλα οχι μάλλον ήταν της φαντασίας μου. Το βιβλίο εδω και καιρό δεν μου εχει δώσει περισσότερες λεπτομέριες και η γυναικεία μορφή που λέει οτι είμαι εγω λέει οτι ακούει στο όνομα Ρεντια.

Δεν ξέρω γιατι αλλα σήμερα το κλίμα είναι ποιο βαρυ. Ενα περιεργο άρωμα πλανιέται στον αέρα. Φοβάμαι μονο αυτό μπορω να πω.

- Μείνε μακριά απο αυτά τα πλάσματα.

Αυτή η φωνή ! Δεν είναι δυνατών οχι πάλι. Το κεφαλι μου βουίζει, μα δεν βγάζει νόημα?! Γιατι ?!

- Ποια είσαι?!

Η φωνή παλι σώπα. Αλλα αυτό σίγουρα δεν είναι καλο σημάδι κάτι κακό θα συμβεί.

Η Ρεντ δεν κάθετε αλλο να το πολυ σκεφθεί και τρέχει προς την πορτα.
Και .......Μπαμ

- Αου ! Μα σε τι χτύπησα?

- Που πας ?  Ο Μπραιαν την είχαι πιάσει απο τους ομους και την κοίταγε στα μάτια, ολο απορία και φοβο να κρύβετε στα μάτια του.

- Που.. Πουθενά απλος ήθελα να σε δω

- Γιατί ?? Την ρώτησε προτού τελειώσει.

- Συμβαίνει κατι? Τελικά τον ρώτησε ηταν σίγουρη, το έβλεπε σε αυτα τα θλιμμένα ματια του.

- Τίποτα που να σε αφορά, αλλα για την δική σου ασφάλεια μείνε μεσα στο δωμάτιο και μην βγεις εξω καθόλου! Τα λογια του ήταν κοφτά και ο τονος της φωνής του πολυ σκληρός και σοβαρός.

Δεν πρόλαβε να ρωτήσει τίποτα άλλο καθώς Κάπιος που ηταν κρυμμένος μεσα στις σκιές ειπε κατι που η ιδια δεν κατάλαβε στον Μπραιν.
Και εκεινος δίχως να πει τίποτα άλλο την έσπρωξε μεσα στο δωμάτιο.

- Εϊ ! Δεν μπορεις να με κρατάς ολη την ωρα κλεισμένη !! Εϊ ανοιξε μου !! Του φωναζε ενω βαραγε την πόρτα

- Το κανω για το καλο σου ! Της είπε και ακουσε τα βήματα του σιγα σιγα να χάνονται στο μάκρη διάδρομο.

- ο θεε μου δεν αντέχω άλλο. Είπε με την πλάτη γυρισμένη στην πόρτα καθώς έπεφτε κάτω.
- Θελω την παλια μου ζωή ! Θέλω να γυρίσω στο σχολείο μου , θελω τους φιλους μου ! Χωρίς να το καταλάβει τα μάτια της είχαν βουρκοσει και καυτά δάκρια έτρεχαν ασταμάτητα.

Ρεντ

Χωρις να το καταλάβω με εχει πάρει ο ύπνος, πρέπει να ηταν μεσημέρι η και απόγευμα δεν γνωρίζω με σίγουρα καθώς οπου και αν εχω παει σε αυτό το μερος δεν έχει ρολόι ουτε για δείγμα.
Αχ πως έμπλεξα έτσι. Καλά λενε πρόσεχε τι εύχεσαι... Αλλα ειλικρινά δεν θυμάμαι να ευχήθηκα κατι τέτοιο?! Θελω την ελευθερία μου ! Δεν είναι κατάσταση ποια αυτη!