Το κόκκινο ροδο του χειμώνα

Δυσκολα τα πραγματα

Ρεντ 

Έχουν περάσει δυο μέρες και τον Μπραιαν ακόμα δεν τον έχω δει με αποφεύγει όλη την ώρα, ακόμα και την ώρα του δείπνου μου μιλάει ελάχιστα η και καθόλου.

....Απο την μια τον καταλάβω εδώ μετά από ενα φιλί χάνεις τα λόγια σου πόσο μάλλον όταν ακολουθεί και ένα ενα δάγκωμα δηλαδή τι μπορεί να παει ?

- Είσαι καλύτερα σε πονάει ακόμα η δαγκωνιά ελπίζω να μην σε ήπια ολη ώστε ο εγκέφαλος σου να κάνει ανόητες ομιλίες με έναν φανταστικό μικρό εαυτό μου...

Ναι μάλλον άρχισε να μου στρίβει 

- Ναι γιατί ήσουν τέρας εξυπνάδας ...

_μπορείς σε παρακαλώ να μην εμφανίζεσαι έτσι ?

- και να χάνω την ευκαιρία να σε βλέπω να κοντεύεις να μείνεις στον τόπο? για να σκεφτώ μάλλον οχι είμαι η άψυχη πλευρά σου αν θυμάσαι ... 

- Σωστά.. Ρεντια οι βρικόλακες γιατί δεν έχουν ψυχή ?

Αν και έχει περάσει καιρός από τότε που έχει ξυπνήσει σπάνια μπορούσα να διακρίνω έστω ένα συναίσθημα της.. Όπως τώρα

Θλίψη και μελανχωλια

- Η απάντηση που ζητάς είναι μέσα στο βιβλίο.

Μισω αυτό το βιβλίο η αλήθεια είναι πέρα από το γεγονός ότι με τρύπα πότε μα πότε δεν λέει κάτι κάλο... άλλα αυτό είναι άλλη ιστορία.

η βελόνα με τρύπα και το αίμα μου ξεκλειδώνει την κλειδαριά.. 

- Και δεν γράφει τίποτα ...?

-Αχ θνητοί.... λέει και το ακουμπάει 

Ξαφνικά ολο το δωμάτιο σκοτεινιάζει και μόνο στο σημείο που στεκόμαστε υπάρχει φως, το σκηνικό μου θυμιάζει ταινία άλλα μιας και ακούει τις σκέψεις μου λέω να μην το πολύ σχολιάσω άλλο...

το βιβλίο κάνει κάτι περίεργος θορύβους και αρχίζει σαν παλαβό να χτυπιετε ! πάει δαιμονίστηκε !!

Το πετάω χωρίς δεύτερη σκέψη μακριά μου και μέσα σε μια χλωμή λάμψη εμφανίζεται ένα κορίτσι γύρο στα 11 ? με κοντό άσπρο φορεματάκι μέχρι το γονάτο και κοντά καρέ μαλλια που το χρώμα τους μοιάζει με σταχτι ? 

- Τι θα θέλατε να μάθετε ? ρωτάει με σοβαρή φωνή.

- Δεν ήξερα ότι γίνετε και αυτό λέω στην Ρεντια.

- Γιατί οι βρικόλακες δεν έχουν ψυχή ? ρωτάει προφανώς αγνοώντας με..

Το κορίτσι που μέχρι στιγμή είχε τα μάτια του κλειστά και τα χεριά του πιασμένα μεταξύ τούς μπροστά της, με κάνει να ανατριχιάσω ως το κόκαλο γιατί αυτό το κορίτσι δεν έχει μάτια είναι λευκά κενά δεν υπάρχει τίποτα μέσα του